Ο κορυφαίος πριν τον Πελέ και τον Μαραντόνα

«Είχε κρυφά φτερά, κρυφές, μυστικές αδιανόητες δυνάμεις. Χωρίς φόρα πηδούσε και το κεφάλι του έφτανε πιο ψηλά από τα χέρια του αντίπαλου πορτιέρο. Τέτοιο φαινόμενο μαγικό δεν υπήρξε ξανά πριν ή μετά στην ιστορία του ποδοσφαίρου». Ο λάγνος λόγος του θρυλικού Ουρουγουανού δημοσιογράφου-συγγραφέα, Εδουάρδο Γκαλεάνο δεν έλεγε ψέματα, ούτε υπερβολές, καθώς προσπαθούσε να εξηγήσει σε όσους δεν είχαν δει, τι ακριβώς πράμα ήταν αυτός ο Αρσένιο Ερίκο. Από κοντά τον σιγοντάρισε ο Δον Αλφρέδο Ντι Στέφανο, ο οποίος στα πρώτα βήματα του εκείνον είχε για ίνδαλμα: «Είναι ό,τι πιο σπουδαίο και ξεχωριστό είδαν ποτέ τα μάτια μου. Ηταν ένας ζογκλέρ του τσίρκου, ένας ακροβάτης χωρίς ακόντιο, ο μεγαλύτερος αρτίστας όλων των εποχών». Και πάλι, για όσους δεν τον είδαμε, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το φαινόμενο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή που ανέδειξε η Παραγουάη και που εξελίχτηκε στον μεγαλύτερο σκόρερ στην ιστορία του παιχνιδιού στην Αργεντινή. Γεννημένος το 1915 στην Ασουνσιόν, ο Αρσένιο Παστόρ Ερίκο Μαρτίνες ακολουθούσε ευλαβικά από παιδί τον πατέρα, τους θείους, τα αδέρφια, τα ξαδέρφια. Μετανάστες από την Ιταλία έμαθαν στην Παραγουάη το ποδόσφαιρο και λάτρεψαν την Νασιονάλ, πηγαίνοντας κάθε Κυριακή στο γήπεδο. Εκεί, όπου στα 15 του βρέθηκε να κάνει ντεμπούτο με τους μεγάλους και ο Αρσένιο. Λίγο αργότερα όμως ξέσπασε ο πόλεμος με την Βολιβία και εκείνος βρέθηκε σε μία περιοδεία στην Αργεντινή. Τον εντόπισαν αμέσως από την Ρίβερ Πλέιτ και την Ιντεπεντιέντε και έδωσαν τη μάχη τους. Νικήτρια ήταν η δεύτερη που είχε τις γνωριμίες στην πρεσβεία της Παραγουάης και τον απέκτησε, δίχως καν να πληρώσει. Ηταν η στιγμή που άλλαξε η ιστορία των Κόκκινων Διαβόλων και του ποδοσφαίρου στη χώρα γενικότερα. Το 1934 την πρώτη χρονιά του έβαλε 12 γκολ, την δεύτερη 22, την τρίτη 21 και το 1936 συνέβη η έκρηξη. 48 γκολ σε 34 αγώνες, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Αργεντινή, για να ακολουθήσουν σερί τα 43 σε 30 και τα 41 σε 32 ματς. Αυτά ήταν που έδωσαν στην Ιντεπεντιέντε το πρώτο πρωτάθλημα στην επαγγελματική εποχή και γενικότερα δύο διαδοχικά νταμπλ (1938, 1939) και που οι ιστορικοί την κατατάσσουν στο κλειστό club των καλύτερων ομάδων που εμφανίστηκαν ποτέ. Εκεί έπαιξε συνολικά για 12 χρόνια με ένα μικρό διάλειμμα για λίγα ματς με την Νασιονάλ πίσω στην πατρίδα το 1942. Σε 325 αγώνες με την Ιντεπεντιέντε βρήκε δίχτυα 295 φορές στο πρωτάθλημα, για να βρεθεί για πάντα στην κορυφή των σκόρερ της Αργεντινής και να μην τον ξεπεράσει ποτέ κανείς. Μόνο που η ομάδα του δεν τον άφηνε να παίξει με την Εθνική Παραγουάης, επειδή ήθελε να τον χρίσει διεθνή με την Αλμπισελέστε. Ο ίδιος αποφάσισε ότι δεν θα φορούσε άλλο εθνόσημο και έτσι δεν αγωνίστηκε ποτέ με κάποια Εθνική. Προδομένος από τα γόνατα του, αποσύρθηκε από τα γήπεδα σε ηλικία 34 ετών, αν και για δύο χρόνια έπαιζε με σπασμένους μηνίσκους και χωρίς επέμβαση. Ακόμα και έτσι όμως δεν πιανόταν. Το επιτόπιο άλμα και η κεφαλιά ήταν το Νο1 όπλο του. Ωστόσο, ήταν εντελώς απρόβλεπτος. Μπορούσε να σκοράρει με 1.002 τρόπους και αυτό τον καθιστούσε ασταμάτητο. Ο Αρσένιο Ερίκο υπήρξε ήρωας μίας ρομαντικής ποδοσφαιρικής εποχής, αλλά δεν υπάρχουν βίντεο για να μας δείξουν το τι μπορούσε να κάνει αυτός ο σκόρερ κατά συρροή. Οι ιστορικοί της μπάλας στη Νότια Αμερική τον χαρακτηρίζουν ως τον κορυφαίο πριν τον Πελέ και τον Μαραντόνα. Η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) τον έχει τοποθετήσει στην 8η θέση όλων των εποχών για τους Λατίνους (πίσω από Πελέ, Μαραντόνα, Ντι Στέφανο, Γκαρίντσα, Μορένο, Σκιαφίνο, Ζίκο) και στην 49η του κόσμου για τον προηγούμενο αιώνα. Πηγή: gazzetta.gr