Αισιόδοξος ότι θα επιτευχθεί τελικά συμφωνία με τους δανειστές εμφανίστηκε σήμερα ο υπουργός Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας στο 36ο Ετήσιο Συνέδριο της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας για την Κατάτμηση της Αγοράς Εργασίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Η συμφωνία αυτή «θα επαναφέρει πολλά από τα χαμένα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και θα αποτελέσει ένα πρώτο βήμα, για να μπορέσουμε να επανέλθουμε σε ρυθμούς κανονικότητας και δημοκρατικής ομαλότητας», εκτίμησε.

«Προσπαθούμε και διεκδικούμε σήμερα, κι όταν λέμε σήμερα, κυριολεκτικά αυτές τις ώρες, μια συμφωνία με τους εταίρους μας αμοιβαία επωφελή, η οποία θα βάζει φρένο στη ακραία λιτότητα» ανέφερε ο κ. Σκουρλέτης, και υποστήριξε, ότι η συνάντηση που διεξάγεται στις Βρυξέλλες, αποτελεί «μεγάλη ευκαιρία για την Ευρώπη να επανέλθει στο δρόμο της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας της κοινωνικής συνοχής, και στις αξίες που ενέπνευσαν όσους πριν από δεκαετίες τη δημιούργησαν».

«Στην καρδιά αυτής της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης» συνέχισε ο υπουργός Εργασίας «βρέθηκαν οι εργασιακές σχέσεις. Ο κατώτατος μισθός, οι ομαδικές απολύσεις, οι συλλογικές συμβάσεις και από αυτή την εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος, χάθηκε το 25% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Η ανεργία, που όταν ξεκίνησε αυτό το πρόγραμμα ήταν στο 7,7%, έφθασε στο 27,5% και ιδιαίτερα στους νέους στο ιλιγγιώδες ποσοστό του 58%. Το σχέδιο της εσωτερικής υποτίμησης που εφαρμόστηκε αυτά τα χρόνια, συνέβαλε στον τετραπλασιασμό της ανεργίας, στη μείωση κατά το 1/5 της απασχόλησης και στην φτωχοποίηση του 1/3 της κοινωνίας μας».

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, αυτά τα χρόνια, φάνηκε πως ήταν στο επίκεντρο της μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόστηκε στη χώρα μας. Φάνηκε πως ήταν η βαθύτερη στόχευση και παρ’ ότι αυτό το πρόγραμμα υιοθετήθηκε και εφαρμόστηκε στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας και της μείωσης του χρέους, δεν κατάφερε να μειώσει το χρέος, το οποίο εκτινάχθηκε.

«Αγωνιζόμαστε λοιπόν σήμερα» τόνισε ο κ. Σκουρλέτης, «για να αποκαταστήσουμε το περιεχόμενο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, διότι θεωρούμε ότι αποτελεί όρο για την εύρυθμη λειτουργία της ίδιας της αγοράς και για την αναβάθμιση των εργασιακών σχέσεων. Διότι θέλουμε να αποκαταστήσουμε σχέσεις ισορροπίας ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και την εργοδοσία. Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί υπάρχει εκ μέρους των εταίρων μας μία παράλογη εμμονή, αυτό που γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να το αρνούνται στη δική μας. Δεν εξηγείται γιατί οι σημερινοί ευρωπαίοι ηγέτες κρύβονται πίσω από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βάζοντας ως προϋπόθεση – για να αποδεχτούν ως μέρος μιας συμφωνίας την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων- να συμφωνήσει και αυτό. Αλλά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι γνωστό ότι υπερασπίζεται απόψεις ακραία νεοφιλελεύθερες. Και οι ακραία νεοφιλελεύθερες απόψεις δεν ταιριάζουν με τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Είναι έννοιες ασύμβατες, είναι κάτι σαν το νερό και τη φωτιά. Ευελπιστούμε ότι τελικά θα επικρατήσουν ώριμες σκέψεις. Εμπνεόμαστε και αντλούμε κουράγιο από το δίκαιο των επιχειρημάτων μας, αλλά και από τους καλύτερους αγώνες, από τις καλύτερες ευρωπαϊκές παραδόσεις».