«Όταν μου ανοίγεται ένας νέος ορίζοντας, αφοσιώνομαι σε αυτόν. Είναι σαν να ερωτεύομαι από την αρχή. Έχω πολύ μεγάλο ενθουσιασμό και σαφώς θέλω να αφοσιωθώ στο καινούργιο αυτό πεδίο. Επιθυμώ να το φέρω εις πέρας και να πάρω βαθμό άριστα», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ραλλία Χρηστίδου, νέα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Η διάσημη τραγουδίστρια δεν κρύβει τη συγκίνησή της, αλλά και το αίσθημα ευθύνης που την διακατέχει, το οποίο όμως δεν την τρομάζει, αφού, όπως τονίζει, της αρέσει να αναλαμβάνει ευθύνες και να διεκδικεί δικαιώματα για άλλους, ατομικά και κοινωνικά, αλλά και να ασχολείται με ζητήματα που άπτονται του πολιτισμού, κυρίως όσον αφορά τη μουσική. Όσο για τη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά η στάση της είναι σαφής: Θα πρέπει να τολμούν περισσότερο και να διεκδικούν θέσεις ευθύνης και λήψης αποφάσεων.

Ακολουθεί η συνέντευξη της Ραλλίας Χρηστίδου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο Ελένη Μάρκου…

– Εκλεχτήκατε στον Β3 Νότιο Τομέα της Β’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς αισθάνεστε με αυτή την εξέλιξη; Το βλέπετε ως μια δικαίωση μετά το γεγονός ότι δεν εκλεχτήκατε στην Ευρωβουλή;

Αισθάνομαι πολύ συγκινημένη, αλλά το κοιτάζω λίγο αποστασιοποιημένα ακόμα, δεν έχω συνειδητοποιήσει την επιτυχία αυτή. Ήταν ένας προσωπικός και έντιμος αγώνας. Αγωνίστηκα πολύ και γιατί είχα δώσει υπόσχεση στους ανθρώπους που με ψήφισαν στις ευρωεκλογές -γύρω στις 63 χιλιάδες ψυχές- ότι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι πιο πολύ για εκείνους που με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και, φυσικά, για τον πρόεδρό μας, τον Αλέξη Τσίπρα. Νιώθω λοιπόν αφενός πραγματικά δικαιωμένη και αφετέρου ότι είναι μια συλλογική επιτυχία γιατί θεωρώ ότι αγωνιστήκαμε όλοι μαζί. Και η βάση, ο κόσμος δηλαδή που με εμπιστεύτηκε, και εγώ η ίδια γιατί πολύ απλά αισθάνομαι μέρος αυτού του συνόλου.

– Πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη για εσάς αυτή η εκλογή;

Η ευθύνη είναι πάρα πολύ μεγάλη, αλλά ποτέ μου δεν είχα πρόβλημα στο να αναλαμβάνω ευθύνες. Μου αρέσει να αναλαμβάνω ευθύνες, αποστολές, οτιδήποτε μπορεί να φέρει ένα αποτέλεσμα για άλλους ανθρώπους. Θέλω να διεκδικώ για άλλους ανθρώπους. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ποτέ δεν θα έβγαινα για να διεκδικήσω κάτι μόνο για μένα. Αν, όμως, μου έδινες ένα κίνητρο, έναν λόγο που να αφορά άλλους ανθρώπους, τότε ήμουν ικανή να βγω μπροστά. Συνεπώς, είναι κάτι που με γεμίζει, που με κάνει να αισθάνομαι χρήσιμη στο κοινωνικό σύνολο. Κι αυτό με κάνει πολύ χαρούμενη.

– Πιστεύετε ότι οι γυναίκες πρέπει να συμμετέχουν περισσότερο στα κοινά;

Προφανώς πρέπει να συμμετέχουν περισσότερο. Δυστυχώς συνεχίζει η υποεκπροσώπηση, θεωρώ ότι είναι άδικο γιατί πολύ απλά αφήνεις το μισό και παραπάνω μέρος του πληθυσμού αναξιοποίητο. Νομίζω ότι οι γυναίκες πρέπει να τολμήσουν περισσότερο, να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν θέσεις ευθύνης και λήψης αποφάσεων. Γενικά να διεκδικήσουν τη θέση τους στη δημόσια σφαίρα. Οι γυναίκες δεν πρέπει να αισθάνονται ότι είναι πολιτικά αναρμόδιες, αλλά πως μπορούν να καταφέρουν πολλά πράγματα.

– Πώς σχολιάζετε το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών;

Το αποτέλεσμα των εκλογών, πέρα από το ότι είναι μια σαφής νίκη της ΝΔ, δεν συνιστά, κατά την άποψή μου, στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που ήταν και ο μεγαλύτερος στόχος όλου αυτού του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τις δυνάμεις του και αυτή τη στιγμή είναι μια πολύ ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση. Το 32% είναι ένα εξαιρετικό ποσοστό, δεδομένου ότι στις εκλογές του 2015 είχαμε 36%. Μετά από 4,5 χρόνια μιας ιδιαίτερα δύσκολης διακυβέρνησης το να κρατήσεις τόσο υψηλά ποσοστά, τη στιγμή μάλιστα που έχεις δεχτεί όλη αυτή τη μαζική επίθεση από κάθε πλευρά, αριστερά και δεξιά, νομίζω ότι το 32% αποδεικνύει πόσο σπουδαία είναι αυτή η κατάκτηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πρωταγωνίστρια προοδευτική δύναμη σε αυτόν τον τόπο και νομίζω ότι έχουμε να δώσουμε πολλές μάχες.

– Ποια θα είναι η κοινοβουλευτική σας ατζέντα;

Σίγουρα με ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ατομικά και κοινωνικά-εργασιακά. Ενδεχομένως να ασχοληθώ και με κάποια ζητήματα πολιτισμού στο πλαίσιο της μουσικής περισσότερο, γιατί δυστυχώς σε αυτή τη χώρα ως και σήμερα η μουσική είναι η πιο ριγμένη από όλες τις τέχνες.

– Από ποια άποψη;

Είναι μια πολύ μεγάλη και παλιά συζήτηση αυτή. Ένα πρώτο πράγμα, που σίγουρα θα συμφωνήσει μεγάλο κομμάτι των μουσικών αυτής της χώρας, είναι ότι η μουσική δεν χαίρει κοινωνικής εκτίμησης. Η διαβάθμιση, δηλαδή, των σπουδών δεν είναι αυτή που θα έπρεπε. Προσωπικά θεωρώ ότι ένας άνθρωπος ο οποίος αποφασίζει να σπουδάσει και να πάρει πτυχίο ή δίπλωμα μουσικής πρέπει να ανήκει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή, πρέπει να αναβαθμιστούν οι τίτλοι σπουδών. Βέβαια πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, χρειάζεται μεγάλη συζήτηση και προσπάθεια, αλλά δεν σου κρύβω ότι το έχω πολύ στο πίσω μέρος του μυαλού μου -και στο μπροστινό μέρος φυσικά.

– Τι θα κάνετε με την καλλιτεχνική σας καριέρα; Θα μπορέσετε να τα συνδυάσετε και τα δυο;

Το πρώτο που ξέρω για τον εαυτό μου είναι ότι δεν έχω κάνει τίποτα με όρους καριέρας. Δεν κοίταγα, δηλαδή, ούτε τη μουσική ούτε το τραγούδι ως επάγγελμα, το ίδιο και την πολιτική, δεν την κοιτάζω ως επάγγελμα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το δεύτερο είναι ότι ακριβώς επειδή η πολιτική έχει να κάνει με ένα πεδίο που ορίζεται από την προσφορά και την ευθύνη, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορούν να συνδυαστούν κάποια πράγματα μαζί. Ο καθένας μπορεί να το καταλάβει αυτό. Όταν μου ανοίγεται ένας νέος ορίζοντας, αφοσιώνομαι σε αυτόν. Είναι σαν να ερωτεύομαι από την αρχή. Έχω πολύ μεγάλο ενθουσιασμό και σαφώς θέλω να αφοσιωθώ στο καινούργιο αυτό πεδίο. Θέλω να το φέρω εις πέρας και να πάρω βαθμό άριστα.