Αύξηση καταγράφουν οι ροές προσφύγων στα ανατολικά θαλάσσια σύνορα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που διαβίβασε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Νίκος Χουντής.

Σύμφωνα με το έγγραφο που διαβιβάστηκε μετά από ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ, Λευτέρη Αυγενάκη, στην περιοχή των Δωδεκανήσων για το πρώτο οκτάμηνο του 2014 υπήρξε τετραπλασιασμός των αφίξεων σε σχέση με το 2013, ενώ για την ίδια περίοδο οι αφίξεις τριπλασιάστηκαν στην περιοχή της Χίου, αυξήθηκαν κατά 150% στην περιοχή της Σάμου και κατά 123% στην περιοχή τη Λέσβου. Ο αναπληρωτής υπουργός εξηγεί πως υιοθετήθηκε πρόσφατα Ευρωπαϊκός Κανονισμός για την επιτήρηση των θαλασσίων συνόρων, με δεσμευτικούς κανόνες για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης και κατηγορηματική απαγόρευση των μη σύννομων απομακρύνσεων υπηκόων τρίτων κρατών σε τρίτες χώρες.

«Παρόλο που παρατηρείται πρόοδος ως προς τον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου καθώς ο ανωτέρω Κανονισμός ενσωματώνει σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κρίνεται σκόπιμη η υιοθέτηση περαιτέρω ενεργειών ώστε ο έλεγχος των συνόρων να συνάδει με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας», υπογραμμίζει ο κ. Χουντής και ενημερώνει ότι θα αναληφθεί δράση σε εθνικό επίπεδο για τον συντονισμό των ενεργειών μέσω διαβούλευσης των αρμόδιων φορέων καθώς και σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Δικαιωμάτων του Ανθρώπου προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των συνοριακών επιχειρήσεων, να αναζητηθεί σχετική κοινοτική χρηματοδότηση και να αναληφθούν δράσεις επιμόρφωσης όλων των εμπλεκομένων φορέων. Όλα τα προεκτεθέντα, με δεδομένες τις συστάσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες για τη δημιουργία ενός Σχεδίου Επείγουσας Δράσης, κατά το οποίο θα υπάρχει κάθετος συντονισμός και αλληλεπίδραση μεταξύ των κρατικών δομών και με δεδομένο και το γεγονός ότι σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης εκκρεμεί η υιοθέτηση Σχεδίου Δράσης για την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τη Θαλάσσια Ασφάλεια.

Με την ερώτησή του ο Λευτέρης Αυγενάκης ζητούσε να ενημερωθεί ποια θα είναι η πολιτική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών. Όπως επισημαίνει ο αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, η εντατικοποίηση της βίας και της αστάθειας τα τελευταία έτη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής προκάλεσε απότομη αύξηση στον αριθμό των εκτοπισμένων ατόμων, τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων των υπό κρίση περιοχών. Άμεση συνέπεια ήταν η αύξηση του αριθμού των παρανόμως εισερχομένων μεταναστών, ιδιαίτερα στη Μεσόγειο. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, μόνο στην Ελλάδα υπήρξε αύξηση κατά 223,22% των παράτυπων εισόδων στη χώρα, ενώ υπολογίζονται σε 165.000 οι άνθρωποι που διέσχισαν παράνομα τη Μεσόγειο έως τον Οκτώβριο του 2014 (συγκριτικά με 60.000, ολόκληρο το 2013). Όπως δε αναφέρει ο κ. Χουντής, δυστυχώς οι απόπειρες παράνομης διέλευσης των συνόρων έχουν στοιχίσει μέχρι σήμερα τη ζωή σε περισσότερους από 3.000 ανθρώπους.

Ο αναπληρωτής υπουργός επιφυλάσσει ιδιαίτερη αναφορά στο Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου και υπογραμμίζει ότι η χώρα επιδιώκει τη λήψη μέτρων για την προώθηση στην πράξη, της αρχής της αλληλεγγύης και δίκαιης κατανομής ευθυνών (burden sharing) μεταξύ των κρατών- μελών, αρχή που κατοχυρώνεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας και στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της ΕΕ μεταξύ των κρατών- μελών στον τομέα της μετανάστευσης και του ασύλου. Υποστηρίζει επίσης τη δημιουργία δεσμευτικού συστήματος αναλογικής κατανομής προσφύγων ή ατόμων που χρήζουν διεθνούς προστασίας με βάση συγκεκριμένα κριτήρια όπως το μέγεθος των μεικτών μεταναστευτικών ροών, το μέγεθος και τον πληθυσμό των κρατών- μελών, αλλά και τους ιδιαίτερους δεσμούς που μπορεί να έχουν οι υπήκοοι τρίτων κρατών με συγκεκριμένο κράτος- μέλος της ΕΕ. «Αν υπάρχει σχετική πρόβλεψη στον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙΙ, εντούτοις κρίνεται σκόπιμο να προστεθούν υποκειμενικά κριτήρια βάσει των κατά περίπτωση συγκεκριμένων ατομικών περιστάσεων» τονίζει ο κ. Χουντής και επισημαίνει αναφορικά με τους ασυνόδευτους ανήλικους ότι σύμφωνα και με πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου της ΕΕ, διαθέτουν δικαίωμα επιλογής κράτους- μέλους για την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας.