Με την επετειακή αναφορά από τον Α’ αντιπρόεδρο της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη στην Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας ξεκίνησε σήμερα ο κοινοβουλευτικός έλεγχος στην αίθουσα της Ολομέλειας.
Ο βουλευτής της Ν.Δ. τόνισε πως θα πρέπει να έχουμε πάντα να πορευόμαστε με το θεμελιώδες συστατικό της ισχυρής δημοκρατίας όπως το προσδιορίζει ο Βίας ο Πριηνεύς, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, «κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον». Δηλαδή, ισχυρή δημοκρατία έχουμε, όταν ο νόμος που προκύπτει από το πολίτευμα αποτελεί αντικείμενο απολύτου σεβασμού από τον λαό και τους εκπροσώπους του.
«Για τους προγόνους μας ο νόμος αυτός ήταν το αντίθετο και κυρίως το αντίδοτο της βίας. Οι Έλληνες, επί της ουσίας, υπήρξαν πολέμιοι της βίας. Απεχθάνονταν τον πόλεμο και την αυθαιρεσία», ανέφερε ο κ. Κακλαμάνης, τονίζοντας πως απ’ αυτήν ακριβώς την αφετηρία ξεκίνησε η αθηναϊκή Δημοκρατία και αποτέλεσε για την Ελλάδα, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη στον «Επιτάφιο του Περικλή», ένα ζωντανό δίδαγμα, μία «παίδευσις». Πάνω σε αυτές τις έννοιες και την προϋπάρχουσα «προίκα» του Σόλωνα και του Κλεισθένη συγκροτήθηκε στους επόμενους αιώνες η τρέχουσα μορφή της δημοκρατίας, για τον νεότερο δυτικό πολιτισμό. Αυτή η κληρονομιά αποτέλεσε θεμέλιο λίθο στο όραμα και της Ευρώπης, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σημείωσε επίσης ότι «αξίες όπως η αγάπη για την ελευθερία, η ανεκτικότητα, η πολυφωνία, η φιλοπατρία χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις, η γενναιότητα, η υπεράσπιση του δικαίου και των αδικημένων, αποτέλεσαν πανανθρώπινες αξίες και μία γόνιμη κληρονομιά για την οικουμένη. «Αυτή η κληρονομιά οδήγησε στην παγίωση των δημοκρατικών θεσμών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Αυτή η κληρονομιά αποτέλεσε θεμέλιο λίθο στο όραμα και της Ευρώπης, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη σημερινή μορφή της, η δημοκρατία είναι εκείνο το πολίτευμα που η εξουσία του πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και δουλεύει για τον λαό, όπως επεσήμανε για να υπογραμμίσει όμως ότι μέσα στη σύγχρονη πρακτική έχει περάσει από αρκετά στάδια κρίσης, αμφισβήτησης, ακόμα και παρακμής.
Ο κ. Κακλαμάνης τόνισε επίσης ότι «σε παγκόσμια κλίμακα, γινόμαστε μάρτυρες της έκπτωσης ενός συστήματος γνήσιας, περιεκτικής δημοκρατίας, σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και οικολογικό επίπεδο. Όταν διαπιστώνουμε την υποβάθμιση της κοινωνικής συμβολής, τη συρρίκνωση των συλλογικών κεκτημένων και την έξαρση της ανομίας, τότε καταλαβαίνουμε ότι ο επαναπροσδιορισμός του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα. Πρόκειται για δύσκολη αλλά αναγκαία διαδικασία εντοπισμού των παθογενειών και πρόταξης νέων στρατηγικών, για την εξάλειψή τους»,
Υπενθύμισε, δε, ότι τα χαρακτηριστικά της ελεύθερης πολιτείας σε μία δημοκρατία, όπως τα προσδιόρισε ο Θουκυδίδης, είναι ότι αυτή οφείλει να είναι αυτόνομος, αυτόδικος και αυτοτελής. «Για να το επιτύχουμε αυτό σήμερα, θα πρέπει καθένας από εμάς, ως άτομα και ως πολιτικές οντότητες, να είμαστε ικανοί να δώσουμε στον εαυτό μας έναν νόμο, δηλαδή ένα σταθερό προσωπικό σύστημα αξιών και κανόνων που θα εξασφαλίζει τη συμμετοχή μας στην ουσιαστική θέσμιση της κοινωνίας, όπως έλεγε ο Καστοριάδης. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι για να έχουμε λόγο και αντίληψη στα πράγματα, θα πρέπει από το ατομικό μέχρι το συλλογικό επίπεδο να μπορούμε να εκπαιδευόμαστε αδιάκοπα πάνω στην κοινωνική πρακτική, όχι μόνο μέσα από τα σχολεία αλλά και μέσα από την οικογένεια, τις γειτονιές, τις συντροφιές, τα μέσα ενημέρωσης και δικτύωσης. Το παρόν και το μέλλον της δημοκρατίας μάς αφορά όλους. Πολίτες και πολιτικούς. Και η αναγέννησή της μπορεί να προκύψει συλλογικά μέσα από το πάθος για τα κοινά, μέσα από την ευθύνη και την ενεργό συμμετοχή».
