Την πρόταση της για την εργασιακή εφεδρεία κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία, καθώς όπως αναφέρουν κύκλοι του κόμματος, το καθεστώς «υπήρξε δική μας πρόταση, που – με πολύ διαφορετική μορφή – υιοθετείται σήμερα από την κυβέρνηση».
Η ΝΔ υποστηρίζει ότι η πρότασή της διατυπώθηκε πριν από ένα χρόνο «όταν αντιληφθήκαμε ότι θα υπάρξουν πιέσεις για μαζικές απολύσεις από το Δημόσιο».
Και με την πρόταση, που τότε κατατέθηκε, στόχος ήταν να αποφευχθούν οι μαζικές απολύσεις για κοινωνικούς, αλλά και οικονομικούς λόγους.
«Με την πρόταση που εφαρμόζει τώρα η κυβέρνηση, αντί να αποφεύγονται, οριστικοποιούνται οι μαζικές απολύσεις… ένα χρόνο αργότερα!», αναφέρουν κύκλοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όπως λένε εδώ είναι η πρώτη μεγάλη διαφορά με το ΠΑΣΟΚ.
Η δεύτερη διαφορά, είναι ότι με την πρόταση της ΝΔ θα υπάρξει, όπως υποστηρίζουν μεγαλύτερο θετικό αποτέλεσμα στο έλλειμμα, με λιγότερο οδυνηρό τρόπο.
Με βάση την πρόταση της ΝΔ, μπαίνοντας σε εργασιακή εφεδρεία οι εργαζόμενοι που θα κριθούν υπεράριθμοι και οι υπηρεσίες τους που θα κλείσουν, θα προκαλέσουν, τελικά, σημαντική μείωση των δαπανών του Δημοσίου, διότι:
Πρώτον: Ο εργαζόμενος που μπαίνει σε εργασιακή εφεδρεία παίρνει μόνο τις βασικές αποδοχές, χωρίς υπερεργασία, υπερωρίες, επιδόματα, κ.λπ.
Δεύτερον: Τα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν χάνουν τις εισφορές, όπως θα γινόταν σε περίπτωση απολύσεων.
Τρίτον: Το Δημόσιο δεν επιβαρύνεται με τα επιδόματα ανεργίας, που θα κατέβαλλε σε περίπτωση απολύσεων.
Τέταρτον: Το Δημόσιο εξοικονομεί και το λεγόμενο μη μισθολογικό – λειτουργικό κόστος, που φθάνει σχεδόν το 25% του κόστους λειτουργίας ενός Οργανισμού (ενοίκια κτηρίων, θέρμανση, τηλέφωνα, ρεύμα, κόστος καθαριότητας, λειτουργικά κ.λπ.).
Πέμπτον: Η οικονομία βγαίνει κερδισμένη, αφού ο μισθός που παίρνουν όσοι περνούν σε εργασιακή εφεδρεία, περνά στην πραγματική οικονομία μέσω της κατανάλωσης από την οποία και το Δημόσιο έχει έσοδα φόρων κ.λ.π.
Έκτον: Δεν πετιούνται στην κοινωνία επιπλέον στρατιές ανέργων και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, όπου η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε αρνητικό προηγούμενο.
Έβδομον: Είναι λογικό πολλοί από αυτούς -ιδιαίτερα οι νεώτεροι- να προσπαθήσουν να βρουν κάπου αλλού δουλειά για να καλύψουν τη διαφορά εισοδήματος που θα προκύψει στην τσέπη τους. Άρα, αντίστοιχα, θα μειωθεί η δημόσια δαπάνη για την εργασιακή εφεδρεία.
Όγδοον: Υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα επιμόρφωσης σε νέες δεξιότητες, που θα μπορούσαν και το συνολικό κόστος της δημόσιας επιβάρυνσης να ελαφρύνουν και την επαγγελματική επανένταξη να διευκολύνουν.
Ένατον: Για εκείνους που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, το κόστος από την εργασιακή εφεδρεία θα είναι μικρότερο από το κόστος της αποζημίωσης λόγω απόλυσης.
Έχουμε επεξεργαστεί την εφαρμογή του θεσμού ανάλογα με την ηλικία των προσώπων που μπαίνουν σε εργασιακή εφεδρεία.
– Για όσους είναι πάνω από τα 50, προτείνουμε εφεδρεία με το βασικό μισθό ως τη σύνταξη, εκτός κι αν βρει δουλειά αλλού.
– Για όσους είναι από τα 40-50 δύο τριετίες και
– Για όσους είναι από τα 30-40 μια τριετία.
Για τις δυο τελευταίες κατηγορίες, τα όρια εφεδρείας ισχύουν εφόσον στο μεταξύ υπάρχει ανάκαμψη, δημιουργούνται θέσεις εργασίας και μπορούν να τις διεκδικήσουν.
Σε αντίθετη περίπτωση, τα όρια εφεδρείας παρατείνονται.
Σε όλες τις περιπτώσεις προκύπτει ότι μπορούμε να έχουμε ταχύτερη μείωση προσωπικού και ελλείμματος σε σύγκριση με την άμεση απόλυση.
Αν λάβουμε υπόψη το συνολικό κόστος της ανεργίας, η τριετία επιτρέπει επαρκή χρόνο μαθητείας για μετάταξη. Εάν ο θεσμός περιοριστεί στον ένα χρόνο, ουσιαστικά στέλνουμε τον εργαζόμενο σε ανεργία από τώρα.
Για παράδειγμα, ένας 30ρης σιδηροδρομικός που πάει στην εφεδρεία μπορεί σε τρία χρόνια να βγει τεχνικός κομπιούτερ ή νοσηλευτής, εφόσον πάει σε πρόγραμμα επιμόρφωσης από τώρα. Σε ένα χρόνο κάτι τέτοιο δεν θα είναι εφικτό.
