Λίγα 24ωρα μετά το μακελειό στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας, οι 200 μετανάστες εκ των οποίων 28 τραυματίες, «μετρούν» ακόμη τις πληγές τους. Στα χωράφια φοβούνται, όπως λένε, να επιστρέψουν, ενώ ορισμένοι με εμφανή τα σημάδια από τα σκάγια στο σώμα τους θα κάνουν καιρό να αναρρώσουν. Άλλοι σκέφτονται να επιστρέψουν στο Μπαγκλαντές, αφού όμως πρώτα πάρουν τα λεφτά που τους χρωστάνε.
Μιλώντας στον Τύπο της Κυριακής, οι μετανάστες αποκάλυψαν τον εργασιακό μεσαίωνα που ζούσαν εν έτει 2013. Ένας από αυτούς είναι και ο Μαχμέντ ο οποίος μιλάει σπαστά ελληνικά και βρίσκεται στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Στις φράουλες της εταιρείας απασχολείται εδώ και περίπου ένα χρόνο.
«Από την αρχή, τα αφεντικά δεν μας μιλούσαν καλά. Μας έβαζαν να δουλεύουμε πάνω από δέκα ώρες και ενώ μας είχαν πει ότι θα παίρνουμε 23 ευρώ, δεν παίρναμε τίποτα» δηλώνει. Θυμάται μάλιστα ότι έτρεχε σαν παλαβός για να γλιτώσει από τα σκάγια. «Είχαν τόση μανία που πυροβολούσαν στα τυφλά. Άλλα παιδιά δυστυχώς έπεσαν κάτω, ήταν γεμάτα αίματα. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε….»
Περισσότερες από 155 περιπτώσεις βιαιότητας σε εργάτες από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές και ισάριθμες δικογραφίες έχουν σχηματιστεί τα τελευταία πέντε χρόνια στο Αστυνομικό Τμήμα της Βάρδας, ενώ είναι άγνωστο ποιες έχουν προχωρήσει.
Στην πλειονότητά τους οι ξένοι εργάτες κατάγονται από το Μπαγκλαντές. Ζουν μέσα σε άθλια τολ από πλαστική μεμβράνη όπου στοιβάζονται κατά δεκάδες. Εκεί μαγειρεύουν, εκεί κοιμούνται σε βρώμικα σκεπάσματα, ενώ οι συνθήκες υγιεινής είναι ανύπαρκτες.
Σε αντίθεση με όλα αυτά που πίστευε ένας δεκατριάχρονος από το Μπαγκλαντές που είδε μπροστά του τους μπράβους να πυροβολούν στα τυφλά. «Νόμιζα ότι η Ελλάδα θα ήταν παράδεισος. Ήρθα με τον πατέρα μου εδώ, χαρτιά δεν έχουμε, κάναμε ολόκληρο ταξίδι. Μου έλεγε ότι εκεί (στην Ελλάδα) θα είναι καλύτερα. Δεν είναι όμως…»
