Η μόνη λύση για το ελληνικό χρέος είναι «η εθνική διαπραγμάτευση μέσα σε κλίμα ενότητας και συναίνεσης», τονίζει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα και προσθέτει: «Όλα τα άλλα είτε οδηγούν σε πλήρη υπαναχώρηση, είτε σε καταστροφή χωρίς λόγο και μετά από τόσες θυσίες».

Αφορμή για να γράψει το άρθρο ο κ. Βενιζέλος ήταν οι εξελίξεις στην Αργεντινή και με την ευκαιρία προβαίνει σε συγκρίσεις με την Ελλάδα, αναδεικνύοντας τις πολλές και μεγάλες διαφορές που υφίστανται μεταξύ των δύο χωρών.

Ο κ. Βενιζέλος τονίζει ότι το ελληνικό χρέος είναι «βιώσιμο τουλάχιστον για τα επόμενα 10 χρόνια» και προσθέτει ότι μέσα σε αυτό το διάστημα η αποκλιμάκωση του χρέους μπορεί να είναι γεωμετρική. Και όπως αναφέρει, «οι αγορές θεωρούν το χρέος βιώσιμο και υποδέχθηκαν θερμά την Ελλάδα». Τονίζει επίσης ότι οι πιο ευέλικτοι παράγοντες της αγοράς θεωρούν μάλιστα ότι το πραγματικό μέγεθος του ελληνικού χρέους είναι 60% του ΑΕΠ.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποδίδει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους στο εθελοντικό «κούρεμα» του χρέους και στο PSI. Και καταλογίζει «κομματική μικροψυχία» σε όσους δεν παραδέχονται αυτή την αλήθεια, διότι αυτό το πέτυχε, πρωτίστως, το ΠΑΣΟΚ. Επίσης θεωρεί ότι «αυτό που συμβαίνει είναι εξοργιστικά ανόητο και μικρόψυχο, όχι σε βάρος της τεράστιας προσπάθειας του PSI, αλλά σε βάρος της εθνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού».

Όπως επίσης αναφέρει: «Είναι κωμικοτραγικό, διότι όποιος και είναι αυτός που θα έχει την ευθύνη της διαπραγμάτευσης, θα υποχρεωθεί να αποδεχτεί, να επικαλεστεί και να υπερασπιστεί αυτή την αλήθεια, αλλιώς, όταν έρθει η ώρα της απόφασης, θα οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο».

Ο κ. Βενιζέλος αναφέρεται και στην ανάγκη των κρατών να δανείζονται από τις αγορές και μάλιστα από φορείς ακραία κερδοσκοπικούς, οδηγούμενα, με αυτό τον τρόπο, στην υποταγή της λογικής και των θεσμών της αγοράς, και, τελικά, εκείνα (τα κράτη) που έχουν χρέος το οποίο τείνει να γίνει ανεξέλεγκτο, καθίστανται αιχμάλωτα απροκάλυπτα κερδοσκοπικών επιδιώξεων, με αποτέλεσμα την «προκλητική και προσβλητική συρρίκνωση της κρατικής κυριαρχίας, έναντι των αγορών».

Αναφερόμενος στην περίπτωση της Αργεντινής, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τονίζει ότι πρώτον αυτή «θυμίζει τα όρια των μονομερών κινήσεων σε σχέση με τη διαχείριση του δημοσίου χρέους οποιασδήποτε χώρας» και, δεύτερον, «τη σημασία της συμμετοχής σε μια ισχυρή περιφερειακή ένωση, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως η Ευρωζώνη».

Αυτές, όπως αναφέρει, είναι οι μεγάλες διαφορές, επί της αρχής, μεταξύ Ελλάδας και Αργεντινής, οι οποίες εξειδικεύονται ως εξής:

– Η Αργεντινή «κούρεψε» το χρέος της το 2001 και ακόμη, 13 χρόνια μετά, δεν μπορεί να επανέλθει στις αγορές. Η Ελλάδα έκανε το PSI, δηλαδή δραστικό «κούρεμα» και ριζική αναδιάρθρωση του χρέους της το 2012 και το 2014, δύο χρόνια αργότερα, επανήλθε με ικανοποιητικούς όρους στις αγορές.

– Η Αργεντινή εξακολουθεί να οφείλει το χρέος της στις διεθνείς αγορές συμπεριλαμβανομένων των ακραίων κερδοσκόπων, ενώ η Ελλάδα με την αναδιάρθρωση του 2012 μετέτρεψε το χρέος της σε χρέος κατεχόμενο από ευρωπαϊκούς ή διεθνείς θεσμούς σε ποσοστό που τώρα είναι το 82% και σε λίγο θα φτάσει το 87% του συνολικού χρέους.

– Η Αργεντινή κινήθηκε και κινείται μόνη της, ενώ η Ελλάδα με την πλήρη στήριξη της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ που κάλεσαν σε συνεργασία το ΔΝΤ και έχουν δεσμευθεί με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Eurogroup να επιβεβαιώσουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους τώρα που επιτεύχθηκε ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος.

– Η Αργεντινή κινήθηκε χωρίς διεθνή προστασία του τραπεζικού της συστήματος, ενώ η Ελλάδα προέβη στο PSI, δηλαδή στο «κούρεμα» και την ριζική αναδιάρθρωση με πλήρως διασφαλισμένη την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της συστήματος.

– Η Αργεντινή είχε να διαχειριστεί ένα δημόσιο χρέος περίπου 100 δισ. δολ. ενώ η Ελλάδα μείωσε ( «κούρεψε» ) το χρέος της κατά 126 δισ. ευρώ σε ονομαστικούς όρους και κατά 180 δισ. ευρώ.

Η Ελλάδα, όπως αναφέρει ο κ. Βενιζέλος, πέτυχε το 2012 :

1. Μεγάλο «κούρεμα» του χρέους της που σε πραγματικούς όρους φτάνει – μαζί με την προβλεφθείσα επαναγορά νέων ομολόγων – τα 175 δισ. ευρώ, δηλαδή το 85% του ΑΕΠ. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απομείωση χρέους στην Ιστορία.

2. Ριζική αναδιάρθρωση του εναπομείναντος χρέους .