Ο Δημήτρης Ρέππας, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με το οποίο διετέλεσε βουλευτής Αρκαδίας και υπουργός, μίλησε το πρωί στο Αction 24 για τη ζωή και το έργο του Κώστα Σημίτη, τις μεγάλες αποφάσεις του πρώην πρωθυπουργού αλλά και τις σχέσεις του με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο κ. Ρέππας που είναι ο μακροβιότερος κυβερνητικός εκπρόσωπος στην ιστορία του θεσμού, αφού κατείχε τη θέση από τον Ιανουάριο του 1996 μέχρι τον Οκτώβριο του 2001 -όλο αυτό το διάστημα, επί πρωθυπουργίας Σημίτη- τόνισε ότι δεν ήταν εύκολη η θητεία του αλλά ούτε και δύσκολη, καθώς ο Σημίτης ήταν υπέρμαχος των κανόνων και των ανοικτών διαδικασιών, κάτι που διευκόλυνε τη συνεργασία τους.
«Τα τρία χαρακτηριστικά του στη πολιτική λειτουργία του, τόνισε ο κ. Ρέππας, ήταν το ότι έθετε στόχους και οργάνωνε το σχέδιο για την επίτευξή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι περίπου βέβαιο ότι θα επιτευχθούν. Δεύτερον, είχε γνώση των θεμάτων κάθε υπουργείου. Είχε υπόψη του μέχρι λεπτομέρειας τον φάκελο κάθε υπουργού. Άρα μπορούσε να ελέγξει την εξέλιξη του έργου και να αξιολογεί τους συνεργάτες του. Και τρίτον, ήταν πάρα πολύ φειδωλός όσον αφορά τους λόγους. Ήταν πάρα πολύ συγκρατημένος, αλλά από την άλλη ήταν εξαιρετικά εργατικός και έδινε πάντα προβάδισμα στο αποτέλεσμα, στις πράξεις. Έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι η Αριστερά της πράξης. Αυτό δείχνει και τη σύνοψη της οκταετούς θητείας του. Πήρε την Ελλάδα, μία βαλκανική χώρα στην Ελλάδα και την παρέδωσε ευρωπαϊκή χώρα στα Βαλκάνια».
Οι μεγάλες και δύσκολες αποφάσεις
Αναφερόμενος στις μεγάλες αποφάσεις του Κώστα Σημίτη, ο Δημήτρης Ρέππας τόνισε ότι έζησε τον πρώην πρωθυπουργό τόσο στη δημόσια παρουσία του, όσο και στις προσωπικές του σχέσεις: «Πολλές φορές αυτά τα δύο συναντήθηκαν», λέει ο κ. Ρέππας. «Όταν πήρε την απόφαση να αλλάξει τρεις υπουργούς, τους αείμνηστους Θόδωρο Πάγκαλο και Φίλιππο Πετσάλνικο, και τον εκλεκτό Αλέκο Παπαδόπουλο, ο Σημίτης ενώ πήρε αυτή την απόφαση διότι δεν μπορούσε να γίνει πολιτικά αλλιώς, αμέσωε μετά βρεθήκαμε στο γραφείο του και μπορώ να σας πω, ήταν ήδη πολύ συγκινημένος όπως δεν τον είχα δει ποτέ. Γιατί τους εκτιμούσε απεριόριστα, αλλά την ίδια στιγμή υπερίσχυε η αίσθηση καθήκοντος. Επίσης στην ένταξη της Ελλάδας στη νομισματική ένωση. Οι μεγάλοι ήθελαν να προχωρήσουν μόνοι τους στην πρώτη φάση, αφήνοντας για μετά την ένταξη των υπολοίπων. Ο Σημίτης δεν το δέχτηκε ποτέ αυτό. Ήθελε, η χώρα να μπει στο ευρώ από τον πρώτο κύκλο».
Η σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και η διαγραφή του
Ο Δημήτρης Ρέππας, υπήρξε μέλος των «λοχαγών», της ομάδας που αντιπολιτευόταν τον Ανδρέα Παπανδρέου, και θα πει για εκείνη την πολύ κρίσιμη περίοδο του ΠΑΣΟΚ: «Εμείς, στηρίξαμε την υποψηφιότητα του Κώστα Σημίτη. Θα δείτε ότι στις δημοσκοπήσεις εκείνης της εποχής, το ΠΑΣΟΚ ήταν τον Ιανουάριο του 1996, δημοσκοπικά, αρκετές μονάδες πίσω από τη ΝΔ. Μετά από 9 μήνες, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Η απόσταση που καλύψαμε σε αυτό τον συμπυκνωμένο πολιτικό χρόνο, ήταν πολύ μεγάλη. Υπήρχε η εντύπωση ότι υπήρχε σύγκρουση μεταξύ Κώστα Σημίτη και Ανδρέα Παπανδρέου. Κατά την άποψή μου, η άποψη αυτή δεν είναι ορθή. Έχει καλλιεργηθεί από κάποιους που ήθελαν στο όνομά του Ανδρέα Παπανδρέου, να ασκούν οι ίδιοι εξουσία. Ο Παπανδρέου επέλεξε τον Σημίτη, να εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ στον δημόσιο διάλογο για το δημοψήφισμα του 1974, για το Πολιτειακό. Ήταν απλώς ένα στέλεχος που έλεγε θαρρετά την άποψή του».
Σε άλλο σημείο ο κ. Ρέππας αναφέρθηκε στη διαγραφή του Σημίτη από το ΠΑΣΟΚ: «Είχε βγάλει τότε την περιβόητη αφίσα που έλεγε “ναι στην Ευρώπη των λαών, όχι στην Ευρώπη των μονοπολίων”. Και διεγράφη γι αυτό. Είχε δίκιο όμως ο Κώστας Σημίτης. Ήταν άλλη εποχή εκείνη. Αντιμετωπίζαμε τα θέματα περισσότερο με το θυμικό, με έναν λόγο ο οποίος ήταν οξύς και φανατικός. Ο Σημίτης ήταν άνθρωπος του μέτρου».
