Ο πρώην παλαίμαχος άσος, Ντάνι Μέρφι, μίλησε στο «Ben Heath Podcast» και αποκάλυψε το μεγάλο πρόβλημα εθισμού στα ναρκωτικά που αντιμετώπισε, αφού «κρέμασε τα παπούτσια του».
Ο βρετανός ποδοσφαιριστής υπήρξε παίκτης μεγάλων ομάδων της Αγγλίας, όπως η Τότεναμ και η Λίβερπουλ, ενώ φόρεσε και τη φανέλα της εθνικής ομάδας της χώρας.
Ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση έπειτα από 30ετή καριέρα το 2013 και μετά απασχολήθηκε στην τηλεόραση ως σχολιαστής αγώνων, ενώ είχε και τη δική του στήλη στην εφημερίδα «Daily Mail».
Φάνηκε, όμως, ότι αυτά δεν ήταν αρκετά, για να γεμίσουν τον ποδοσφαιριστή και κάπου εκεί άρχισε η κατρακύλα, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος: «Αρχικά ασχολήθηκα με ορισμένα πράγματα, για να νιώθω… έξαψη και να φτιάχνομαι. Νομίζω ότι ήταν μια συσσώρευση πραγμάτων, οπότε χρειαζόμουν κάποια διαφυγή από την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα ήταν η αντιμετώπιση των προβλημάτων», τόνισε ο ίδιος και συνέχισε: «Το οικονομικό πρόβλημα, τα προβλήματα στις σχέσεις, τα προβλήματα της καθημερινότητας, η σχέση. Δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίζω τα προβλήματα χωρίς να παίζω ποδόσφαιρο! Όσο παίζεις, η αδρεναλίνη και η ντοπαμίνη σε κρατούν προνοητικό και ενεργητικό, άσχετα με τα άλλα ζητήματα. Αυτά τα ζητήματα γίνονται τεράστια χωρίς το ποδόσφαιρο».
Κάπως έτσι, έπεσε στα ναρκωτικά: «Είχα μια περίοδο που έκανα χρήση κοκαΐνης και κάπνιζα λίγο χόρτο. Χωρίς το ποτό θα μπορούσα να ζήσω και δεν ήμουν αλκοολικός. Μπορούσα να κάτσω σε ένα σπίτι με αλκοόλ και να μην πιω, όμως για ένα διάστημα ήμουν εθισμένος στην κοκαΐνη! Έφτασα στο σημείο που πίστευα ότι δεν μπορούσα να κάνω πράγματα χωρίς αυτήν, το οποίο ήταν ανοησία. Φυσικά και μπορούσα! Το καταφέρνεις αρχικά, το κάνεις μια φορά την εβδομάδα, δύο φορές την εβδομάδα, το κάνεις μια τρίτη μέρα παραπάνω και τελικά συσσωρεύεται και σε πιάνει», είπε χαρακτηριστικά ο Ντάνι Μέρφι.
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής δεν το έβαλε, όμως, κάτω και ζήτησε τη βοήθεια ειδικών, μπαίνοντας στη διαδικασία απεξάρτησης: «Παίρνεις κάποια βοήθεια και αρχίζεις να καταλαβαίνεις τις συμπεριφορές και τα μοτίβα. Όταν έλαβα βοήθεια, έβαλα τον εαυτό μου κοντά σε ανθρώπους που το έχουν περάσει. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να μπεις στα βαθιά και δεν είναι όλοι έτσι, γιατί πρέπει να είσαι έτοιμος για ένα συναισθηματικό οδοστρωτήρα στη θεραπεία. Δεν είναι όλοι έτοιμοι, ειδικά αν έχεις περάσει μια τραυματική ζωή. Και (η όλη διαδικασία) με έκανε καλύτερο άνθρωπο».
Ο πρώην βρετανός άσσος επισήμανε πόσο τον βοήθησε να απενοχοποιηθεί από όλο αυτό η σύνδεση με ανθρώπους που βίωναν το ίδιο: «Έχασα αυτή τη ντροπή και τις ενοχές που σχετίζονται με τα προβλήματά μου, όταν ήρθα κοντά με ανθρώπους που είχαν βιώσει τα ίδια. Το ταξίδι δεν είναι ποτέ ομαλό, αλλά σίγουρα πιστεύω ότι εκείνη η χρονιά με έκανε πολύ καλύτερο πατέρα. Είμαι καλύτερος γιος, αδελφός και νομίζω ότι θα είμαι καλύτερος σύντροφος. Είμαι πιο διακριτικός απέναντι σε όσους έχουν δυσκολευτεί στη ζωή τους και έχω την επιθυμία να γίνω καλύτερος».