Τη βούληση της κυβέρνησης να κλείσει η αξιολόγηση «με τρόπο που θα μας επιτρέψει να γυρίσουμε σελίδα και να μπούμε σε μια φάση επιτάχυνσης του κυβερνητικού έργου, υπέρβασης των παθογενειών του παρελθόντος και διαμόρφωσης ενός νέου παραδείγματος διακυβέρνησης, δίκαιης και αποτελεσματικής», εξέφρασε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Ρουμελιώτη με τίτλο «Χρυσές τουλίπες».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Δραγασάκης εξέφρασε την πεποίθηση πως ο Απρίλιος θα είναι καταλυτικός, με την έννοια ότι και μπορεί αλλά και πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος από τους θεσμούς, και σκιαγράφησε πέντε άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να κινηθεί.

Ειδικότερα, τόνισε την ανάγκη η αξιολόγηση να κλείσει έγκαιρα μέσα σε αυτόν τον μήνα, να είναι υλοποιήσιμη και ρεαλιστική με αξιόπιστες παραδοχές, να συνοδεύεται με επαρκή χρηματοδότηση, να εντάσσεται και να προβλέπει ένα σαφές πλαίσιο και χρονοδιάγραμμα σε ό,τι αφορά τη ρύθμιση του χρέους και να είναι πλήρης, και όχι μερική και τμηματική, ώστε να αρθεί η αβεβαιότητα.

Κατέστησε μάλιστα σαφές πως η κυβέρνηση υλοποίησε σχεδόν το σύνολο των δημοσιονομικών μέτρων και υπογράμμισε ότι για να επιτύχει η αξιολόγηση η ευθύνη ανήκει σε όλους μας.

Σχολιάζοντας πρόσφατες δηλώσεις Ευρωπαίων παραγόντων, σύμφωνα με τις οποίες, όπως είπε, «όλα στη χώρα μας πήγαιναν καλά μέχρι που έγινε κυβερνητική αλλαγή», αναρωτήθηκε: «Αν τα πράγματα ήταν τόσο καλά, γιατί διακόπηκε η χρηματοδότηση το καλοκαίρι του 2014; Aν τα πράγματα πήγαιναν τόσο καλά, γιατί δεν έγινε συζήτηση και ρύθμιση του χρέους όπως προβλεπόταν στη συμφωνία του Eurogroup το 2012; Αν τα πράγματα πήγαιναν τόσο καλά γιατί δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η 5η αξιολόγηση; Γιατί έπρεπε να στηθεί όλος αυτός ο μηχανισμός πίεσης στη νέα κυβέρνηση ενάντια στη λαϊκή εντολή για να υλοποιήσει η νέα κυβέρνηση την 5η αξιολόγηση του παλαιού προγράμματος, που η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε υλοποιήσει;» Στην ουσία, σημείωσε, το τρίτο μνημόνιο σε μεγάλο βαθμό είναι η 5η αξιολόγηση που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.

Παρά την λιτότητα η παγκόσμια υπερχρέωση διογκώνεται

Στη συνέχεια εξέφρασε την άποψη πως τα δομικά χαρακτηριστικά της κρίσης που άρχισε στις ΗΠΑ από το 2008, δεν έχουν εξαλειφθεί και επισήμανε ότι παρά την παρατεταμένη λιτότητα η παγκόσμια υπερχρέωση κρατών και ιδιωτών που είναι και μια από τις εκδηλώσεις της κρίσης, όχι μόνο δεν υποχώρησε, αλλά έχει διογκωθεί.

Αναπτύσσοντας περαιτέρω τις θέσεις του, εκτίμησε ότι η κρίση αυτή θα παρατείνεται και ενδεχομένως θα περιπλέκεται αν δεν υπάρξει ταυτόχρονα στροφή στην ανάπτυξη, απομείωση μεγάλου μέρους του χρέους και δραστική καταπολέμηση των περιφερειακών και των κοινωνικών ανισοτήτων.

Τα Panama Papers αποδεικνύουν που βρίσκεται ο πλούτος

Αναφέρθηκε εξάλλου και στις τελευταίες αποκαλύψεις από τις διαρροές απόρρητων εγγράφων για τους φορολογικούς παραδείσους, τα λεγόμενα Panama Papers. Οι τεράστιες αυτές αποκαλύψεις δείχνουν πού βρίσκεται ο πλούτος τελικά, που τόσο άνισα διανέμεται, επισήμανε.

Οι «Χρυσές τουλίπες» ως εργαλείο κατανόησης των κρίσεων

Εστιάζοντας στο βιβλίο του Π. Ρουμελιώτη «Χρυσές τουλίπες», ανέφερε ότι μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ορισμένους από τους μηχανισμούς των επαναλαμβανόμενων καπιταλιστικών κρίσεων, καθώς και σημαντικές πτυχές της τρέχουσας κρίσης. Ο επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας των κρίσεων δείχνει, σύμφωνα με τον κ. Δραγασάκη, ότι υπάρχουν βαθύτερες αιτίες, καθολικές, οι οποίες αν δεν αντιμετωπιστούν με τρόπο ριζικό, οι κοινωνικές θα μένουν πάντα αθωράκιστες σε κινδύνους φτωχοποίησης, ακόμα και αποσύνθεσης.

Υπό το πρίσμα αυτό, υπογράμμισε την ανάγκη τερματισμού της λιτότητας και υπεράσπισης και διεύρυνσης της δημοκρατίας που απειλείται, όπως είπε, από την ξενοφοβία, από τον ρατσισμό, από τις ακροδεξιές ή και φασιστικές δυνάμεις. Αυτό απαιτεί ευρύτερες συμπαρατάξεις, ευρύτερες συμμαχίες, επισήμανε και προσέθεσε πως χρειάζεται μια ευρύτερη στράτευση δυνάμεων, με σαφείς κοινωνικές αναφορές στον κόσμο της εργασίας πρώτα απ’ όλα, στα θύματα της κρίσης γενικότερα και επίσης με σαφές ιδεολογικό πολιτικό στίγμα και πολιτικό προσανατολισμό.

Σε αυτή την κατεύθυνση, αφού σημείωσε πως οι εκλογικές νίκες του ΣΥΡΙΖΑ και η διαπραγμάτευση επιτάχυναν, μεταξύ άλλων, τις μετατοπίσεις προς τα αριστερά σε αρκετές χώρες του ευρωπαϊκού νότου, προκαλώντας ή επιταχύνοντας διαφοροποιήσεις και στον ευρύτερο χώρο των σοσιαλιστικών, σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, παρατήρησε πως αρχίζουν να διαμορφώνονται προϋποθέσεις για μια ευρεία συμμαχία ανάμεσα σε δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, δυνάμεις σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές που αποδεσμεύονται από τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, δυνάμεις της Οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων. Εξέφρασε μάλιστα την πεποίθηση ότι αυτές οι τάσεις αργά η γρήγορα θα κυριαρχήσουν και στη χώρα μας.

Παράλληλα, έκανε ειδική μνεία στην «πρόκληση» που δημιουργεί στη χώρα μας η προσφυγική κρίση. Η πρόκληση, διευκρίνισε, τίθεται ακριβώς όχι στο ότι έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα, αλλά ότι αυτό το πρόβλημα το αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, ως λαός, με όρους αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, αναλαμβάνοντας ένα μερίδιο ευθύνης μεγάλο, και εξέφρασε την ελπίδα ότι εντός του τρέχοντος μήνα θα υπάρξει εκτόνωση. «Είναι η περίοδος αυτή που θα δοκιμαστεί στην πράξη η συμφωνία που έχει υπογραφεί ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία και ελπίζουμε ότι οι τελευταίες μειώσεις των ροών δεν είναι κάτι παροδικό», ανέφερε και συμπλήρωσε πως «χρειάζεται να έχουμε επαγρύπνηση, δεν μπορούμε να ησυχάσουμε όσο τα σύνορα είναι κλειστά, όσο η Ευρώπη δεν δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη της, τουλάχιστον όλες οι χώρες, και όσο οι ρίζες του προβλήματος, που είναι παρά οι πόλεμοι και η αποσταθεροποίηση και οι κρίσεις στην περιοχή, όσο αυτές είναι ζωντανές θα πρέπει και εμείς να είμαστε σε εγρήγορση».