Το δόγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων περνά από τη φράση του Α. Σαμαρά «η ανάπτυξη στην υπηρεσία της Ειρήνης» ή από τη φράση του Τ. Ερντογάν «μπορούμε να κάνουμε δουλειές μαζί που θα τρίβετε τα μάτια σας».

Η ουσία συμπυκνώνεται στο συμπέρασμα «αν δεν μπορούμε να λύσουμε κάποιες διαφορές δεν τις αναδεικνύουμε και προχωράμε στα άλλα θέματα που συμφωνούμε».

Επί το λαϊκότερον «αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα, μέλι». Είναι προφανές ότι και οι δύο χώρες δεν πρόκειται να κάνουν πίσω σε θέματα κυριαρχικών δικαιωμάτων που είτε έχουν, είτε νομίζουν ότι έχουν, είτε διεκδικούν.

Επίσης είναι προφανές ότι η Ελλάδα έχει το «πάνω χέρι» ως κράτος δικαίου που έχει υπογράψει τις διεθνείς συνθήκες και επικαλείται το διεθνές δίκαιο ή το δίκαιο της θάλασσας.

Ουδέποτε η Τουρκία αποφασίσει να το προσυπογράψει και να επιλυθούν οι διαφορές με διεθνή διαιτησία είναι επίσης προφανές ότι «δεν θα είναι ούτε μονά-ζυγά δικά μας, ούτε μονά-ζυγά δικά τους» αναγνωρίζει κορυφαίος υπουργός που γνωρίζει από θέματα διεθνούς δικαίου. Άλλωστε, η νομολογία των διεθνών δικαστηρίων ουδέποτε έχει δικαιώσει απόλυτα ένα μέρος.

Σε κάθε περίπτωση μπορεί να περάσουν δεκαετίες μέχρι να επιλυθούν οι διαφορές για την ΑΟΖ , την υφαλοκρηπίδα, τα χωρικά ύδατα κλπ.

Μέχρι τότε η «οικονομική διπλωματία» σύμφωνα με τα νέα διεθνή δόγματα μπορεί να λειάνει τις διαφορές και ταυτόχρονα να βοηθήσει τις οικονομίες των χωρών.

Η αναφορά του Ερντογάν για συμφωνία στο θέμα της ΑΟΖ που θα έχει και τους δυο νικητές δίνει πόντους στον Σαμαρά αφού η τουρκική πλευρά δεν μίλησε για συνεκμετάλλευση, κάτι που δεν δέχεται επ΄ ουδενί η ελληνική πλευρά.

Ο Ερντογάν ζητά να πάρει μερίδιο -το ευκταίον θα ήταν να θέλει μερίδιο απ’ αυτό που έχει και όχι απ ‘ αυτό που διεκδικεί- αλλά έχει ως προτεραιότητα το Κυπριακό μετά και την ανάδειξη νέας ηγεσίας στη Λευκωσία.

«Οι Τούρκοι θέλουν λύση-πακέτο σε όλα, ενεργειακά, ΑΟΖ, Κυπριακό» πιστεύει άλλος κορυφαίος υπουργός που φοβάται ότι «η οικονομική κρίση μπορεί να οδηγήσει σε υποχωρήσεις και στην Αθήνα και στην Λευκωσία».

Κορυφαίο στέλεχος της Αριστεράς που συμμετέχει στην κυβέρνηση αναφέρει πως « αν υπάρχουν υδρογονάνθρακες που θα σώσουν τους πολίτες από τη δυστυχία και τη μιζέρια ποιος θα έχει αντίρρηση να λυθούν από το Διεθνές Δικαστήριο οι διαφορές και να τελειώσουν άπαξ δια παντός και οι κούρσες των εξοπλισμών, θυμίζοντας το βούτυρο ή κανόνια».

Μέχρι τότε όμως, οι επιχειρηματίες θα μπορούν να συνεισφέρουν στην κατεύθυνση της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, μέσω επενδύσεων και ενδεχομένως μπλοκάροντας τους πολιτικούς από ακραίες ενέργειες.