Μύθοι και ιστορία σε διάλογο, ως αναπόσπαστο και ζωντανό κομμάτι του πολιτισμού μας. Η διαδικασία της μύησης, όπως αποκαλύπτεται στα Ελληνικά Μυστήρια. Ο Τόπος, χώρος υποδοχής και ανάδειξης της διαδικασίας της μνήμης, αλλά και η έννοια του «περάσματος» κυριολεκτικά και μεταφορικά μέσα από την παρουσία γλυπτικών εγκαταστάσεων. Πρόκειται για την εγκατάσταση της Βάνας Ξένου με γενικό τίτλο «Η Ψυχή του Τόπου», η οποία οργανώνεται στον Εθνικό Κήπο από τον Δήμο Αθηναίων, τον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων και το Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Κήπου, με τη συνεργασία του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, από 1η Ιουνίου έως 10 Αυγούστου 2010.
Η Βάνα Ξένου ορίζει τα έργα στην εγκατάσταση ως ενεργές παρουσίες, όπου ο τόπος-πάρκο-κήπος συνηγορούν σε μια ανοιχτή σχέση του τόπου με τα στοιχεία που συνιστούν το έργο. Η παρουσία των κλαδιών, του νερού, του χώματος, των μετάλλων και των ορυκτών συνδέονται με τις μνημειακές μορφές των γλυπτών. Το τοπίο εδώ δεν εκλαμβάνεται απλώς ως περιβάλλον αλλά στοιχειοθετεί την πλαστική ύλη με την οποία υλοποιείται η σχέση του τόπου με τα έργα. Στο έργο της Βάνας Ξένου πρωτίστως επισημαίνεται η σημασία της καταγωγής του τόπου.
Ο Εθνικός Κήπος, αποτέλεσμα νεοκλασικού σχεδιασμού κατά τα πρότυπα των κήπων των Ευρωπαϊκών πόλεων την εποχή της ίδρυσης της νέας πρωτεύουσας, φέρει συγχρόνως τη μυθολογική και ιστορική πυκνότητα του συγκεκριμένου τόπου.
Είναι ο τόπος, που περιγράφεται σε έναν από τους σημαντικότερους πλατωνικούς διαλόγους τον «Φαίδρο», δύο βήματα από τον Ιλισό, το ποτάμι όπου περνώντας ο Σωκράτης αισθάνθηκε την ανάγκη να εξαγνισθεί «καθήρασθαι ανάγκη» και τρία στάδια κάτω από το ιερό της Άγρας, τόπο διεξαγωγής των μικρών μυστηρίων, εκεί όπου βρίσκεται και το ιερό της Αγροτέρας Αρτέμιδος.
