Την υποψηφιότητα των ευρωβουλευτών του Ποταμιού Γιώργου Γραμματικάκη και Μίλτου Κύρκου στις ευρωεκλογές του Μαΐου ανακοίνωσε σήμερα ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Ο επικεφαλής του Κινήματος επισήμανε πως από το Eυρωψηφοδέλτιο των πιο κρίσιμων εκλογών για την Ευρώπη, δεν θα μπορούσαν να λείπουν ο Γραμματικάκης και ο Κύρκος, πρόσωπα που επί πέντε χρόνια έδωσαν όλες τις σημαντικές μάχες στο Eυρωκοινοβούλιο, πολλές από τις οποίες κέρδισαν. Ο Σταύρος Θεοδωράκης τόνισε ότι το Ποτάμι στην Ευρωβουλή κατάφερε να έχει ένα ξεκάθαρο λόγο και να συνεργασθεί με σοσιαλιστές, φιλελεύθερους, πράσινους, αναδεικνύοντας κάθε φορά τα σημαντικά για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Οι δύο ευρωβουλευτές αναγγέλλοντας την υποψηφιότητα τους ανάρτησαν από τις Βρυξέλλες όπου βρίσκονται σχετικά βίντεο.
Ο Γιώργος Γραμματικάκης αναφέρεται στις μάχες που έδωσε στις επιτροπές πολιτισμού, παιδείας και περιβάλλοντος, μάχες όπως αναφέρει «χωρίς παρωπίδες και λαϊκισμούς».
Σχετικά με την απόφαση του να συστρατευθεί ξανά με το Ποτάμι αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η απόφαση μου είναι και μια ευδιάκριτη απάντηση στην έκπτωση των πολιτικών αξιών που εκφράστηκε, την τελευταία ιδιαίτερα περίοδο, με λογής μετακινήσεις ή ηχηρές πολιτικές ασυνέπειες. Αποτελεί χρέος όλων μας να επιμείνουμε ότι μια ηθική στάση πρέπει να διέπει και την πολιτική ζωή».
Από την πλευρά του, ο Μίλτος Κύρκος αφού τονίζει ότι «στο Ευρωκοινοβούλιο δουλέψαμε με ένα καινούριο τρόπο, τον τρόπο του Ποταμιού» αναφέρεται στην συνεργασία «με μεγάλες, διαφορετικές ομάδες» για την αντιμετώπιση θεμάτων όπως το μεταναστευτικό, το προσφυγικό, τις μεταφορές, τα κοινωνικά θέματα, τη στήριξη της Ελλάδας του Μνημονίου – «του αχρείαστου τρίτου Μνημονίου» όπως επισημαίνει.
Ο κ. Κύρκος τονίζει ότι η επόμενη Βουλή θα είναι πιο δύσκολη, «οι δυνάμεις της ακροδεξιάς αλλά κυρίως του δεξιού λαϊκισμού θα ανέβουν», και γι’ αυτό χρειάζεται οι δυνάμεις που βλέπουν σε μια περισσότερη Ευρώπη να είναι πιο ισχυρές.
Οι πλήρεις δηλώσεις των δύο ευρωβουλευτών έχουν ως εξής:
Πέντε χρόνια πριν ο Γιώργος Γραμματικάκης κι εγώ εκλεγήκαμε ευρωβουλευτές με ένα καινούριο κόμμα, το Ποτάμι. Που συγκροτήθηκε στη βάση της λύσης των προβλημάτων κι όχι στη βάση της στήριξης του πελατειασμού ή των ιδεολογικών παρωπίδων και αγκυλώσεων, πράγματα που πλήρωσε η Ελλάδα και με τα τρία μνημόνια και με τα τελευταία δέκα χρόνια αλλά και παλαιότερα. Εδώ στο Ευρωκοινοβούλιο δουλέψαμε με ένα καινούριο τρόπο, τον τρόπο του Ποταμιού. Απευθυνθήκαμε σε μεγάλες, διαφορετικές ομάδες για να στηρίξουμε και τις ελληνικές θέσεις αλλά και τις ανάγκες της Ευρώπης. Δουλέψαμε στο μεταναστευτικό, στο προσφυγικό που η χώρα μας ήθελε ιδιαίτερη στήριξη, στις μεταφορές, στον πολιτισμό, στα κοινωνικά θέματα, στη στήριξη της Ελλάδας του Μνημονίου, του αχρείαστου τρίτου Μνημονίου. Αυτά τα χρόνια, λοιπόν, η δουλειά μας εδώ έδωσε καρπούς γιατί ήμασταν πίσω από το μεγαλύτερο μέρος του νομοθετικού έργου της Ένωσης με το δικό μας, ποταμίσιο τρόπο. Η επόμενη Βουλή θα είναι πιο δύσκολη, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς αλλά κυρίως του δεξιού λαϊκισμού θα ανέβουν.
Και γι’ αυτό χρειάζεται οι δυνάμεις που βλέπουν σε μια περισσότερη Ευρώπη να είναι πιο ισχυρές. Επειδή αυτή η κουβέντα για την Ευρώπη πολλές φορές είναι γενικόλογη, εγώ θέλω να σας πω μερικά στοιχεία τα οποία είναι οι προτεραιότητες για την επόμενη πενταετία που έρχεται. Το πρώτο είναι ο κοινωνικός πυλώνας, το κοινωνικό κομμάτι που λέμε. Ο κατώτατος μισθός που δεν είναι μια λεπτομέρεια, είναι ο τρόπος που εξασφαλίζει η Ένωση όπου άνθρωποι που δουλεύουν, που έχουν δουλειά, ζουν πάνω από το όριο της φτώχειας. Γιατί είναι απίστευτο το ότι μπορεί ακόμα να συζητάμε για ανθρώπους που δουλεύουν και είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Το δεύτερο είναι το ελάχιστον εγγυημένο εισόδημα για αυτούς που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, όπως στη χώρα μας, ή αυτούς που δεν έχουν τα προσόντα ή είναι μεγάλης ηλικίας.
Ελάχιστον εγγυημένο εισόδημα για να μην ζουν άνθρωποι στο δρόμο και τρώνε από τα σκουπίδια. Και το τρίτο είναι πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας για όλους. Ώστε να μπορούμε να έχουμε και τους γέροντές μας σε σπίτια για να φυλάσσονται αλλά και υπηρεσίες υγείας που να είναι για οποιονδήποτε. Αυτός είναι ο κοινωνικός πυλώνας. Το δεύτερο, είναι η προστασία, η αλληλεγγύη, η δημοκρατία. Προστασία των εξωτερικών συνόρων ώστε να μην μπαίνει κανείς που δεν έχει καταγραφεί και μεταφερθεί στα αντίστοιχα κέντρα υποδοχής. Αλληλεγγύη με τις χώρες της πρώτης γραμμής, όπως είναι η Ελλάδα και η Ιταλία, ώστε οποιοσδήποτε κάνει αίτηση ασύλου να μετακινηθεί αυτόματα σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα που θέλει να τον αναλάβει. Και δημοκρατία είναι η προστασία από τα fake news που δηλητηριάζουν τη δημοκρατία αλλά και στις παρεμβάσεις ξένων κρατών πάνω στην εκλογική μας διαδικασία. Δεύτερος πυλώνας, λοιπόν, δημοκρατία. Και ο τρίτος πυλώνας είναι αυτό που πρέπει να μεταφέρουμε από την Ευρώπη στην Ελλάδα. Τρία πράγματα: ενέργεια, να πάψει η χώρα μας να καταναλώνει ρυπογόνα και πανάκριβη ενέργεια από λιγνίτες και να μετατραπεί σε έναν τροφοδότη της Ένωσης από αιολική και ηλιακή ενέργεια. Πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Το δεύτερο είναι η γεωργία, ο δρόμος εξόδου για την Ελλάδα της κρίσης περνάει μέσα από την καινοτόμο και βιώσιμη γεωργία και όχι, όπως έχουμε μάθει, τη γεωργία που ικανοποιεί το πελατειακό κράτος και δεν βλέπει μπροστά.
Και το τρίτο που είναι επίσης σημαντικό, ένας τουρισμός απαλλαγμένος από την αριθμητική. Προσφέρουμε ποιοτικό προϊόν και δεν μετράμε κεφάλια. Όσα λιγότερα με τα ίδια χρήματα, τόσο καλύτερα. Τρία πράγματα, λοιπόν, για την οικονομία, τρία πράγματα για την κοινωνική Ευρώπη, τρία πράγματα για την Ευρώπη της προστασίας και της δημοκρατίας. Αυτά είναι λοιπόν που πρέπει να κάνουμε την επόμενη πενταετία, όποιος και να εκλεγεί από το Ποτάμι αυτά θα πρέπει να κάνει.
Καθώς τελειώνει η θητεία μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχω, δικαιολογημένα πιστεύω, κάποια αισθήματα ικανοποίησης. Συνέβαλα, και μάλιστα σε σημαντικά θέματα στις θεσμικές του διεργασίες. Ιδιαίτερα στις επιτροπές πολιτισμού και παιδείας αλλά και περιβάλλοντος που είχα επιλέξει.
Έδωσα μάχες για τα ελληνικά συμφέροντα, χωρίς όμως παρωπίδες ή εύκολους λαϊκισμούς. Η Πρωτοβουλία μου τέλος, να παρουσιαστούν εδώ, στο κέντρο της Ευρώπης σημαντικές δυνάμεις του πολιτισμού ή της επιστήμης, πούμε δυσκολίες μεγάλες ανθίζουν ακόμα στον τόπο μας, είχε μεγάλη απήχηση. Έδειξα έτσι μια άλλη ουσιαστική και θα έλεγα πολύτιμη όψη της Ελλάδος. Είναι πάντως αλήθεια ότι με τη λήξη της θητείας μου είχα κάποιες σκέψεις να επιστρέψω στην πατρίδα παραδίδοντας τη σκυτάλη της ευρωπαϊκής παρουσίας σε νεότερους και ίσως καλύτερους από εμένα. Στη δική μου άλλωστε ζωή με περίμεναν πάντα τα παλιά και κάποια καινούργια ενδιαφέροντα. Η οδυνηρή όμως και άδικη κρίση που βιώνει το Ποτάμι ήχησε σαν ένα σιωπηρό προσκλητήριο.
Η παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας χαρακτηρίστηκε, παρά τα όποια λάθη του, από προοδευτικές ιδέες, τόλμη αλλά και μια σταθερή ευρωπαϊκή ταυτότητα. Αποτελεί έτσι και σήμερα μια εθνική ανάγκη. Καθώς λοιπόν οι ευρωεκλογές είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμασία που θα συναντήσει στη ροή του το Ποτάμι, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Η απόφασή μου είναι να συστρατευθώ και πάλι ως υποψήφιος και με όλους εκείνους που κοσμούν ήδη το ευρωπαϊκό του ψηφοδέλτιο. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η απόφαση είναι και μια ευδιάκριτη απάντηση στην έκπτωση των πολιτικών αξιών που εκφράστηκε, την τελευταία ιδιαίτερα περίοδο, με λογής μετακινήσεις ή ηχηρές πολιτικές ασυνέπειες. Αποτελεί χρέος όλων μας να επιμείνουμε ότι μια ηθική στάση πρέπει να διέπει και την πολιτική ζωή. Προχωρώ λοιπόν μαζί με το Ποτάμι ως υποψήφιός του. Τυχόν επανεκλογή μου θα επιτρέψει τη συνέχιση μιας ευρωπαϊκής πορείας που υπήρξε νομίζω γόνιμη και τώρα θα συνοδεύεται και από μια πλούσια εμπειρία. Αυτό που θα μετρήσει όμως περισσότερο είναι αν οι ευρωπαϊκές εκλογές αποτελέσουν την απαρχή μιας νέας πορείας για το Ποτάμι αλλά και για την ίδια την Ευρώπη που έχει ανάγκη μεγαλύτερης κοινωνικής δικαιοσύνης και ολοκλήρωσης των θεσμών της.
Καλώ λοιπόν τα στελέχη και τον κόσμο που συμπορεύτηκαν κάποτε με το Ποτάμι, αλλά και όλους τους Έλληνες πολίτες που προσδοκούν ένα καλύτερο μέλλον, σε ένα αγώνα δύσκολο αλλά ευγενικό, κρίσιμο και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο.