Δεν έχει νόημα να πούμε ούτε για το αγωνιστικό, ούτε το γιατί ένα ματς-πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός δεν το χτύπησε καν και άφησε ένα αντίπαλο που έπαιζε με δέκα παίκτες για ένα ημίχρονο να τον παίζει στο μισό γήπεδο με τα 17χρονα στη σύνθεσή του από τη στιγμή που πέτυχε τον… μέγα στόχο της ισοφάρισης.
Δεν έχει νόημα να μπούμε ξανά ούτε καν σ’ αυτή την τόσο αρεστή σε όλους κουβέντα για τη διαιτησία και για τις επίμαχες φάσεις, αν έπαιξαν ρόλο, αν ευνόησαν τον ένα ή τον άλλο. Κι όλα αυτά δεν έχει κανένα νόημα να τα συζητήσουμε μπροστά σ’ αυτό που έγινε με τη λήξη σχεδόν του αγώνα. Διαβάστε το άρθρο του Κώστα Γκόντζου στο Sportdog.gr
