Δεν επιδιώκουμε χάρες σε μια πολιτική διαπραγμάτευση, θέλουμε οικονομική διαπραγμάτευση με ευφυείς εταίρους, χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Αυτό τόνισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας σήμερα σε συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, αναφερόμενος δια μακρών στις τεράστιες, οδυνηρές θυσίες του ελληνικού λαού και στις επιτευχθείσες προόδους, για να ζητήσει αντίστοιχη αντιμετώπιση από την τρόικα και, κυρίως, να μην προβάλλονται αδικαιολόγητες προκλήσεις προς την αντοχή της ελληνικής κοινωνίας και δημοκρατίας.
Θέλουμε πραγματική αναγνώριση των θυσιών τού ελληνικού λαού, αναγνώριση των αντοχών του, όχι πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα που «κανιβαλίζουν» τις μακροοικονομικές προοπτικές, έγκαιρη συζήτηση, προ των ευρωεκλογών, για την ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος, υπογράμμισε ο κ. Βενιζέλος.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης διερωτήθηκε πόσο κρίσιμες είναι οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, για να απαντήσει ότι δεν είναι καθόλου κρίσιμες. Το πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών δεν είναι η εξυπηρέτηση των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων των φτωχών και μεσαίων οικογενειών, αλλά των επιχειρηματικών δανείων. Πόσο σημαντική είναι η άρση των εγγυήσεων ομαδικών απολύσεων, διερωτήθηκε ομοίως ο κ. Βενιζέλος, άρση που μάλιστα προβλέπεται ούτως ή άλλως σε περίπτωση ανάγκης, για να απαντήσει ότι δεν έχει λογική μια τέτοια συζήτηση.
Μιλώ, υπογράμμισε ο κ. Βενιζέλος, και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που «αν κοιτάγαμε δημοσκοπήσεις και κόστος, η Ελλάδα δεν θα υπήρχε», διερωτώμενος τι δικαιολογεί τις εντάσεις με τη τρόικα «μετά από όσα πετύχαμε και όσα κάναμε». Η ανακύκλωση αυτής της συζήτησης είναι απολύτως «άδικη» και «αντιπαραγωγική», προσέθεσε ο κ. Βενιζέλος, υπογραμμίζοντας ότι δεν μπορούν να λειτουργούν στην Ελλάδα «παιδαγωγικοί λόγοι».
Ο κ. Βενιζέλος χαρακτήρισε το δημόσιο χρέος «πάρα πολύ κοντά στη βιωσιμότητα», ενώ αναφέρθηκε δια μακρών στις ταυτόχρονες, αν και πολύ δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο ταυτόχρονα, επιτυχίες της δημοσιονομικής και της διαρθρωτικής προσαρμογής (αναδιάρθρωση τραπεζικού και ασφαλιστικού τομέα, αγοράς και κόστους εργασίας, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, σημαντική παρέμβαση στη δημόσια διοίκηση και σημαντική μείωση των δημοσίων δαπανών).
Το σχέδιο μπορούσε να είναι καλύτερο και η προσαρμογή βραδύτερη και ηπιότερη, αλλά αυτό εξαρτάτο από τους εταίρους μας, υπογράμμισε ο κ. Βενιζέλος, που τόνισε ότι η Γερμανία ήθελε την παρέμβαση του ΔΝΤ λόγω της δυσπιστίας της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ.
