Ο Γιώργος Παπακωνστατίνου έδειξε να αισιοδοξεί για το μέλλον των μεταρρυθμίσεων και της οικονομίας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Μεταξύ άλλων ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε τα ακόλουθα απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων:

«Ειλικρινά», γράφει ο Κρούγκμαν, «δυσκολεύομαι να δω πώς η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει μια αναδιάρθρωση του χρέους».

Ειλικρινά, απαντώ εγώ, μπορεί και θα το αποφύγει.

Πώς;

Δημιουργώντας και διατηρώντας για αρκετά χρόνια πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 5%-6%, πετυχαίνοντας μεγάλες διαρθρωτικές τομές και αλλαγές που ανεβάζουν τον πραγματικό ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας πάνω από 2%, αλλά και με τη βοήθεια της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. και – ελπίζουμε – πιο ευνοϊκούς όρους χρηματοδότησης στο πλαίσιο των νέων ευρωπαϊκών αποφάσεων που θα παρθούν.

Στο βιβλίο του ο Γκ. Μπράουν, ισχυρίζεται ότι «εξαιτίας των καθυστερήσεων στις αποφάσεις για να βοηθηθεί η Ελλάδα, το κόστος αποφυγής της χρεοκοπίας αυξήθηκε από 30 δισ. ευρώ σε 120 δισ. ευρώ». Η ελληνική κυβέρνηση καθυστέρησε να πάρει μέτρα;

Κατ’ αρχάς μόνο η αξιωματική αντιπολίτευση ερμήνευσε τα λόγια του Γκ. Μπράουν ως αναφορά εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης, ότι δήθεν καθυστέρησε να πάρει μέτρα. Προφανώς, δεν είχαν ακόμη δει ότι το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά και χάθηκαν στη μετάφραση. Η ελληνική κυβέρνηση δεν καθυστέρησε να πάρει μέτρα. Μέτρα ανακοινώθηκαν με τον προϋπολογισμό το Νοέμβριο και τον Ιανουάριο με το ΠΣΑ, και το Μάρτιο. Αποδείχτηκε ότι αυτό που χρειαζόταν ήταν η έμπρακτη στήριξη της ευρωζώνης. Και από αυτή την άποψη, ο Μπράουν έχει ώς ένα βαθμό δίκιο. Καλό, όμως, είναι να μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά έγιναν από το μηδέν. Δεν υπήρχε έτοιμος μηχανισμός παρέμβασης, ούτε καν πλαίσιο για κάτι τέτοιο στην ευρωζώνη.

Είχατε πει ότι μέσα στο 2011 η χώρα θα επιχειρήσει να επανέλθει στις αγορές. Ισχύει;

Ισχύει. Και η πρώτη προσπάθεια θα γίνει με το «ομόλογο της διασποράς», που στοχεύουμε να εκδοθεί μέσα στους επόμενους λίγους μήνες. Θα απευθυνθούμε, κυρίως, σε Ελληνες στην Ευρώπη, στην Αμερική, την Αυστραλία κ.λπ., ενώ η απόδοσή του θα είναι μικρότερη από το σημερινό επιτόκιο της αγοράς.

Η αριστερά αναφέρει ότι είστε «κατοχική κυβέρνηση» ή, στην πιο «επιεική» εκδοχή, ότι είστε «η πιο δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης».

Είναι κρίμα που ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ταυτίζονται πλέον με τη συντήρηση και τη λογική ότι τίποτε δεν πρέπει να αλλάξει σε αυτή τη χώρα. Οσο για τους χαρακτηρισμούς, μια κυβέρνηση εκλεγμένη από τον λαό δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται «κατοχική κυβέρνηση», είναι προσβολή στην ίδια τη δημοκρατία. Τώρα, για το αν αυτή η κυβέρνηση είναι η περισσότερο ή λιγότερο «δεξιά» κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, το έχω πει πολλές φορές, δεν θα μας έκανε περισσότερο σοσιαλιστές η χρεοκοπία της χώρας, η βύθιση της οικονομίας σε μια πολυετή ύφεση που κυρίως θα έπληττε τους πιο αδύναμους.

Κριτική, όμως, δέχεστε προσωπικά και από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Ορισμένοι σύντροφοί σας λένε πώς έχετε παρασύρει τον πρωθυπουργό σε αντιλαϊκές επιλογές και ότι πρέπει να σας αντικαταστήσει για να ξαναβρεί το ΠΑΣΟΚ την ψυχή του.

Πρώτον, υποτιμούν τον πρωθυπουργό όσοι πιστεύουν ότι μπορεί να «παρασύρεται», ειδικά σε θέματα ιδεολογίας και αρχών, από οποιονδήποτε υπουργό του. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μας πρέπει να κρίνεται φυσικά για τις επιλογές του, αλλά και για το αποτέλεσμα της πολιτικής του. Η ψυχή του ΠΑΣΟΚ δεν θα βρισκόταν ποτέ στη χρεοκοπία της χώρας. Ενα κόμμα που σε όλη την ιστορία του αγωνίζεται για τον πολίτη και την πρόοδο αυτής της κοινωνίας, σε αυτή τη στιγμή λειτούργησε ως ώφειλε. Και αυτό δεν ήταν επιλογή ενός υπουργού. Ηταν συλλογική επιλογή της κυβέρνησης και νομίζω του μεγαλύτερου μέρους της παράταξής μας.

Θα θέλαμε ένα σχόλιό σας αναφορικά με τη φερόμενη εμπλοκή σας στο σκάνδαλο της Siemens.

Βατοπαίδι, ομόλογα, τώρα Siemens. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι η Ν.Δ. καταφέρνει να ανακαλύπτει υποτιθέμενη «εμπλοκή» μου σε όλα τα σκάνδαλα! Ας είμαστε σοβαροί. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν καταφέρνουν να υπερβούν τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες -γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι ουδεμία ευθύνη ή ανάμειξη είχα στο σκάνδαλο αυτό ή οποιοδήποτε άλλο- και να κατανοήσουν τη ζημιά που μπορεί να κάνει στη χώρα σε αυτή τη συγκυρία η προσπάθεια να «μπει στο κάδρο» ο υπουργός Οικονομικών. Όμως -ομολογώ- δεν εκπλήσσομαι.