Στο περιθώριο των επίσημων συναντήσεων και συνεδριάσεων της Ε.Ε. έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση η οποία όμως παραμένει δυστυχώς στο περιθώριο. «Μπορούσε να προληφθεί η κρίση στην ευρωζώνη;», «Αν ναι, γιατί δεν έγινε τίποτα να προληφθεί;», «Αν όχι, ποια είναι τα δομικά προβλήματα που τη καθιστούν ανίσχυρη;».

Γράφει η Χρύσα Ταβουλάρη

Οι απαντήσεις ακόμα παραμένουν σ επίπεδο αναλυτών και διάσημων οικονομολόγων καθώς η πολιτική ηγεσία αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί την αποτυχία των πολιτικών που εφαρμόστηκαν και της τακτικής που ακολουθήθηκε στα ευάλωτα κράτη μέλη.

Κι αν στην Ελλάδα μιλάμε για πέντε χρόνια μνημόνια και την επικυριαρχία των δανειστών παρούσα, για την ευρωζώνη μιλάμε για πέντε χρόνια κρίσης που διογκώνεται συνεχώς ξεφεύγοντας από τα στενά ,όπως κάποιοι στην αρχή νόμιζαν ,όρια των ευάλωτων κρατών, πλήττοντας ήδη και τους ισχυρούς όπως η Ιταλία και η Γαλλία.

Και για όσους υποστηρίζουν ότι η Ισπανία και η Πορτογαλία «βγαίνουν από τα μνημόνια» ας υπενθυμίσουμε την τεράστια ανεργία στις χώρες αυτές, τη μηδενική ανάπτυξη, το ποσοστό των νεόπτωχων, τη κατεστραμμένη μεσαία τάξη, το καμάρι κάποτε της Ε.Ε.

Η Ευρώπη πλήττεται από μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση χωρίς να έχει ούτε τα εργαλεία να την αντιμετωπίσει, ούτε δυστυχώς τη βούληση να βρει λύσεις, ούτε ενδεχομένως την ευφυία που απαιτεί η συγκυρία.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα μάχεται πέντε χρόνια τώρα να επιβιώσει. Πέντε καταστροφικά χρόνια που στην ευρωπαϊκή ανικανότητα ήρθε να προστεθεί η δειλία της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, η οποία από τη μια έλεγε μονότονα ναι σε κάθε παράλογη απαίτηση των δανειστών κι από την άλλη αρνείτο το ίδιο μονότονα να προχωρήσει σε αυτονόητες μεταρρυθμίσεις.

Το ελληνικό χρέος στα πέντε αυτά χρόνια υπερπολλαπλασιάστηκε, η άγρια και άνιση φορολογία για να εξυπηρετούνται οι δόσεις στους δανειστές, υπερπολλαπλασιάστηκε, η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ γιατί κανένα αναπτυξιακό μέτρο δεν πάρθηκε ποτέ. Ουδείς τόλμησε να ταράξει τα βρώμικα νερά της ελληνικής διαπλοκής από το γκισέ της εφορίας και της πολεοδομίας μέχρι τα γραφεία των κρατικοδίαιτων «επιχειρηματιών» και των μιζαδόρων πολιτικών.

Και τώρα;

Η κατάσταση αν δεν είχε τραγικά στοιχεία, θα μπορούσε να προκαλέσει γέλωτα στον ιστορικό του μέλλοντος. Η Ελλάδα απειλείται με έξοδο από την ευρωζώνη αν δε… μειώσει μισθούς και συντάξεις (ναι, αυτό είναι το μέγα πρόβλημα) και η Ευρωζώνη απειλείται από μια ενδεχόμενη επιμονή της Ελλάδας να μη μειώσει μισθούς και συντάξεις! Η Ευρωζώνη απειλεί την Ελλάδα με έξοδο από την ευρωζώνη και η Ελλάδα απειλεί την ευρωζώνη με το ενδεχόμενο εξόδου της από την ευρωζώνη!

Η ευρωζώνη απειλεί με οικονομικό στραγγαλισμό και η Αθήνα απειλεί με όσα συνεπάγεται για την ευρωζώνη μια ενδεχόμενη πτώχευση χώρας του συστήματος του ευρώ. Πού βρίσκεται ο ευρωπαϊκός πολιτικός ρεαλισμός; Ακόμα αναζητείται… Οψόμεθα!