Ο αγαπημένος μουσάτος συγγραφέας της αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης μετατράπηκε σταδιακά σε γκουρού της ζωής και της αγάπης, κηρύσσοντας το οικουμενικό μήνυμά του στα πέρατα του πλανήτη.
Ο Λέο Μπουσκάλια δίδαξε την αγάπη με τέτοια αποφασιστικότητα και θέρμη που έμοιαζε κυριολεκτικά ασταμάτητος, λες και δεν θα κόπαζε αν δεν αγκάλιαζε πρώτα όλους τους ανθρώπους της Γης.
Δεν θα του έπαιρνε φυσικά πολύ να μείνει γνωστός ως «Δρ. Αγάπη» και «Γιατρός της Αγκαλιάς», καθώς επιδόθηκε σε μια προσωπική οδύσσεια να πείσει την ανθρωπότητα για τη δύναμη της αγάπης και του σεβασμού.
Έγραψε μπεστ-σέλερ, έδωσε διαλέξεις, κράτησε τηλεοπτικές εκπομπές και δίδαξε στο πανεπιστήμιο φυσικά το αγαπημένο του θέμα, την αγάπη, κάτι που σφράγισε τόσο την ακαδημαϊκή του πορεία όσο και την προσωπική του ζωή.
Οι πωλήσεις των 15 βιβλίων της αγάπης του άγγιξαν τα 10 εκατ. αντίτυπα, ενώ παραμένει ένας από τους ελάχιστους συγγραφείς που είχε ταυτοχρόνως 5 τίτλους στα μπεστ-σέλερ των ΗΠΑ! Την ίδια στιγμή, οι εκατοντάδες διαλέξεις του περιλάμβαναν μία ώρα συνήθως ομιλίας και τρεις ώρες κατόπιν διαλόγου, χαιρετούρων και αγκαλιάς με τους παριστάμενους.
Στην πορεία της ζωής του, ο παθιασμένος αυτός κήρυκας της τέχνης της ζωής συνδέθηκε τόσο στενά με τις αυθόρμητες και εγκάρδιες αγκαλιές που ήταν αδύνατο να κυκλοφορεί πια στον δρόμο και να μην έρχονται άγνωστοι να τον παίρνουν αγκαλιά! Στο Τορόντο δημιούργησε μάλιστα κυκλοφορικό κομφούζιο όταν αυτοκινητιστής τον εντόπισε στο πεζοδρόμιο και όρμησε έξω από το αμάξι για να τον αγκαλιάσει.
Σε έναν κόσμο βέβαια που η αγάπη για τον άλλο περιλαμβάνεται στα διδάγματα κάθε θρησκείας, ο δρ Μπουσκάλια, που ήξερε τον Αριστοτέλη απέξω και ανακατωτά, ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι η σκέψη του ήταν πρωτότυπη. Κι έτσι η αποστολή της ζωής του δεν ήταν να διδάξει στον άνθρωπο την κοινοτοπία για τη δύναμη της αγάπης αλλά να τον πείσει να την κάνει πράξη και να την εντάξει στην απτή καθημερινότητά του.
Ο ενθουσιασμός του ήταν τόσο «μολυσματικός» και η δική του αγάπη για τον συνάνθρωπο τόσο πρόδηλα αυθεντική που δεν μπορούσες παρά να τον πιστέψεις, αν και όπως έλεγε ο ίδιος δεν ήταν κήρυκας που έψαχνε εκκλησίασμα αλλά δάσκαλος που προσπαθούσε να εμπνεύσει το ακροατήριό του να αγαπήσει τον εαυτό του και τους άλλους γύρω του.
Ως ένα ιδανικό μείγμα φιλοσοφίας, λαϊκής ψυχολογίας και καλών δόσεων αυτονόητου, ο δρ Μπουσκάλια ήταν ένα αυθεντικό φαινόμενο, δημιουργώντας μια σχολή σκέψης που θα έβρισκε σύντομα πολλούς μιμητές. Ο ίδιος ωστόσο ήταν πάντα ένας φλογερός Αμερικανο-Ιταλός που έκανε πράξη τα στερεοτυπικά διδάγματά του φέρνοντας δάκρυα στα μάτια του κοινού του όταν ανακαλούσε τις ιστορίες με τη μητέρα και τις αδελφές του…
Πρώτα χρόνια
Ο Φελίτσε Λεονάρντο «Λέο» Μπουσκάλια γεννιέται στις 31 Μαρτίου 1924 στο Λος Άντζελες ως το νεότερο από τα τέσσερα παιδιά μιας οικογένειας ιταλών εμιγκρέδων. Παρά το γεγονός ότι ανατράφηκε ως καθολικός, ανακάλυψε από παιδί τον βουδισμό, που έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στη μετέπειτα σκέψη του.
Τα παιδικά του χρόνια είναι γνωστά στους αναγνώστες του καθώς απαθανατίζονται τόσο στα βιβλία και τις διαλέξεις του όσο και τις τηλεοπτικές εκπομπές του. Οι ιστορίες με τη μεσογειακή μαμά του ήταν άλλοτε στα στόματα όλων, έτσι όπως παραμπούκωνε τα παιδιά της με σπαγγέτι και αγάπη.
Η οικογένεια μετακόμισε πίσω στην Ιταλία όταν ο Λέο ήταν ακόμα νεογέννητο και πέρασε τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του σε χωριό της ιταλικής υπαίθρου. Επιστρέφοντας η πολυπληθής φαμίλια στο Λος Άντζελες, ο Λέο μιλούσε ιταλικά, λίγα ισπανικά και γαλλικά, αλλά γρι αγγλικά. Κι έτσι οι εκπαιδευτικές αρχές των ΗΠΑ τον τοποθέτησαν σε σχολείο για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες!
Εκεί συνάντησε ωστόσο την αγάπη των δασκάλων του και όταν μεταφέρθηκε σε κανονικό σχολείο, έβρισκε πια το περιβάλλον φρικτό. Κι έτσι την ώρα που τα άλλα παιδάκια έπαιζαν επιτραπέζια, ο Λέο έπαιζε το «σχολείο», κάνοντας τον καλοσυνάτο δάσκαλο δηλαδή στα άλλα παιδιά της τάξης του.
Επόμενος σταθμός της ζωής του ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, με τον Μπουσκάλια να υπηρετεί τη θητεία του στο αμερικανικό Ναυτικό. Παρά το γεγονός ότι ο νεαρός ναύτης δεν είδε ποτέ μάχη, είδε στα σίγουρα τα επακόλουθά της, καθώς υπηρετούσε σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Μετά τον πόλεμο, ο Μπουσκάλια πήρε πτυχίο στην παιδαγωγική από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια (όντας υπότροφος) και συνέχισε τις σπουδές του εκεί τόσο σε μεταπτυχιακό δίπλωμα όσο και διδακτορικό, τώρα στις μαθησιακές δυσκολίες και την παθολογία του λόγου (πτυχίο το 1950, μεταπτυχιακό το 1954 και διδακτορικό το 1963).
Ιδιώτευσε κατόπιν ως θεραπευτής προβλημάτων λόγου και αργότερα διορίστηκε ως ειδικός σύμβουλος μαθησιακών δυσκολιών στο εκπαιδευτικό σύστημα της Καλιφόρνια, μέχρι που η προαγωγή του σε διοικητική θέση του στέρησε την επαφή με τα λατρεμένα του παιδιά.
Λίγο αργότερα πήρε θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του, περισσότερα από 19 χρόνια δηλαδή ως επίκουρος καθηγητής κοινωνικής παιδαγωγικής και ψυχολογίας. Στα εκεί έδρανα είναι που θα γεννιόταν όπου να ναι ο «Δρ. Αγάπη»…
Κήρυκας της αγάπης
Ο δρ Μπουσκάλια δίδασκε στο Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστήμιου της Νότιας Καλιφόρνια λοιπόν όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 μια από τις αγαπημένες του φοιτήτριες έδωσε τέλος στη ζωή της. Η αυτοκτονία της κοπέλας είχε τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή του καθηγητή, κάτι που τον ώθησε να αρχίσει δειλά-δειλά να διδάσκει ένα σεμιναριακό μάθημα εκτός πανεπιστημιακού προγράμματος που ο ίδιος ονόμασε «Love 1A».
Δεν υπήρχαν φυσικά βαθμοί για τους φοιτητές που το παρακολουθούσαν (πώς να κόψεις εξάλλου κάποιον σε εξετάσεις για την αγάπη!), μόνο εβδομαδιαίες παραδόσεις που αποτέλεσαν σιγά-σιγά τη βάση για τη συγγραφή ενός χειρογράφου το οποίο μοιραζόταν στους σπουδαστές ως βοηθητικό εγχειρίδιο.
Οι συνάδελφοί του, τα άλλα μέλη του διδακτικού προσωπικού του πανεπιστημίου δηλαδή, περιέβαλαν το μάθημά του με σκεπτικισμό, αν και όταν το σεμινάριο έφτασε από 50 φοιτητές όλους κι όλους να έχει τώρα πάνω από 600, όλοι πείστηκαν για την αξία του. Σύντομα το ανατρεπτικό μάθημα του δρος Μπουσκάλια ήταν το δημοφιλέστερο του πανεπιστήμιου και πλέον εντάχθηκε στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών του ακαδημαϊκού ιδρύματος.
Το κείμενο των παραδόσεων του Μπουσκάλια βρήκε κάποια στιγμή εκδότη, αφήνοντας έκπληκτο τον συγγραφέα του να ανακαλύψει ότι ο τίτλος «Αγάπη» δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ για βιβλίο! Κι έτσι «είχα τώρα τα πνευματικά δικαιώματα της Αγάπης». Μιλάμε φυσικά για το πρώτο του βιβλίο πάνω στο αγαπημένο του θέμα που σύντομα θα γινόταν ανεπανάληπτο μπεστ-σέλερ: η «Αγάπη» κυκλοφόρησε το 1972 και έμεινε στα μπεστ-σέλερ των ΗΠΑ για δύο σχεδόν δεκαετίες!
Η ανεπανάληπτη επιτυχία του βιβλίου οδήγησε σε σωρεία τίτλων πάνω στην αυτοβελτίωση, από τους οποίους ξεχωρίζουν τα αξιομνημόνευτα «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» (1982), «Να αγαπάμε ο ένας τον άλλο» (1984) και «Γεννημένοι να αγαπάμε» (1984). Τα βιβλία του Μπουσκάλια, μεταξύ των οποίων τα «Ο δρόμος του ταύρου», «Προσωπικότητα και ολοκλήρωση», «Λεωφορείο 9 για τον παράδεισο» και τόσα ακόμα, κυκλοφόρησαν σε εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράστηκαν σε είκοσι γλώσσες.
Ταυτοχρόνως, το διαλογικό σεμινάριό του ήταν ανοιχτό για το κοινό και κάποια στιγμή ένας παραγωγός του τηλεοπτικού δικτύου PBS (Public Broadcasting System) άκουσε μια διάλεξή του και σκέφτηκε να την ηχογραφήσει. Παρά το γεγονός ότι έμοιαζε παλιομοδίτικη (ένας καθηγητής πανεπιστημίου να στέκεται στο πόντιουμ και να μιλά για την αγάπη;), σαν απομεινάρι λες της παλιάς εκπαιδευτικής τηλεόρασης, το μήνυμα του Μπουσκάλια άγγιξε τους ιθύνοντες του σταθμού κι έτσι αποφάσισαν να του δώσουν τη δική του εκπομπή!
Η σχεδόν ευαγγελική ζέση με την οποία προσπαθούσε να περάσει το οικουμενικό του μήνυμα ο χαρισματικός ομιλητής άγγιξε τις καρδιές των τηλεθεατών και ο Μπουσκάλια γνώρισε πια νέες δόξες. Τώρα ήταν συνεχώς στο γυαλί, καλεσμένος εκπομπών και σόου, και μοίραζε πια τον χρόνο του μεταξύ τηλεόρασης, πανεπιστημιακών εδράνων και ταξιδιών φυσικά, καθώς ποτέ δεν σταμάτησε να οργώνει την οικουμένη (και κυρίως την Ασία) για να έρχεται σε επαφή με διαφορετικά πολιτισμικά και θρησκευτικά περιβάλλοντα.
Ο δάσκαλος της αγάπης είχε πια στην τάξη του όλο τον πλανήτη, καθώς τα βιβλία του πωλούνταν στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη και έφευγαν κατά εκατομμύρια, ζώντας μια δεύτερη ζωή στην πολυαγαπημένη του Ιταλία, κάτι που τον ευχαριστούσε πολύ. Ο γκουρού της ζωής έδινε ιδιαίτερη έμφαση στη σημασία της αγκαλιάς αλλά και της στενής ανθρώπινης επαφής. Η αγκαλιά ήταν πλέον το σήμα-κατατεθέν της δουλειάς του!
Η δυναμική της αγάπης ως βασικός μοχλός στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας έγινε η αιχμή του δόρατος των παραδόσεων του ασταμάτητου πραγματικά ομιλητή, καθηγητή και ταξιδευτή. Ο Μπουσκάλια ίδρυσε το φιλανθρωπικό σωματείο Felice Foundation για την προώθηση της αγάπης αλλά και της προσφοράς στον συνάνθρωπο, συντάσσοντας παράλληλα τις δυνάμεις του με αμέτρητα φιλανθρωπικά σωματεία.
Ο δρ Φελίτσε έφυγε από τον κόσμο στις 12 Ιουνίου 1998 στο σπίτι του στη Νεβάδα των ΗΠΑ χτυπημένος από καρδιακό επεισόδιο. Ήταν 74 ετών και -κατά δήλωσή του- χορτασμένος από αγάπη…
Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr
