Όταν κυκλοφόρησε το 2004 το αποκαλυπτικό σύγγραμμα του Τζον Πέρκινς «Εξομολογήσεις ενός οικονομικού εκτελεστή», κανείς δεν περίμενε να γνωρίσει τέτοια σκοτεινή επιτυχία. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε 32 γλώσσες, παρέμεινε στη λίστα των μπεστ σέλερ των «New York Times» για 72 συναπτές εβδομάδες, πούλησε περισσότερο από 1 εκατ. αντίτυπα και διδάσκεται πλέον σε πανεπιστήμια του κόσμου, καθώς έδωσε υπόσταση σε αυτό που μόνο ως φήμη και συνωμοσιολογία γινόταν ως τότε δεκτό: την έννοια του οικονομικού δολοφόνου! Όπως ήταν φυσικό, οι αποκαλύψεις του προκάλεσαν λυσσαλέες αντιδράσεις, πυροδότησαν πλήθος διαψεύσεων και λογίστηκαν κατασκευασμένες θεωρίες συνωμοσίας, αν και πολλοί συνεχίζουν να υποδεικνύουν με νόημα ότι ο Πέρκινς ξέρει καλά για τι μιλά και οι πληροφορίες που παρέχει δεν θα μπορούσαν παρά να προέρχονται από ένα γεράκι της παγκόσμιας οικονομίας που γνωρίζει απέξω το μάθημά του. Ο Πέρκινς ήταν ένα golden boy μιας μεγάλης αμερικανικής συμβουλευτικής φίρμας και διαδραμάτισε τον δικό του ρόλο στον οικονομικό αποικισμό του Τρίτου Κόσμου, για λογαριασμό πάντα της οικονομικής ελίτ: τραπεζίτες, κροίσοι και αμερικανική κυβέρνηση μπλέκονται ιδανικά στο αφήγημα της ζωής του εκτελεστή του επιχειρηματικού κόσμου. Η δουλειά του ήταν απλή: ο πλουτισμός των αμερικανικών επιχειρήσεων σε βάρος χωρών και λαών, τις οποίες βύθιζε στα χρέη μέσω υπέρογκων δανείων μετατρέποντάς τες έτσι σε δορυφόρους των ΗΠΑ. Από το 1971-1980, ο οικονομολόγος και αναλυτής Πέρκινς έβαζε στο στόχαστρο τις χώρες που λιμπίζονταν οι πελάτες του, κράτη με πλούσιο υπέδαφος ή άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, και κανόνιζε με τις κυβερνήσεις τους ευνοϊκά δάνεια με αντάλλαγμα την αποκλειστική ανάθεση σε αμερικανικές εταιρίες μεγάλων κατασκευαστικών έργων με εξίσου ευνοϊκούς όρους. Τα κράτη βυθίζονταν σε χρέη που δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν και οι λίγοι και εκλεκτοί έκαναν πάρτι σε βάρος της ευημερίας των λαών. Ο άνθρωπος που έκανε τη βρόμικη δουλειά εκ μέρους επιχειρηματικών κολοσσών και της αμερικανικής κυβέρνησης αποφάσισε κάποια στιγμή να απαλλαγεί από τις τύψεις του για τα πανανθρώπινα εγκλήματα του παγκόσμιου κεφαλαίου και του ανεξέλεγκτου κορπορατισμού, στρεφόμενος πια στον ακτιβισμό και την αποκάλυψη των μηχανορραφιών του συστήματος των λίγων και δυνατών. «Σύγχρονο δουλέμπορο», χαρακτηρίζει πια τον εαυτό του, καθώς με την απίστευτη δύναμη των συμφερόντων που εκπροσωπούσε γονάτιζε κυβερνήσεις και εκμεταλλευόταν φυσικές και ανθρώπινες πηγές στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Τώρα προσπαθεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός πιο δίκαιου και ειρηνικού κόσμου και στη χώρα μας έγινε προσφάτως γνωστός, όταν μίλησε για οικονομική δολοφονία της Ελλάδας από το ΔΝΤ και τους θεσμούς…
Πρώτα χρόνια
Η γέννηση του οικονομικού δολοφόνου
Έπεται ότι όλα αυτά τα συμβόλαια εξασφάλιζαν τεράστια κέρδη στους αμερικανούς εργολάβους, τους οποίους καθησύχαζε προκαταβολικά η φίρμα συμβούλων για την επιτυχία του εγχειρήματος, αφού όλη η διαδικασία ήταν ελεγχόμενη. Τόσο οι ισχυροί των ΗΠΑ όσο και οι ηγέτες των αναπτυσσόμενων χωρών παρέμεναν έτσι ικανοποιημένοι, καθώς ο πλούτος τους γιγαντωνόταν συνεχώς. Ταυτοχρόνως, οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί των ευεργετούμενων χωρών μπορούσαν τώρα να καμαρώνουν για τους ρυθμούς ανάπτυξης της θητείας τους αλλά και τα μεγάλα έργα υποδομής για τους λαούς τους, όπως αεροδρόμια, μονάδες ενέργειας και βιομηχανικές ζώνες. Την ίδια στιγμή, οι αμερικανικοί μιντιακοί κολοσσοί παρουσίαζαν τα έργα αυτά ως πνοή που δινόταν από τις ανιδιοτελείς και φιλάνθρωπες ΗΠΑ, ως «παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας» δηλαδή, και δεν ήταν λίγες οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που τσίμπησαν το δόλωμα και συνέδραμαν εν αγνοία τους την προσπάθεια καταλήστευσης των αναπτυσσόμενων κρατών.
Ο ρόλος της αμερικανικής κυβέρνησης
Πώς μπήκε ο Πέρκινς στο παιχνίδι
Πάλη με τη συνείδηση και τελευταία χρόνια