Το θέμα της ελλιπούς ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την αξιοπρεπή αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού, καθώς και την εκκρεμότητα για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου «με αποτέλεσμα η ευθύνη της υποδοχής των προσφύγων να βρίσκεται σε χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία», ανέδειξε η απάντηση του αρμόδιου επιτρόπου, Δημήτρη Αβραμόπουλου, με αφορμή ερώτηση του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρη Παπαδημούλη, για την απόφαση της κυβέρνησης της Δανίας «να εξορίσει στο νησί Lindholm ξένους χωρίς άδεια παραμονής και η μη δικαιούμενους άσυλο».
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδημούλη «το 2016, η κυβέρνηση της Δανίας ψήφισε έναν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο νόμο, που ενίσχυε τις πολιτικές διάκρισης κατά των προσφύγων και προέβλεπε την κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων», ενώ η σχετική ενέργεια ανακοινώθηκε από τον υπουργό Οικονομικών της Δανίας τον Δεκέμβριο του 2018.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στην ερώτησή του προς τον κ. Αβραμόπουλο, είχε επισημάνει πως «η απόφαση της δανικής κυβέρνησης γεννά έντονο προβληματισμό, τόσο ως προς τη διασφάλιση του σεβασμού και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο και ως προς τις θεμελιώδεις πρακτικές υποδοχής των προσφύγων και μεταναστών, με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου».
Στην απάντησή του προς τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Αβραμόπουλος αναφέρει ότι η τελευταία σχετική Οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου -του 2008- «ορίζει ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν παράνομα στην ΕΕ μπορούν να κρατούνται μόνον ενόψει της απομάκρυνσής τους, ως μέτρο έσχατης ανάγκης» και διευκρινίζει ότι «η κράτηση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τους 6 μήνες, αλλά μπορεί να παραταθεί κατά 12 επιπλέον μήνες σε περίπτωση έλλειψης συνεργασίας ή καθυστέρησης απόκτησης ταξιδιωτικών εγγράφων».
Ο κ. Αβαμόπουλος επανέλαβε, πάντως, ότι επαφίεται στις αρχές των κρατών-μελών «να θέσουν υπό κράτηση παράτυπους μετανάστες».
Σχολιάζοντας την απάντηση του επιτρόπου, ο κ. Παπαδημούλης τόνισε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να νίπτει τας χείρας της όσον αφορά στην ουσία του ζητήματος. Το νομοθετικό πλαίσιο, που διέπει την προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική, εξακολουθεί να μην αποτελεί σαφή εγγύηση για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εξακολουθεί, δε, να εκκρεμεί, με ευθύνη ορισμένων κρατών-μελών, και η αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου, με αποτέλεσμα η ευθύνη της υποδοχής των προσφύγων να βρίσκεται κυρίως στις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία».
Ο Έλληνας ευρωβουλευτής ζήτησε από την ΕΕ «να προωθήσει τη διακρατική συνεργασία για την κοινή αντιμετώπιση των προκλήσεων, να εξασφαλίσει τη δυνατότητα νόμιμων και ασφαλών διόδων για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη διεθνούς προστασίας και να διασφαλίσει τον σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή».
