H γνωστή παροιμία « ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη» ταιριάζει γάντι στην περίπτωση καθηγητή Πανεπιστημίου της Περιφέρειας, στον οποίο επιβλήθηκε ποινή προσωρινής παύσης ενός έτους από τα καθήκοντά του λόγω συστηματικής και επανειλημμένης λογοκλοπής!

Ο καθηγητής -σύμφωνα με το πειθαρχικό κατηγορητήριο – επέδειξε συμπεριφορά απάδουσα με την πανεπιστημιακή του ιδιότητα καθώς τόσο στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου όσο και στο βιογραφικό του, που είχε υποβάλει για την ανέλιξή του στη πανεπιστημιακή κοινότητα, εμφάνιζε ως δικό του έργο οκτώ μελέτες άλλων συναδέλφων του από το εξωτερικό που είχαν δημοσιευθεί σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά.

Παράλληλα, στον εκδοθέντα από το περιφερειακό Πανεπιστήμιο τόμο, στη μνήμη του αναπληρωτή καθηγητή Απόστολου Κομπότη περιέλαβε μελέτη του, η οποία όμως είναι και πάλι προϊόν λογοκλοπής.

Συγκεκριμένα, το κείμενο αυτό στον τιμητικό τόμο, που υπογράφεται από τον εν λόγω καθηγητή που παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό, αποτελεί εισήγηση αλλοδαπού καθηγητή που έγινε σε συνέδριο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το 2005. Να σημειωθεί ότι ο λογοκλόπος καθηγητής δεν είχε παραστεί καν στο επίμαχο αυτό συνέδριο.

Μάλιστα, ο αλλοδαπός καθηγητής όταν ρωτήθηκε αν γνωρίζει τον έλληνα συνάδελφό του, απάντησε αρνητικά, προσθέτοντας ότι ουδέποτε είχε συνεργαστεί μαζί του σε οποιαδήποτε μελέτη και, πολύ περισσότερο, δεν συνεργάστηκε με αυτόν στην εκπόνηση της εισήγησής του στο συνέδριο του 2005, την οποία ο λογοκλόπος καθηγητής παρουσιάζει ως δική του.

Για να καταφέρνει να εξαφανίσει τα ίχνη της πράξης του, κατά την πειθαρχική κατηγορία, διατηρούσε στο ακέραιο τους τίτλους των επιστημονικών μελετών που παρουσίαζε ως δικό του πνευματικό δημιούργημα,αλλά άλλαζε το έτος δημοσίευσής τους και βεβαίως το όνομα του συντάκτη.

Το μόνο επιχείρημα που επικαλέστηκε όταν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις στο «πειθαρχικό δικαστήριο» ήταν ότι τα αδικήματα που του χρεώνονται είναι παραγεγραμμένα. Επιχείρημα που απορρίφθηκε από τα μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου που τον έκριναν. Δύο μάλιστα από αυτά είχαν τη γνώμη ότι θα έπρεπε να του επιβληθεί αυστηρότερη ποινή και συγκεκριμένα αυτή της οριστικής παύσης από τα πανεπιστημιακά του καθήκοντα.