Τι ζητά απ’ αυτόν ο Βαλβέρδε, ποιά η σχέση του με τον Γέστε, ποιό το ιατρικό παρελθόν, αλλά και πότε σκόραρε από τη σέντρα!

Γιατί τον «έφαγε» ο Μπιέλσα

Είδε το δελτίο του! Κόλλησε στην ηλικία (32 ετών). Βρε, δεν πά’ να είναι ο αρχηγός. Ο παίκτης-σύμβολο της Μπιλμπάο. Ο Μαρσέλο Μπιέλσα ήταν κατηγορηματικός: «Εγώ θέλω τον πιτσιρικά», η απάντηση του νέου τεχνικού των Βάσκων για το δίλημμα «Γκαλαρέτα ή Ορμπάιθ». Τι εστί Ινίχο Ρουίθ ντε Γκαλαρέτα; Μόλις 18 ετών, το καλύτερο φρούτο των ακαδημιών της Μπιλμπάο. Σημειωτέον: στο 4-4-1-1 της ομάδας οι δύο κεντρικοί χαφ Ερέρα, Μαρτίνες δεν βγαίνουν ούτε για αστείο.

Είσαι ο και λέγεσαι…

Πάμπλο Ορμπάιθ. Είναι 32 ετών, ξεκίνησε από το τσικό της Οσασούνα και το καλοκαίρι του 2000 πέρασε το κατώφλι του προπονητικού κέντρου της Μπιλμπάο. Αμυντικός μέσος. Αποκλειστικά. Δεν παίζει στα φτερά, δεν βγαίνει ως εσωτερικός μέσος. Κινείται μόνο πάνω στον άξονα. Πέρυσι αγωνίστηκε 26 φορές στο πρωτάθλημα (18 εκ αυτών ως βασικός). Σημείωσε ένα γκολ από το κέντρο του γηπέδου (!): Αλμερία – Μπιλμπάο 1-3.

Στο μυαλό του Βαλβέρδε

Αυτόν ξέρει, αυτόν εμπιστεύεται! Θα μας πείτε πως το ίδιο μότο ίσχυε και για τον Μοϊσές Ουρτάδο και έπεσε στον… κουβά! Τέλος πάντων. Τον Ορμπάιθ τον ξέρει σαν κάλπικη δεκάρα. Συνεργάστηκαν δύο χρόνια (2003-05) στην Μπιλμπάο. Ηταν το «καθαρό» του «εξάρι» σε ένα σύστημα 4-4-2. Με ρόμβο στη μεσαία γραμμή και -μάλιστα- επιτελικό χαφ τότε τον Φραν Γέστε, τον νυν συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό.

Η σχέση του με τον Γέστε

Οι καριέρες τους μοιάζουν σαν φωτοτυπίες. Σε τέτοιο σημείο που έχουν γεννηθεί μέχρι και την ίδια χρονιά (1979). Σε τέτοιο σημείο που ήταν συμπαίκτες στην Ισπανία Νέων, που κατέκτησε το Μουντιάλ το 1999 στη Νιγηρία. Μαζί με τους Κασίγιας, Μαρτσένα, Τσάβι! Φραν Γέστε και Πάμπλο Ορμπάιθ μέχρι το καλοκαίρι του 2010 ήταν το αυτοκόλλητο δίδυμο στα αποδυτήρια της Μπιλμπάο (συνυπήρχαν για δέκα χρόνια) και ο ένας η «σκιά» του άλλου στο γήπεδο. Αυτό θα πει… ήρθε και κούμπωσε.

Το ιατρικό του παρελθόν

Στην επαγγελματική του καριέρα ο Πάμπλο Ορμπάιθ είχε δύο φορές ραντεβού με την… ατυχία. Την πρώτη τον Γενάρη του 2003 με αντίπαλο τη Σανταντέρ και τη δεύτερη τον Δεκέμβρη του 2006 κόντρα στη Ρεάλ. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις διέλυσε τους χιαστούς και έκανε μίνιμουμ ένα τετράμηνο για να επιστρέψει «σιδερένιος». Πάντως, μιλάμε για έναν παίκτη που σε δέκα και βάλε χρόνια καριέρας στην Μπιλμπάο είχε σε ετήσια βάση μέσο όρο 20 εμφανίσεις! Pas mal.

Πηγή: sday.gr