Για το ποδοσφαιρικό φαινόμενο Πελέ μιλούν πιο εύγλωττα από τις λέξεις οι ασύλληπτες επιδόσεις του, τα ρεκόρ και οι αναρίθμητες βραβεύσεις του, κάνοντας οποιαδήποτε εισαγωγή στον μοναδικό σούπερσταρ των γηπέδων εντελώς περιττή. «Ποδοσφαιριστής του Αιώνα» από αναρίθμητες αθλητικές οργανώσεις και θεσμούς του κόσμου, «Αθλητής του Αιώνα» από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, «Παίκτης του Αιώνα» από τη FIFA (από κοινού με τον Μαραντόνα), με τις διακρίσεις να μην έχουν κυριολεκτικά τέλος! Και βέβαια είναι τα 40 επίσημα τρόπαιά του (από τα 57 συνολικά) που τον κάνουν τον παίκτη με τους περισσότερους τίτλους καριέρας στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ενώ τα 1.281 γκολ της καριέρας του του εξασφαλίζουν φυσικά μια περίβλεπτη θέση στο ποδοσφαιρικό πάνθεο! Τα ρεκόρ του Πελέ δεν έχουν όμοιό τους στον κόσμο του ποδοσφαίρου και μπορούν να συγκριθούν μόνο με τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε ως παίκτης εντός και εκτός γηπέδων. Χωρίς άλλη καθυστέρηση, ας δούμε τη ζωή ενός πραγματικού θρύλου των γηπέδων… Πρώτα χρόνια
Τέσσερα χρόνια αργότερα, αυτή τη φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 στα γήπεδα της Αγγλίας, οι βίαιες κόντρες των αντίπαλων αμυντικών (κυρίως της Βουλγαρίας και της Πορτογαλίας) θα του στερούσαν και πάλι τη δυνατότητα να κάνει τα μαγικά του, με την εθνική Βραζιλίας να εγκαταλείπει νωρίς τον διεθνή αθλητικό θεσμό. Το 1963 κατακτά και πάλι με τη Σάντος το Κόπα Λιμπερταδόρες, αυτή τη φορά μέσα σε αργεντίνικο έδαφος, σημειώνοντας μάλιστα στα ημιτελικά κατά της Botafogo μια από τις καλύτερες εμφανίσεις που έκανε ποτέ στα γήπεδα: χατ τρικ στο Μαρακανά! Και βέβαια βοηθά καθοριστικά την ομάδα του να διατηρήσει τον τίτλο στο Διηπειρωτικό του 1963. Παρά τις απογοητεύσεις στην παγκόσμια σκηνή, ο θρύλος του Πελέ συνέχισε να σκαρφαλώνει σε επίπεδα που κανείς δεν έχει έκτοτε απολαύσει: στα τέλη της δεκαετίας του ’60, οι αντίπαλες φατρίες του εμφυλίου πολέμου της Νιγηρίας συμφώνησαν σε 48ωρη κατάπαυση του πυρός για να παρακολουθήσουν τον Πελέ σε φιλικό ματς στο Λάγος!
Για τον Πελέ ωστόσο το πιο ωραίο γκολ που πέτυχε ποτέ σημειώθηκε στο στάδιο Rua Javari σε αγώνα του Campeonato Paulista κατά της αντίπαλης Γιουβέντους του Σάο Πάολο στις 2 Αυγούστου 1959. Καθώς δεν υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη του ματς, ο Πελέ ζήτησε να φτιαχτεί μια αναπαράσταση με animation για το συγκεκριμένο τέρμα….
Τον Μάρτιο του 1961, ο Πελέ σκοράρει το ξακουστό «gol de placa» (γκολ άξιο για τιμητική πλακέτα), το καλύτερο τέρμα που σημειώθηκε ποτέ στο Μαρακανά, όπως λέει ο θρύλος. Ο Πελέ παίρνει την μπάλα στην περιοχή της ομάδας του, διατρέχει όλο το γήπεδο, περνάει όποιον βλέπει μπροστά του και πλασάρει τον αβοήθητο τερματοφύλακα! Το επίτευγμα ήταν τόσο καθηλωτικό που απονεμήθηκε πράγματι τιμητική πλακέτα στον Πελέ για το ωραιότερο γκολ που έβλεπε ποτέ το Μαρακανά.
Η τελευταία συμμετοχή του σε Παγκόσμιο Κύπελλο θα λάμβανε χώρα το 1970, στα γήπεδα του Μεξικού, που θα σηματοδοτούσε τη θριαμβευτική επιστροφή τόσο του Πελέ όσο και της Βραζιλίας. Ο ίδιος ήταν μάλιστα απρόθυμος να συμμετέχει στη διοργάνωση, η συμβολή του ωστόσο στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου με 4 γκολ (το ένα στον τελικό με την Ιταλία) θα διέψευδε τις αρχικές του ενστάσεις. Η εθνική Βραζιλίας του 1970 μνημονεύεται από πολλούς ως το καλύτερο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που είδαν ποτέ τα γήπεδα της οικουμένης. Απόσυρση και αμερικανικές περιπέτειες
Ο θρύλος ζει και βασιλεύει
Για πολλούς βέβαια τα ποδοσφαιρικά κατορθώματα του Πελέ δεν έχουν όμοιό τους στην ποδοσφαιρική ιστορία, με τον ίδιο να μένει ορόσημο του σπορ που κάθε νέο αστέρι θα προσπαθούσε έκτοτε να ξεπεράσει. Ποιος να φτάσει όμως τον Βραζιλιάνο που έκανε άλλοτε την ανθρωπότητα να σταματά τις δραστηριότητές της για να απολαύσει τις σχεδόν υπερφυσικές ικανότητές του… Δείτε όλα τα πρόσωπα που φιλοξενούνται στη στήλη «Πορτραίτα» του newsbeast.gr