Χρήσιμο είναι να γνωρίζουμε όλοι ότι η εποχή της αυταπάτης έχει παρέλθει προ πολλού. Κανείς δεν δικαιούται να επικαλείται πλέον δικαιολογίες τύπου «δεν γνώριζα», «δεν ήξερα», «υπερτίμησα τις δυνάμεις μου», «υποτίμησα τους συσχετισμούς». Δικαιολογίες όπως αυτές που ακούσαμε από τα πιο επίσημα χείλη, του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, για την ανεκδιήγητη τετραετία ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες πλέον ξέρουν και μπορούν να συγκρίνουν: Τσίπρας ή Μητσοτάκης; Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ; Αυτοδυναμία ΝΔ για σιγουριά, καλύτερους μισθούς και συντάξεις, εθνική αξιοπρέπεια, ασφάλεια και διεθνές κύρος, επενδύσεις και ανάπτυξη ή περιπέτεια με κυβερνήσεις ηττημένων; Διλήμματα που δεν είναι μανιχαϊστικά, πλαστά, ψευδεπίγραφα, εκβιαστικά, αλλά ρεαλιστικές επιλογές που θα καθορίσουν τη ζωή μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι είναι ηγέτης πνοής, με σχέδιο, στρατηγική, αποτελέσματα. Κάνει όσα υπόσχεται, χωρίς κορώνες, χωρίς ψέματα, με μόνο οδηγό την αλήθεια, το μέλλον της χώρας και των πολιτών, με απόλυτη σύζευξη λόγων και έργων.

Στον αντίποδα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει καταγραφεί ως πρωθυπουργός της αποτυχίας, της δημαγωγίας, του τρίτου μνημονίου, της πολιτικής ανοικτών συνόρων, του διχασμού, της τοξικότητας. Και μπροστά στο φάσμα της νέας του ήττας, απευθύνεται ξανά στα πιο ταπεινά ένστικτα της πόλωσης και της τοξικής αντιπαράθεσης, υπόσχεται τα πάντα για να ξαναδεί καρέκλα εξουσίας.

Νομίζει ότι οι πολίτες ξεχνούν τους εφιάλτες της πάνω και της κάτω πλατείας, του δημοψηφίσματος και της κωλοτούμπας, της Ελλάδας που δεν έχει σύνορα στη θάλασσα (αλήθεια σε περίπτωση πολέμου, τα ίδια θα έλεγε;). Της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που αντί να σκίσει τα μνημόνια με… ένα άρθρο, όπως ανερυθρίαστα υπόσχονταν, ψήφισε τρίτο μνημόνιο, κοροϊδεύοντας στα μούτρα όσους πολίτες επέλεξαν να τον ψηφίσουν.

Μιας κυβέρνησης-οπερέτας χωρίς αρμό, χωρίς όραμα, χωρίς οργάνωση. Μιας κυβέρνησης που ο βασικός υπουργός της και στενότερος συνεργάτης του κ. Τσίπρα, ο Νίκος Παππάς, καταδικάστηκε ομόφωνα από το Ειδικό Δικαστήριο για το πιο ατιμωτικό αδίκημα, την παράβαση καθήκοντος, στοχεύοντας να φτιάξει το ΣΥΡΙΖΑ-Channel για να χειραγωγεί την ενημέρωση. Ενός κόμματος που έγινε κυβέρνηση με στελέχη αφελή (στην καλύτερη των περιπτώσεων) ανυποψίαστα για το τι χρειάζεται ένα σύγχρονο κράτος, χαμένα σε τριτοκοσμικές αντιλήψεις, μακριά από την παραμικρή αντίληψη για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, χαϊδεύοντας τρομοκράτες, αφήνοντας έρμαια τους πολίτες στην εγκληματικότητα, παροτρύνοντάς τους να κάνουν ότι κοιμούνται!

Στην «πρώτη φορά Αριστερά», ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε καταστροφικά με αλαζονεία, ασχετοσύνη, ημιμάθεια και ψέματα. Τώρα, απειλεί ότι θέλει να επιστρέψει για να είναι αλλιώς τη δεύτερη φορά. Με ασφυκτικό έλεγχο στους πυλώνες της Δημοκρατίας, στους αρμούς της εξουσίας. Και αυτά είναι λόγια Τσίπρα, όχι Πολάκη. Οι προγραφές και η προκύρηξη-επικήρυξη Πολάκη δικαστών, δημοσιογράφων και δημόσιων λειτουργών, δεν είναι μια ατυχής στιγμή, ένα μεμονωμένο περιστατικό από έναν… αψύ Σφακιανό. Είναι μια αντίληψη που ανέχθηκε – αν δεν εξέθρεψε – ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του το οποίο χάιδευε όλα αυτά τα χρόνια, από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξανά αντιπολίτευση, το 2012-2015, αλλά και ως κυβέρνηση το 2015-2019 και φυσικά καθόλη την περίοδο διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

Και κάτι τελευταίο: Κανείς δεν ξεγελιέται από την επικείμενη εκδίωξη Πολάκη. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε ότι ο κόσμος γυρίζει την πλάτη σε τέτοιες συμπεριφορές και απλώς συμμορφώνεται για να κρύψει κάτω από το χαλί την αποκρουστική αντίληψη πολακισμού που διατρέχει σε μεγάλη βαθμό τον ίδιο και το κόμμα του.

Τυχόν διαγραφή του, είναι απλώς επικοινωνιακό σωσίβιο αυτοσυντήρησης για τον ίδιο τον Τσίπρα, όχι αξιακή απόφαση. Και αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά από την φιλελεύθερη δημοκρατική Νέα Δημοκρατία, του Κυριάκου Μητσοτάκη.

  • Άννα Ροκοφύλλου, Υποψήφια Βουλευτής με τη ΝΔ, Α’ Αθήνας , π. Αντιδήμαρχος Αθηναίων.