Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα απασχολούν σήμερα το σύνολο του γαλλικού Τύπου, όπου υπογραμμίζεται «η περίοδος αβεβαιότητας» στην οποία περνάει πλέον Ελλάδα, αλλά και «ο φόβος που προκαλεί στην Ευρώπη η αναμενόμενη άνοδος στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ».
«Η Ελλάδα επιστρέφει στην αστάθεια» είναι ο τίτλος του σχετικού δημοσιεύματος στη συντηρητική «Φιγκαρό».
«Η πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα αναβιώνει τις ανησυχίες στην ευρωζώνη» γράφει η, επίσης, συντηρητική «Οπινιόν», προσθέτοντας ότι «το Χρηματιστήριο της Αθήνας υποφέρει, οι χρηματαγορές παρατηρούν».
«Η ριζοσπαστική Αριστερά στις πόρτες της εξουσίας» είναι ο τίτλος στην οικονομική «Λεζ Εκό», όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλείται «ένα κόμμα φόβητρο, αναγκασμένο για ρεαλισμό». Η εφημερίδα υπογραμμίζει πως «δεν υπήρξε πανικός στις χρηματοπιστωτικές αγορές».
«Προειδοποιητική βολή για την Ευρώπη» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της χριστιανικής «Λα Κρουά», που επίσης κάνει λόγο για πέρασμα της Ελλάδας σε «περίοδο αβεβαιότητας».
«Στην Ελλάδα οι συντηρητικοί έχασαν το στοίχημά τους» τιτλοφορεί το σχετικό της άρθρο η αριστερής απόκλισης «Λιμπερασιόν», όπου ταυτόχρονα υπογραμμίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν εξετάζει πλέον το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη ή της μη αποπληρωμής του δημόσιου χρέους και ότι οδεύει προς τη μετριοπάθεια».
Η κομμουνιστική «Ουμανιτέ» χαιρετίζει το γεγονός ότι «οι Έλληνες εκλογείς είναι στα πρόθυρα μιας στροφής αντι-λιτότητας».
Με τον λατινικό τίτλο «Pacta sunt servanda» («Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται») στην πρωτοσέλιδη ανάλυσή της η «Οπινιόν» υποστηρίζει ότι «η τελική πράξη του ελληνικού δράματος πλησιάζει», υπογραμμίζοντας ότι «έχοντας χάσει την ιογενή της φύση η ελληνική κρίση, οι Έλληνες είναι σήμερα αντιμέτωποι με τους εαυτούς τους».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «το περιβάλλον έχει κατά πολύ αλλάξει» από αυτό που ήταν πριν από μία πενταετία. «Ο κίνδυνος μετάδοσης είναι μικρότερος, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν εξυγιάνει τις οικονομίες τους. Η ευρωζώνη έχει προικιστεί με μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων και η ΕΚΤ δείχνει καθ΄όλα αποφασισμένη να υποστηρίξει το ευρώ[…]. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ “γράφει” τη μάχη του μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο […] χωρίς να υποστηρίζει έξοδο από το ευρώ. Όποια και αν είναι η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι διαπραγματεύσεις θα είναι σκληρές» υπογραμμίζει η εφημερίδα και προσθέτει ότι έστω κι αν η Αθήνα πέτυχε θετικά αποτελέσματα στον προϋπολογισμό της, εντούτοις δεν ολοκλήρωσε τις μεταρρυθμίσεις, που ζητούν οι πιστωτές.
«Οι μεταρρυθμίσεις είναι το κλειδί για την ανάπτυξη και μια νέα αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα μπορέσει να γίνει χωρίς αντίκρισμα, κατά τις συμφωνίες που έχουν γίνει και που θα πρέπει να τηρηθούν» τονίζει η «Οπινιόν».
Σε ανάλογο πνεύμα κινείται και η αρθρογραφία της οικονομικής «Λεζ Εκό». «Το ΔΝΤ και η Κομισιόν είναι έτοιμοι για “τη σιδερένια γροθιά” με τον ΣΥΡΙΖΑ» υπογραμμίζει. Ακολούθως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΔΝΤ ότι θα στείλει την επόμενη χρηματική δόση μετά τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, «θυμίζοντας έμμεσα ότι θα πρέπει να τηρήσει τις υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους». Το δημοσίευμα εκτιμά, επιπλέον, ότι «οι Βρυξέλλες είναι έτοιμες για έναν νέο πόλεμο φθοράς με την Αθήνα, μη διακινδυνεύοντας πλέον τις συνέπειες ενός γρήγορου “ντόμινο” […]. Οι Βρυξέλλες εκτιμούν ότι βρίσκονται πλέον σε θέση ισχύος, γιατί οι αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του ευρώ έχουν μειωθεί, το δε πιθανό “Grexit” δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως καταστροφή» καταλήγει το δημοσίευμα.
Σε αντίθεση με τις παραπάνω αναλύσεις, η κομμουνιστική «Ουμανιτέ», με δήλωση του Πιέρ Λοράν, επικεφαλής του γαλλικού ΚΚ, εκφράζει την ευχή οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα να γεννήσουν «την ελπίδα για μια νέα περίοδο (αντι-λιτότητας) για τον ελληνικό λαό, καθώς και για την Ευρώπη».
Με την αρθρογραφία της η εφημερίδα επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στο βασικό ερώτημα, που αποτελεί και τον τίτλο στο πρωτοσέλιδό της: «Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ φοβίζει τόσο τους Ευρωπαίους υποστηρικτές της λιτότητας;».
Στο δημοσίευμα στις μέσα σελίδες της «Ουμανιτέ», σημειώνεται πως παρότι «οι προτάσεις Τσίπρα παρουσιάζονται συχνά ως ιεροσυλία, για την ώρα περιορίζονται στην προώθηση μιας διαπραγματευμένης ελάφρυνσης του χρέους σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα ανάκαμψης με τη διατήρηση της χώρας στην ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, ένα φύλλο πορείας κλασικού κόστους και ανοιχτό για συζητήσεις στην Ευρώπη. Οι Βρυξέλλες όμως και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να ακούσουν κάτι τέτοιο, τόσο πολύ φοβούνται το άνοιγμα ενός σημαντικού πολιτικού ρήγματος, όσο το ελληνικό παράδειγμα θα μπορούσε να αποδειχθεί μεταδοτικό».
