H Μπάγερν σύμβολο κατά του Χίτλερ και ο άνθρωπος που ευθύνεται για αυτό

Ο Κουρτ Λαντάουερ είναι ο πρόεδρος που έβαλε τους Βαυαρούς στον χάρτη της μπάλας και του αντιναζιστικού κινήματος. «Η ζωή του είναι η πιο συναρπαστική ιστορία σε όλη τη μνήμη της Μπάγερν», εξηγούσε σε παλαιότερη συνέντευξή του στην «Bild» ο Φίλιπ Λαμ, αναφερόμενος στον Κουρτ Λαντάουερ. Στην «Αλιάνζ Αρένα» ένα τεράστιο πανό με το πρόσωπό του βρίσκεται στην κερκίδα των Βαυαρών που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο. Γεννημένος το 1884 λίγα χλμ. από την διάσημη πλατεία “Μαρίενπλατς» δεν θα μπορούσε παρά να είναι γνήσιο τέκνο του Μονάχου. Μάλιστα φόρεσε τη φανέλα της το 1901 και με ένα μικρό διάλειμμα επειδή μετακόμισε στην Ελβετία, το έκανε έως και το 1905. Το 1913 έγινε πρόεδρος του club και αυτό συνέβη συνολικά για τέσσερις διαφορετικές θητείες. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λαντάουερ άφησε μόνο για μία χρονιά το τιμόνι του συλλόγου (1922) και υπό την ηγεσία του το 1932, ήρθε ο πρώτος από τους 26 (πάει για τον 27ο) τίτλους πρωταθλήματος. Την αμέσως επόμενη χρονιά ο Αδόλφος Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία της χώρας και το ποδόσφαιρο μπήκε σε μία νέα αποχή με την άφιξη του Ναζισμού. Το εβραϊκό αίμα του προέδρου, όπως και εκείνο του προπονητή, Ρίτσαρντ Κον, οδήγησε στο να κηρυχτεί η Μπάγερν ως «Judenclub», δηλαδή ομάδα Ιουδαίων. Την ίδια χρονιά υποχρεώθηκε από το καθεστώς να παρατήσει το πόστο του και να χάσει και τη δουλειά του, αλλά θα ακολουθούσαν και χειρότερα. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1938, την επομένη δηλαδή της διαβόητης «Νύχτας των Κρυστάλλων» (σ.σ.: το πογκρόμ των SS στα σπίτια και τα καταστήματα των Εβραίων σε όλη την Γερμανία), ο Λαντάουερ συνελλήφθη και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης «Νταχάου». Εκεί έγινε ο Νο20.029 που είχε φυλακιστεί και παρέμεινε για περίπου δύο μήνες, πριν παραδόξως, αφεθεί ελεύθερος. Ολο αυτό το διάστημα η Μπάγερν, όπως και όλες οι ομάδες σε όλα τα αθλήματα στη χώρα, υποχρεώθηκαν να δηλώσουν πίστη στους Ναζί και να ακολουθήσουν το δικό τους πρόγραμμα. Ωστόσο, το συγκεκριμένα club είχε τη δική του μυστική αντίσταση. Οταν αποχώρησε υποχρεωτικά ο Λαντάουερ, ανέλαβε ο Ζίγκφριντ Χέρμαν που ήταν αποδεκτός «Αριος». Ηταν όμως και ο αγαπημένος φίλος του προκατόχου του και δεν πίστευε στον Χίτλερ. Μέχρι και το 1943, η Μπάγερν αποτελούσε έναν διαρκή πονοκέφαλο για το κεθεστώς. Εκείνη τη χρονιά κατάφεραν να θέσουν εκτός λειτουργίας τον μοναδικό σύλλογο που δεν υιοθετούσε την σβάστικα. Την ίδια στιγμή στο άλλο Club της πόλης, την Μόναχο 1860, συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο. Στην ηγεσία της από το 1936 βρισκόταν ο Εμίλ Κέτεκερ. Ηταν δοξασμένος 100άρης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης (1912) και εθνικός ήρωας. Μάλιστα από το 1925 είχε προσχωρήσει στο κόμμα και η ταυτότητά του έγραφε το τιμητικό για τον ίδιο Νο μέλους 697. Ο Κέτεκερ ήταν επίσης γιατρός και μέλος μίας επιτροπής που εργάστηκε πάνω στην ευθανασία, στο πρώτο βήμα δηλαδή πριν την δημιουργία των στρατοπέδων του θανάτου. Για να επιστρέψουμε στον Λαντάουερ, ο οποίος τρομοκρατημένος μετά την απελευθέρωσή του το 1938, έφυγε όπως όπως στην Ελβετία. Πίσω του άφησε τρεις αδερφούς μαι μία αδερφή και όλοι τους πέθαναν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αυτό που δηλαδή θα συνέβαινε και σε εκείνον. Καθώς βρισκόταν λοιπόν στην Λωζάνη, την πόλη επισκέφτηκε το 1943 η Μπάγερν για ένα φιλικό. Την ομάδα συνόδευαν πολλά μέλη της Γκεστάπο, ώστε να μην έρθει κανείς από το club σε επαφή με μετανάστες ή Εβραίους Γερμανούς. Την ώρα του αγώνα όμως ο κόουτς Κόνραντ Κάιτκαμ, που είχε δουλέψει με τον Λαντάουερ, τον εντόπισε στην εξέδρα. Με το που τελείωσε το ματς, πήρε τους παίκτες και τους οδήγησε εκεί. Ολοι μαζί τον χειροκρότησαν και έδειξαν σεβασμό σε έναν εκ των σημαντικότερων ανθρώπων στην ιστορία του συλλόγου, κάνοντας έξω φρενών τους άντρες της Γκεστάπο. Τον Ιούνιο του 1947 οι εφημερίδες στο Μόναχο έγραψαν για την επιστροφή τ ου. Μαζί δημοσίευαν και μία επιστολή του. «Κατονομαζόμενη ως μία ομάδα Ιουδαίων, έχουμε δείξει με όλους τους δυνατούς τρόπους την αντίθεσή μας στον Εθνικοσοσιαλισμό», ήταν τα λόγια του Λαντάουερ, που έτσι εγκαινίαζε την επιστροφή της Μπάγερν στην κανονικότητα. Ο ίδιος ανέλαβε αμέσως την προεδρία και την κράτησε έως το 1951. Μία δεκαετία αργότερα απεβίωσε σε ηλικία 77 ετών και είναι ο ένας εκ των τριών επίτιμων προέδρων μαζί με τους Φραντ Μπεκενμπάουερ, Βίλχεν Νόϊντέκερ. Οι αρχές και οι αξίες του όμως παρέμειναν βαθιά χαραγμένες στο αντιρατσιστικό DNA του συλλόγου… Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όσον αφορά την καθαρά αγωνιστική ιστορία της εποχής του Κουρτ Λαντάουερ, είναι πως δεν θα είχε συμβεί, εάν δεν βρισκόταν στο πλευρό του ένας άλλος σημαντικός άνδρας του πρώιμου γερμανικού ποδοσφαίρου, ο κόουτς Ρίτσαρντ Κον ή Ντόμπι όπως τον αποκαλούσαν. Ο Αυστριακός αυτός προπονητής βρέθηκε στο τιμόνι της Μπάγερν για τρία χρόνια και την οδήγησε στον πρώτο τίτλο της από την ίδρυση (1900) έως και το 1969 και την εποχή Μπεκενμπάουερ, Μίλερ. Μάλιστα ο Κον βρέθηκε σε δύο περιόδους (1926-’27, 1933-’34) στο τιμόνι της Μπαρτσελόνα και αργότερα κατέστησε την Φέγενορντ αφεντικό στην Ολλανδία. Πηγή: gazzetta.gr