Το προφίλ του σκληρού Δανού της τρόικας, Πολ Τόμσεν σκιαγραφούν άνθρωποι που τον γνώρισαν και διαπραγματεύτηκαν μαζί του, χαρακτηρίζοντας τον ακόμη και ως έναν άνθρωπο με ευαισθησίες.
Ο Δανός του ΔΝΤ έχει στοιχειώσει την Ελλάδα.Πηγαινοέρχεται στο Χίλτον ενώ δεν πηγαίνει πουθενά χωρίς τον αστυνομικό του, ο οποίος τον ακολουθεί ακόμη και στο υπόγειο γυμναστήριο, όπου στέκεται στην πόρτα με το όπλο στη μπανάνα.
Ο διαπραγματευτής του ΔΝΤ είναι αναμφίβολα ο σταρ του κλιμακίου της τρόικας. Είναι όμως πολύ πιο προσεκτικός στις δημόσιες εμφανίσεις του απ’ ό,τι στην αρχή.
Οι έξοδοι στην Κηφισιά και στα εστιατόρια των βορείων προαστίων, οι φωτογραφίες με κυρίες έχουν περιοριστεί, ώστε να αποφεύγονται τα κουτσομπολιά για στενές επαφές με γυναίκες της πολιτικής και των ΜΜΕ.
Όπως αναφέρουν τα Νέα, την πιο δύσκολη επαφή, ο Πολ Τόμσεν την είχε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών. Με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου τα πήγαινε καλά, όπως και με τον Γιάννη Στουρνάρα, με τον οποίο τρώνε και κανένα μεσημέρι μαζί. Τον Γιώργο Παπανδρέου δεν τον είδε ποτέ, ενώ τον Αντώνη Σαμαρά έχει επιχειρήσει, όπως αναφέρει η εφημερίδα, να τον καλοπιάσει ως πρωθυπουργό.
Τι λέει όμως για τον Πολ Τόμσεν ο άνθρωπος που τον συνέστησε στο ΔΤΝ το 1982; Σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή μακροοικονομίας στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, Νιλς Κρίστοφερ Τίγκεσεν, ο Πολ Τόμσεν «δεν ήταν ιδιαίτερα δραστήριος ως φοιτητής αλλά δεν αμφέβαλλε κανείς για την ποιότητα του». Μάλιστα, όπως δηλώνει ο παλιός του καθηγητής, ο Τόμσεν αποφεύγει να μιλήσει στις συναντήσεις τους για την Ελλάδα.
Όσο για τον Έρικ Νίλσεν, παλιό του φίλο και οικονομολόγο, επιμένει ότι πίσω από το κουστούμι του τεχνοκράτη κρύβεται κοινωνική ευαισθησία. «Έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις με τον Πολ και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ελάχιστα πράγματα τον εξοργίζουν τόσο πολύ όσο η αδικία που συμβαίνει σε πολλές χώρες, με τα ιδιοτελή συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων», δηλώνει ο κ. Νίλσεν.
Μάλιστα ο Πολ Τόμσεν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Νίλσεν, συνεχίζει να απορεί για το γεγονός ότι τόσοι πολλοί Έλληνες κατηγορούν το Ταμείο, τον ίδιο και τους γερμανούς και ξοδεύουν ελάχιστο χρόνο για να συζητήσουν ποιος θα ήταν ο κατάλληλος καταμερισμός βαρών και ευθυνών εντός της Ελλάδας.
