Επίσημη πρόταση στον πρόεδρο της Βουλής να παραχωρηθεί το βήμα του κοινοβουλίου μια μέρα, τον Σεπτέμβριο, στους ολυμπιονίκες του Ρίο για να μιλήσουν για την προσπάθειά τους, «αλήθειες που είναι απαραίτητες στην κοινωνία».
«Τόσα και τόσα έχουμε ακούσει από το βήμα της Βουλής, να ακούσουμε κι αυτούς που αυτό το καλοκαίρι μας έκαναν υπερήφανους. Θα είναι χρήσιμο για όλους μας», γράφει ο επικεφαλής του Ποταμιού σε ανάρτησή του στο Facebook.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο
«Μπράβο, λοιπόν, ξανά στην Κορακάκη, στον Πετρούνια, στον Γιαννιώτη, στους Μάντη και Καγιαλή, στη Στεφανίδη. Οι επιτυχίες τους είναι βάλσαμο στις πληγές μιας κοινωνίας που πηγαίνει – εδώ και χρόνια – από ήττα σε ήττα. Όπως μπράβο και σε όλες τις αθλήτριες και τους αθλητές μας που πήγαν στο Ρίο και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Ας το παραδεχτούμε. Τις στιγμές που οι «δικοί μας» κατακτούσαν το μετάλλιο όλοι νιώθαμε ένα σκίρτημα. Ακόμη και οι πιο μίζεροι χαμογελάγανε. Εντάξει, οι Ολυμπιακοί έχουν και ντόπες και ίντριγκες και παιχνίδια εξουσίας. Αλλά και η Άννα, ο Λευτέρης, ο Σπύρος, ο Παναγιώτης, ο Παύλος, η Κατερίνα είναι «γείτονές» μας, «συγγενείς» μας, «φίλοι» μας. Με τον ίδιο ήλιο ξυπνάγαμε, τις ίδιες έγνοιες είχαμε άρα και η νίκη τους είναι και λίγο δική μας νίκη. Φαντασίωση; Μπορεί και ναι. Αλλά ποιος είπε ότι υπάρχει ζωή χωρίς φαντασιώσεις; Και οι Bραζιλιάνοι καλά τα κατάφεραν. Παρά τις ανισότητες, τη φτώχεια και τη λατινοαμερικάνικη ανοργανωσιά τα προβλήματα τελικά ήταν πολύ λιγότερα από αυτά που προφήτευσαν κάποιοι ξιπασμένοι σχολιαστές. Και συγχωρέσανε και τους 4 Αμερικανούς κολυμβητές που κατήγγειλαν ληστεία εις βάρος τους για να καλύψουν τους βανδαλισμούς που έκαναν πάνω στο μεθύσι τους. «Παιδιά είναι, ας τους δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία» είπαν και ήταν πολυ ωραίο. Το θέμα είναι, βέβαια, αν η Βραζιλία αρπάξει τη δική της ευκαιρία και με αφορμή τους Ολυμπιακούς καλυτερεύσει η ζωή για τα εκατομμύρια των «απόκληρων» της χώρας. Εμείς, πριν 12 χρόνια, την ευκαιρία τη χάσαμε. Την ανάσα αισιοδοξίας που μας έδωσαν οι Ολυμπιακοί αγώνες το 2004 την αφήσαμε να… σαπίσει μαζί με τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Αντί να πατήσουμε στην αυτοπεποίθηση που μας έδινε μια παγκόσμια διοργάνωση και να αλλάξουμε τη χώρα, είδαμε τους Ολυμπιακούς σαν ένα πάρτι κραιπάλης και το πρωί ξυπνήσαμε με hangover και άδειες τσέπες.
Τέλος πάντων, ας μην επεκταθώ. Ξανά μπράβο στα «γειτονάκια μας». Και προτείνω το εξής: Να τους παραχωρήσουμε το βήμα της Βουλής μια μέρα τώρα τον Σεπτέμβρη να μας μιλήσουν όλοι τους διαδοχικά για την προσπάθειά τους. Όχι συναισθηματικούς δεκάρικους και πατριωτικές κορώνες αλλά αλήθειες που θα είναι απαραίτητες στην κοινωνία. Τι είναι αυτό που τους κινητοποίησε; Πως έκαναν την σπίθα φλόγα; Τι χρειάζεται για να πρωταγωνιστείς σε παγκόσμιο επίπεδο; Πώς πέφτουν και ξανασηκώνονται; Και να ακούσουν και οι κυβερνώντες τα προβλήματα που αντιμετώπισαν, τις λύσεις που προτείνουν, τις ιδέες που έχουν για να φέρουν κι άλλα παιδιά στον αθλητισμό. Τώρα που το γράφω συνειδητοποιώ ότι είναι η σωστή στιγμή. Να τους ακούσουμε! Θα το προτείνουμε λοιπόν και επισήμως στον πρόεδρο της Βουλής. Τόσα και τόσα έχουμε ακούσει από το βήμα της Βουλής, να ακούσουμε κι αυτούς που αυτό το καλοκαίρι μας έκαναν υπερήφανους. Θα είναι χρήσιμο για όλους μας. Ξανά μπράβο παιδιά!”
