«Το σχολείο που στοχεύει στην ολόπλευρη ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων του ανθρώπου, είναι δεμένο με την κοινωνία εκείνη που σκοπός της δεν θα είναι η παραγωγή κέρδους για τους λίγους, αλλά η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Στο πλαίσιό της, η εκπαίδευση και η αγωγή των παιδιών με ειδικές ανάγκες και ειδικές μαθησιακές ανάγκες, δεν αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία, ούτε μετακυλίεται ως ευθύνη στην οικογένεια», υπογράμμισε ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, σε σημερινή του ομιλία σε εκδήλωση που οργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, η ΚΟ του κόμματος και τα Τμήματα Παιδείας-Έρευνας και Υγείας-Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Σε μια κοινωνία όπου το μέτρο είναι η επίτευξη του κέρδους, το ζήτημα της αναπηρίας αντιμετωπίζεται είτε ως βάρος, είτε ως ευκαιρία για την επίτευξη κέρδους, πρόσθεσε ο κ. Κουτσούμπας, σημειώνοντας ότι οι ανάπηροι δεν είναι θύματα μιας «γενικής έλλειψης ευαισθησίας» αλλά θύματα μιας βάρβαρης πολιτικής. Αναφέρθηκε δε με συγκεκριμένα στοιχεία στις ελάχιστες και υποβαθμισμένες δημόσιες δομές αποκατάστασης αναπήρων ή Ειδικών Κέντρων, πχ για τα παιδιά με αυτισμό.

«Γιατί ενοχοποιούνται οι γονείς ότι δήθεν αρνούνται το πρόβλημα και δεν πάνε τα παιδιά τους σε ειδικά σχολεία;» αναρωτήθηκε ο γγ του ΚΚΕ για να τονίσει ότι «ακόμα κι αν δεχθούμε ότι αυτό ισχύει εν μέρει, ειδικά σχολεία για να τους στηρίξουν υπάρχουν;». Επισήμανε ότι από τα 200.000 παιδιά με αναπηρίες μόνο οι 31.761 φοιτούν σε κάποιο σχολείο, δηλαδή μόλις το 15%. «Μέσα στην απόγνωσή τους, οι οικογένειες στις όποιες ενέργειές τους συναντούν μηχανισμούς» πρόσθεσε.

«Προφανώς ο καπιταλισμός δεν θέλει, ούτε μπορεί να εξασφαλίσει την αξιοπρεπή φροντίδα, ούτε την καθολική εκπαίδευση και αγωγή των παιδιών με ειδικές ανάγκες, ούτε την επαγγελματική αποκατάσταση, που τους δίνει και τη δυνατότητα της ανεξάρτητης διαβίωσης» καθώς «ειδικά στη φάση της κρίσης και έντασης της ανεργίας δεν προσδοκά στην άμεση εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης, αλλά δίνει το βάρος τού ενδιαφέροντός του στην εκμετάλλευση των οξυμμένων αναγκών τους, γι’ αυτό και ωθεί στην παραπέρα εμπορευματοποίηση και τις όποιες κρατικές δομές και υπηρεσίες υπάρχουν», ανέφερε ο κ. Κουτσούμπας, επισημαίνοντας ότι με την ίδια λογική και την ταξική σφραγίδα της στρατηγικής της ΕΕ, συντελούνται και οι αλλαγές στην Ειδική Αγωγή με περιεχόμενο την παραπέρα συρρίκνωση και αποδυνάμωση των δημοσίων δομών της και «σημαία» τη δήθεν ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στο κανονικό σχολείο.

«Σε όποιες χώρες εφαρμόστηκαν μοντέλα “ένταξης” (πχ στην Ιταλία τη δεκαετία του ‘90), τον πρώτο καιρό επικράτησε χάος στα σχολεία και στη συνέχεια ήρθε ως “σωτήρας” να δώσει τη λύση ο ιδιωτικός τομέας, με την ίδρυση ιδιωτικών σχολείων και ιδρυμάτων, με πανάκριβα δίδακτρα, για όσους βέβαια μπορούσαν να πληρώσουν. Οι υπόλοιποι …στον Καιάδα του κοινωνικού περιθωρίου» υπογράμμισε.

Ο γ.γ. του ΚΚΕ τόνισε ότι η «ένταξη» και η «ενσωμάτωση» που προωθείται σημαίνει την παραπέρα περιθωριοποίηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, «και βρίσκει την πιο βαθιά ταξική της έκφραση στα παιδιά των εργατικών, λαϊκών οικογενειών» ενώ χαρακτήρισε την πολιτική της «ένταξης» «που προβάλλουν ΕΕ και κυβερνήσεις» ως αντιεπιστημονική και αντιδραστική, «αφού δεν διασφαλίζει καμιά από τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ολόπλευρη μορφωτική, σωματική και ψυχική στήριξη του παιδιού» ενώ είναι «παντελής και συνειδητή η απουσία κάθε επαγγελματικής διεξόδου αυτών των παιδιών».

«Το ερώτημα, λοιπόν “ένταξη” ή “γκετοποίηση” είναι κατά τη γνώμη μας ένα ψευτοδίλημμα, αφού και οι δύο αντιλήψεις, συνήθως, και με επιστημονικό μανδύα, απαλλάσσουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις από την υποχρέωση να ασχοληθούν επιστημονικά με κάθε κατηγορία προβλήματος, να εξειδικεύσουν την προσέγγιση, την αγωγή και την εκπαίδευση, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες, και φυσικά γενναία να χρηματοδοτήσουν αυτήν την ανάγκη» είπε ο κ. Κουτσούμπας και πρόσθεσε: «Και οι δυο αντιλήψεις αντικειμενικά αποστασιοποιούνται από το κύριο και το βασικό ζήτημα. Ότι δηλαδή, η ίδια η καπιταλιστική κοινωνία, ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει σχεδιασμένη και επιστημονική απάντηση στην ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες, γιατί τα αντιμετωπίζει σαν βάρος και κόστος».

Ο κ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε στις επιστημονικές επεξεργασίες για την Ειδική Αγωγή στην οποία είχαν προχωρήσει από τη δεκαετία του ’30 κιόλας, κομμουνιστές εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα, με πρωτοπόρο την Ρόζα Ιμβριώτη, αλλά και στο πώς αντιμετώπισαν με πολύ σοβαρά επιτεύγματα το όλο ζήτημα οι σοσιαλιστικές χώρες.

Επίσης, υπενθύμισε την αναφορά του Προγράμματος του ΚΚΕ ότι «από την πρώτη φάση κιόλας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, η παιδεία παρέχεται αποκλειστικά δωρεάν σε όλους και σύμφωνα με τις ανάγκες» και κάλεσε σε οργάνωση της πάλης, όχι μόνο των ΑμεΑ, αλλά συνολικά του εργατικού- λαϊκού κινήματος για:

  • Να αναχαιτιστούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και στον συγκεκριμένο χώρο.
  • Να διευρυνθούν οι δημόσιες δομές φροντίδας, εκπαίδευσης, αποκατάστασης, έγκαιρης διάγνωσης, στήριξης, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειες τους.
  • Να στελεχωθούν οι κρατικές δομές με μόνιμο και ειδικευμένο προσωπικό, με πλήρη δικαιώματα.

«Ο αγώνας των ατόμων με αναπηρίες, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους, των εργαζομένων και των επιστημόνων στον χώρο, θα ολοκληρώνεται -κατά τη γνώμη μας- αν συναντηθεί με τον συνολικό αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία», είπε ο κ. Κουτσούμπας, καταλήγοντας ότι αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος που οδηγεί στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την οριστική λύση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες στην υγεία, στην πρόνοια, στην περίθαλψη, στην εξασφάλιση δουλειάς, στη μόρφωση και σε όλες τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες που καθορίζουν τους όρους ζωής του λαού.