Ώρα 8.30 το πρωί στο κέντρο της Αθήνας. Στην οδό Σταδίου το φανάρι που απέχει δύο βήματα από την πλατεία Ομονοίας δείχνει κόκκινο για τους οδηγούς. Τα αυτοκίνητα, λόγω της κίνησης που επικρατεί στην περιοχή από την κολώνα της ΔΕΗ που έχει αποκολληθεί, προχωρούν αργά.
Στο βάθος μίας στοάς είναι ξαπλωμένος ένας ακόμη χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Κοιμάται και δείχνει να πέρασε εκεί το βράδυ του, ζαλισμένος επειδή «ταξίδεψε» για μία ακόμη φορά στον κόσμο των παραισθήσεων που του προσέφεραν τα ναρκωτικά.
Ακριβώς απέναντι, μπροστά από ένα μαγαζί που πουλάει ρολόγια αλλά λόγω της ώρας είναι κλειστό, ένας άλλος χρήστης ναρκωτικών ουσιών έχει τοποθετήσει στο βρώμικο πεζοδρόμιο τέσσερα λεπτά χαρτόκουτα για να κοιμηθεί.
Οι περαστικοί τον κοιτούν αδιάφοροι. Έχουν μάθει ότι στο κέντρο της Αθήνας είναι προτιμότερο να τρέχεις να φτάσεις στη δουλειά σου, παρά να βοηθάς τους συνανθρώπους σου. Ακόμη κι όταν αυτοί βρίσκονται ένα βήμα από το θάνατο.
