Τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια, τα τρία χρυσά. Συνολικά 34 μετάλλια διεθνούς επιπέδου και 15 καταρρίψεις παγκοσμίων ρεκόρ. Πίσω από τον παγκόσμιο μύθο της άρσης βαρών, έναν σύγχρονο άτλαντα που σήκωσε ξανά και ξανά την Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου, κρύβεται ένας άνθρωπος τρυφερός, με κοινωνικές ευαισθησίες, μικρές, καλά κρυμμένες, αδυναμίες, αλλά -κυρίως- με πάθος για προσφορά.

Αυτό άλλωστε έκανε επί τόσα χρόνια ο Πύρρος Δήμας, είτε μέσα από τον πρωταθλητισμό και τις απανωτές υπερβάσεις, είτε μέσα από την Ομοσπονδία Αρσης Βαρών, την οποία έβγαλε από το αδιέξοδο του ντόπινγκ, είτε ως φιλάνθρωπος και πετυχημένος οικογενειάρχης…

Οπως εκμυστηρεύεται στους δικούς του ανθρώπους, κάτι ανάλογο ονειρεύεται να πετύχει και τώρα, στα 41 του χρόνια, μέσα από την εκλογή του στη Βουλή ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτόν τον σκοπό ο Πύρρος θα πρέπει να εγκαταλείψει τη θητεία του στις Ενοπλες Δυνάμεις όπου υπηρετεί με τον βαθμό του ταγματάρχη, δηλαδή να ρισκάρει εγκαταλείποντας τη δουλειά του για να κυνηγήσει αυτό που όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι ήθελε πάντα: να προσφέρει.

Οι ίδιοι άνθρωποι υποστηρίζουν ότι ο Πύρρος με την ηράκλεια δύναμη, που τα έβαζε ακόμα και με ισχυρότερους αντιπάλους και έβγαινε νικητής, ένας αθλητής που έμοιαζε «ταγμένος» στο σκληρό σπορ που τον ανέδειξε, κρύβει μέσα του εξίσου μεγάλες ευαισθησίες.

Όπως γράφει σήμερα, σε δισέλιδο αφιέρωμα το «Έθνος της Κυριακής», όσοι τον παρακολουθούσαν και εκτός ταπί, τον θυμούνται εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’90 να συμμετέχει σε ραδιοτηλεοπτικό μαραθώνιο αγάπης με στόχο την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου κτιρίου για τη στέγαση παιδιών με ειδικές ανάγκες. Γι’ αυτόν τον σκοπό είχε παραδώσει χωρίς δεύτερη σκέψη τα δύο του χρυσά μετάλλια που κατέκτησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας το 1995, ώστε να τεθούν σε δημοπρασία. Ενα τρίτο μετάλλιο το κατέθεσε λίγο αργότερα σε ένα από τα μοναστήρια της Πάτμου. Ακόμα και τις τελευταίες ημέρες ο Πύρρος βρέθηκε στις ΗΠΑ για να συγκεντρώσει χρήματα από τους Ελληνες ομογενείς, ώστε να διατεθούν για την πλήρη ανακαίνιση του ελληνικού σχολείου της Χειμάρρας στη Βόρειο Ηπειρο.

Σπάνια συναντάει κανείς μεγάλους αθλητές, Ολυμπιονίκες, χωρίς προλήψεις. Ενας τέτοιος υπήρξε και ο Πύρρος Δήμας, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του ακολουθούσε με ευλάβεια τα γούρια του.

Από τα πρώτα του βήματα στα διεθνή ταπί είχε την εμμονή να αγωνίζεται πάντα με ολοκαίνουργιες, αφόρετες κάλτσες, με μια μπλε χάντρα στα αθλητικά του παπούτσια, να συνδέει την καλή τύχη με τον αριθμό 11 -και ενίοτε το 111-, να τρώει παγωτό μετά τον αγώνα και κατά περίπτωση καρπούζι πριν από τους αγώνες και πολλά άλλα.

Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά γούρια του Πύρρου ήταν οι αστυνομικοί! Στη Βαρκελώνη, την παραμονή του τελικού, φωτογραφήθηκε έξω από το προπονητήριο της άρσης βαρών ανάμεσα σε δύο έφιππους αστυνομικούς. Την επομένη χρίστηκε για πρώτη φορά χρυσός Ολυμπιονίκης.Το δείγμα καταγράφηκε.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στην Ατλάντα, φωτογραφήθηκε και πάλι παρέα με δύο Αμερικανούς αστυνομικούς μοτοσικλετιστές. Ηρθε και το δεύτερο χρυσό… Το 2000, στο Σίδνεϊ, ίδιο σκηνικό: φωτογραφία με δύο Αυστραλούς αστυνομικούς, που φορούσαν, μάλιστα, φαρδιά καπέλα. Το αποτέλεσμα: τρίτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Το 2004, ένεκα τραυματισμού και μπόλικης ταλαιπωρίας, η φωτογραφία ξεχάστηκε… Και έτσι ήρθε το χάλκινο μετάλλιο. Ωστόσο αυτό δεν μειώνει την επιτυχία, αφού κανείς αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων δεν έχει κατακτήσει τέσσερα μετάλλια από τα οποία τα τρία χρυσά.