Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η διαβόητη επιχείρηση «Θέτις» της ΕΛ.ΑΣ., κατά την οποία χρήστες ναρκωτικών οδηγούνται μαζικά, με χειροπέδες, από το κέντρο της Αθήνας στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα για «εξετάσεις και καταγραφή».

Όταν μετά από μερικές ώρες αφήνονται ξανά ελεύθεροι, επιστρέφουν στο κέντρο νηστικοί, εξαθλιωμένοι και με όποιο μέσο μπορούν -ακόμη και με τα πόδια. «Αυτές οι επιχειρήσεις είναι τελείως ανόητες» δηλώνει ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου Νικήτας Κανάκης.

Σε ρεπορτάζ της, η Εφημερίδα των Συντακτών καταγράφει μαρτυρίες εξαρτημένων ατόμων που έχουν υποστεί τη διαδικασία αυτή -σε αρκετές περιπτώσεις περισσότερες από μία φορές-, καθώς και εθελοντών από τους Γιατρούς του Κόσμου που βρίσκονται στις πλατείες για να προσφέρουν βοήθεια σε όποιον τη χρειαστεί.

«Κάθε μέρα μας τραβάνε πρώτα στα Τμήματα και μετά κάπου μακριά. Στη στοά που προχωρούσα να φύγω για το σπίτι, με ξανασταματήσανε το ίδιο βράδυ και με ξαναμαζέψανε. Μαλλον πληρώνονται με το κεφάλι. […] Όλους μαζί μάς βάζουνε. Κάποιους τους πήγανε για εξακρίβωση στην Κόρινθο και όσοι είχαν λεφτά γυρίσανε, αλλά ένας ήρθε με τα πόδια. Έκανε μιάμιση μέρα να γυρίσει» λέει ένας χρήστης ναρκωτικών.

«Με χειροπέδες τους δένουν μαζί και κατά ομάδες τούς πάνε στην κλούβα. Ειλικρινά δεν ξέρουμε γιατί τους πάνε στην Αμυγδαλέζα, εδώ μπορούσαν να τους κάνουν εξετάσεις, όπως κάνει το ΚΕΘΕΑ για παράδειγμα. Είναι δυνατόν να σε πηγαίνουν στην αστυνομία για εξετάσεις;» λέει ένας εθελοντής.

Ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, Νικήτας Κανάκης δηλώνει στην εφημερίδα: «Δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα -ούτε καν τον εξωραϊσμό του κέντρου. Είναι σαν κάποιους που προσπαθούν να διώξουν τα σκυλιά τους, αλλά αυτά γυρίζουν πίσω. Φυσικά! […] Αυτές οι επιχειρήσεις είναι τελείως ανόητες. Δεν έχουν νόημα ούτε καν από την πλευρά της δημόσιας τάξης. Αντιθέτως, συνιστούν τεράστια σπατάλη αστυνομικών δυνάμεων.

Έχουμε μιλήσει με αστυνομικούς και μας εκφράζουν και αυτοί μιαν αγωνία: «Τι κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους; Ποιος είναι ο λόγος που το κάνουμε αυτό το πράγμα, αντί να κυνηγάμε το έγκλημα”. […] Δεν υπάρχει καμία ιατρική κάλυψη στα αστυνομικά λεωφορεία που τους μεταφέρουν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν προβλήματα υγείας, μπορεί να πέσουν σε κώμα. Δεν υπάρχει κανένας μέσα στα λεωφορεία να τους δει. Δεν μπορούμε να παίζουμε με ταλαιπωρημένους ανθρώπους, εξαντλώντας την αστυνομία και βάζοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη δημόσια υγεία».