Ιδιαίτερα αυστηρή ήταν σήμερα, με την παρέμβασή της στην Ολομέλεια του ΕΚ, η επικεφαλής της Ενωτικής Αριστεράς Γκαμπριέλ Ζίμερ, τόσο απέναντι στο χριστιανοδημοκράτη συνάδελφό της Μ. Βέμπερ, όσο και γενικότερα απέναντι στη Γερμανία.
Δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Δεν είναι σωστό νομίζω, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που παίζεται η ζωή ανθρώπων και που μια συμφωνία θα μπορούσε να βρεθεί μέχρι την Κυριακή, δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούμε το βήμα που μας δίνεται για να προβάλουμε τις θεατρικές μας ικανότητες» είπε και πρόσθεσε:
«Απευθύνομαι σε εσάς κύριε Βέμπερ, για να σας πω ότι το να δείχνει κανείς με αυτόν τον γερμανικό τρόπο ότι μπορεί να υψώνει επιτακτικά το δάκτυλο, αυτό είναι λάθος, αυτό δεν βοηθάει κανέναν. Δεν είμαστε σε βαυαρική μπιραρία, εδώ είμαστε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο» τόνισε.
Απευθυνόμενη στον πρόεδρο του Συμβουλίου Ν. Τουσκ, η κα Ζίμερ τον κάλεσε να διατηρήσει και για τις επόμενες μέρες το συγκρατημένο και θετικό ύφος που είχε σήμερα στην Ολομέλεια. « Δεν χρειαζόμαστε συνεχώς να αυξάνεται η πίεση» είπε, «ωσάν την περασμένη Κυριακή να μην υπήρξε καμία απόφαση. Ωσάν οι άνθρωποι να μην είπαν « φτάνει πια, δεν αντέχουμε άλλο, δεν μπορούμε». Οι Έλληνες είπαν επίσης, ότι επιμένουν, ότι θέλουν να μείνουν στην ΕΕ.
Σας παρακαλώ κύριε Τούσκ, αυτοί που είναι ακραίοι, που είναι σκληροί, οι της σκληρής γραμμής σε επίπεδο πιστωτών, αποσύρετέ τους. Δεν βοηθάει να προβάλλει κανείς τις δικές του ιδεοληψίες για να επιβάλλει μέτρα σε ένα κράτος.
Υπό την πρόταση ότι όλοι πρέπει να τηρούν τους κανόνες, γίνεται τελικά αυτό που ήδη βιώσαμε στην ιστορία της Ευρώπης και κυρίως στην ιστορία της Γερμανίας.
Από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία απέδειξε ότι είχε στραμμένο το βλέμμα μόνο στο χρέος, ότι για 37 χρόνια δεν έπρεπε να πληρώσει το χρέος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και κατά τον δεύτερο, το 1953, έγινε διεθνής διάσκεψη με θέμα το χρέος που έδωσε τη δυνατότητα στη Γερμανία να προοδεύσει και να γίνει αυτό που είναι σήμερα.
Έφθασε πια η χρονική στιγμή να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες έναντι των άλλων λαών της Ευρώπης.
Καλώ του συναδέλφους μου και κυρίως τους Γερμανούς να αφήσουμε κατά μέρος την κομπορρημοσύνη και την έπαρση» κατέληξε η κα Ζίμερ.
