Σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για το Μεσανατολικό και τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ο υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Λαμπρινίδης συνοδεία εκπροσώπων των κομμάτων, που συμμετέχουν στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, πραγματοποιεί την ερχόμενη εβδομάδα (12-14 Οκτωβρίου) περιοδεία στο Κάιρο, το Αμμάν και την Βηρυττό.
Βέβαια, της περιοδείας Λαμπρινίδη, έχει ήδη προηγηθεί περιοδεία του πρωθυπουργού της Τουρκίας σε Αίγυπτο και Λιβύη. Η Άγκυρα, άλλωστε, δεν έκρυψε τις επιδιώξεις ενός ηγεμονικού ρόλου στην περιοχή, ειδικά μετά την «Αραβική Άνοιξη». Την ίδια ώρα, ως μέρος της τακτικής της στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει επιδοθεί σε παρασκηνιακές παρεμβάσεις τόσο προς την Αίγυπτο, όσο και προς τον Λίβανο, προκειμένου να ακυρωθούν οι συμφωνίες, που έχει συνάψει η Κύπρος με τις χώρες αυτές, για την οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών της.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η αιγυπτιακή πλευρά δεν αποδέχτηκε τις τουρκικές πιέσεις. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τον Λίβανο, που εξακολουθεί να αναβάλει την επικύρωση της συμφωνίας με την Κύπρο για την ΑΟΖ, ενώ έχει ήδη αντιδράσει στις έρευνες, που διεξάγονται στην Αν. Μεσόγειο.
Οι παρασκηνιακές παρεμβάσεις της Άγκυρας είναι σίγουρο ότι θα συζητηθούν στις συναντήσεις, του κ. Λαμπρινίδη με τους ομολόγους του, της Αιγύπτου και του Λιβάνου. Η Αθήνα είναι προφανές ότι επιδιώκει να ανοίξει έναν δίαυλο επικοινωνίας, ειδικά με την Αίγυπτο, καθώς κάποια στιγμή θα πρέπει να επαναληφθούν οι διερευνητικές συνομιλίες, που είχαν παγώσει με παρέμβαση της Άγκυρας, για τη χάραξη ΑΟΖ.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή το ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών γίνεται μάλλον σε λάθος χρόνο, ενώ γεννώνται ερωτήματα, για το κατά πόσο υλοποιήσιμες είναι οι όποιες στοχεύσεις του.
Σε λάθος χρόνο, γιατί η Αίγυπτος διοικείται από μεταβατική κυβέρνηση, που θα αλλάξει σύντομα στις επικείμενες εκλογές. Παράλληλα, η στρατηγική, όπως χαρακτηρίζεται, αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας με Ισραήλ, έχει ήδη ενοχλήσει τις χώρες του Αραβικού κόσμου. Εξάλλου, μια χώρα, που πλήττεται από βαθιά οικονομική κρίση, πώς μπορεί να έχει ρόλο, σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία για την Μέση Ανατολή; Και ειδικά, όταν στο θέμα του Παλαιστινιακού, οχυρώνεται, για προφανείς λόγους, πίσω από μια όχι και τόσο ξεκάθαρη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ακόμα και στο θέμα των επενδύσεων, η Αθήνα αρκείται σε λεκτικές δεσμεύσεις σε πάγια αιτήματα των Αράβων επιχειρηματιών.
Η διπλωματία για να αποφέρει καρπούς, πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένες στοχεύσεις και μακροπρόθεσμες πολιτικές. Διαφορετικά, περιοδείες σαν αυτή, που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα, φαίνεται ότι γίνεται για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους.
