Για τη δολοφονία της 51χρονης γυναίκας στο Αγναντερό Καρδίτσας μίλησε ο εκδότης της τοπικής εφημερίδας «Αλήθεια της Καρδίτσας», Γιώργος Αμβροσίου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό ANT1.
Ο κ. Αμβροσίου αναφέρθηκε στις ελλείψεις που παρουσιάζει το σύστημα πρόνοιας στην επαρχία, καθώς ο 54χρονος σύζυγος της γυναίκας που είναι και ο φερόμενος δράστης του εγκλήματος, φαίνεται να αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.
«Είναι μια οικογενειακή τραγωδία και δείχνει ότι η Ελληνίδα γυναίκα, η ελληνική οικογένεια παρά τα προβλήματα προσπαθεί να παραμείνει ενωμένη αλλά δυστυχώς μερικές φορές αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αυτό το ψυχικό νόσημα που είχε αυτός ο άνθρωπος δεν είχε φαίνεται αντιμετωπιστεί με τον σωστό τρόπο και δείχνει το μεγάλο έλλειμμα που υπάρχει πλέον στην αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών. Δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν χρειάζεται να φτάσουμε στον φόνο. Υπάρχουν επεισόδια, ξυλοδαρμοί, άγριες καταστάσεις που δεν μαθαίνουμε ποτέ γιατί δεν καταλήγουν σε τραγικά γεγονότα, όπως δολοφονίες».
Ο κ. Αμβροσίου περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή του, τονίζοντας τα προβλήματα:
«Δυστυχώς αυτά τα πράγματα είναι σε νηπιακό επίπεδο στην Ελλάδα. Για να καταλάβετε στην Καρδίτσα, στο νοσοκομείο που εγκαινιάστηκε πριν δυο χρόνια, η ψυχιατρική κλινική λειτουργεί υποτυπωδώς. Και ούτε πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ διότι για να καλυφθούν οι προδιαγραφές απαιτείται προσωπικό, απαιτούνται πολλά πράγματα. Έγινε το κτίριο, πληρώθηκε μέσω ΕΣΠΑ, το έχουμε, το κοιτάμε. Από εκεί και πέρα δεν βλέπουμε να γίνεται κάτι παραπάνω».
Μάλιστα αναφέρθηκε και στην άτυχη γυναίκα και τις «αιτίες» της δολοφονίας:
«Έτυχε ένας συνεργάτης της εφημερίδας που έχει υπερήλικους γονείς να έχει χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη γυναίκα στο σπίτι για τη φύλαξη των γονιών του. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: “Εμείς την ξέραμε τη γυναίκα αυτή. Ήταν μια ψυχούλα. Κυνηγούσε το μεροκάματο. Πήγαινε να φυλάξει ηλικιωμένους, να δουλέψει καθαρίστρια”. Οπότε δεν δικαιολογούνταν αυτή η έκρηξη ζήλειας, γιατί λέει χτύπησε το κινητό και ήταν ο φίλος της. Η γυναίκα ήταν μια αγωνίστρια που δούλευε για το μεροκάματο γιατί είχε δύο κόρες και προσπαθούσε να επιβιώσει. Ήταν λοιπόν στο μυαλό αυτού του ανθρώπου όλα αυτά. Ήταν σε διάσταση και ήθελε να επανασυνδεθούν. Δυστυχώς και οι οικογένειες δεν δίνουν τη λύση που είναι ο χωρισμός ή όταν κάποιος είναι άρρωστος να αντιμετωπιστεί η αρρώστια του και όχι να μένει έτσι. Δεν ξέρουμε αν αυτός ο άνθρωπος έπαιρνε τα φάρμακά του κανονικά, ποιος του τα έδινε. Είναι δηλαδή μια σειρά πραγμάτων. Οι δήμοι έχουν κάποιες υπηρεσίες βοήθειας στο σπίτι. Αν παίρνει ο ασθενής τα φάρμακά του ή αν ήπιε ας πούμε δυο ουζάκια το απόγευμα».
