«Η άποψη του κ. Τσόκλη συνιστά απάντηση στο ερώτημα που διατυπώνει ο ίδιος στη σχετική συνέντευξη:
“Θα ήθελα κάθε φορά που γίνεται ένας βιασμός να δω γιατί γίνεται, ποιος έφταιξε απ’ τους δυο…”.
Την έγκυρη απάντηση θα την είχαμε ίσως μόνο εάν ήταν δυνατό να μας μιλήσουν, ο βιαστής και η βιασθείσα, να μας μιλήσουν ανοιχτά και να περιγράψουν το τι και το πώς συνέβη.
Τα λόγια του κ. Τσόκλη δεν παίρνουν υπόψη αυτήν την προϋπόθεση. Χαρακτηρίζονται από δύο στοιχεία.
Πρώτον: Μας λένε περισσότερο κάτι για τον ίδιο τον κ. Τσόκλη, παρά για το θέμα.
Δεύτερον: Είναι μια άποψη που διατυπώνεται απόλυτα, δηλαδή έχει την αξίωση να ισχύει καθολικά.
Και ποια είναι αυτή η άποψη; Ότι ο “πιο καλός”, ο “πιο ζωντανός”, αυτός που κάνει τη ζωή “πιο ενδιαφέρουσα” είναι εκείνος που άγεται από “το πάθος” που “ξεχειλίζοντας τον κάνει να επιτεθεί”;
Αυτό το πάθος δεν αναπτύσσεται μέσα από την επικοινωνία, δεν είναι κοινό, όπως συμβαίνει σε μια ερωτική ιστορία. Είναι ένα πάθος αυτιστικό που δεν παίρνει υπόψη τον άλλο, δεν ενδιαφέρεται για τον άλλο.
Ο κόσμος του κ. Τσόκλη, στον βαθμό που αποδίδεται από τη δήλωσή του, είναι ένας κόσμος έρημος κι εχθρικός».
