Το πρώτο Δεκαήμερο του Δεκέμβρη, ανεβαίνει στη Νέα Σκηνή του «Απλού Θεάτρου» σε μετάφραση Κώστα Σταματίου και σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, η αριστουργηματική ιλαροτραγωδία του Χάρολντ Πίντερ «Ο Επιστάτης».
Γραμμένο το 1951 παρουσιάστηκε στις 27 Απριλίου 1960 στο Arts Theatre London και ένα μήνα αργότερα μεταφέρθηκε στο Duchess όπου έδωσε 444 παραστάσεις. «Ο Επιστάτης» είναι το έργο που έκανε διάσημο τον Πίντερ στην Αγγλία και σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει παρουσιαστεί σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου κι έχει παιχτεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία το 1965 από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.
«Ο Επιστάτης» με τον Δημήτρη Καταλειφό στον ομώνυμο ρόλο, έργο – πρόκληση για πνευματική εγρήγορση – έχει ένα αναγνωρίσιμο σε πρώτη προσέγγιση απλό πυρήνα, αλλά όπως όλα τα έργα του Πίντερ κρύβει και άλλα επίπεδα.
Ένας γέρο – αλήτης βρίσκει καταφύγιο σε ένα ακατάστατο δωμάτιο ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού. Πρόκειται για την εισβολή ενός παρείσακτου σε ένα χώρο που δύο αδέλφια τον διεκδικούν, μολονότι νοιώθουν μετέωροι και οι ίδιοι. Ο ένας, ο Άστον, ο καλός Σαμαρείτης ζει σε μια συναισθηματική απομόνωση, μαστορεύοντας τις διάφορες μηχανές του και κάνοντας όνειρα ότι θα φτιάξει στην αυλή ένα υπόστεγο.
Ο άλλος, ο Μικ με ανησυχίες επιχειρηματικές μοιάζει πολυάσχολος αλλά, κατά βάση ζει σε ένα κόσμο ονειρικό- εφιαλτικό. Ο εισβολέας δέχεται την δουλειά του Επιστάτη που του προσφέρουν τα δύο αδέλφια, χωριστά ο καθένας, αλλά δεν εμπιστεύεται κανέναν, μισεί τους ξένους, φοβάται και κρατάει σε απόσταση τα δύο αδέλφια και νοιώθει να απειλείται ακόμη και μέσα από την προσφορά, υπονομεύοντας τη σχέση και των δύο αδελφών προς ίδιον όφελος.
Στην πραγματικότητα οι σχέσεις των τριών ανθρώπων καθορίζονται από το αιώνιο παιχνίδι εξουσίας, κατοχής και επιβολής. Με τον «Επιστάτη» ο Πίντερ αφηγείται την ιστορία της κοινωνικής ζωής, τις ανθρώπινης απόπειρας συμβίωσης και συνύπαρξης, αναλύοντας τα τεχνάσματα, τις παγίδες, τις μεταμορφώσεις, χρησιμοποιώντας όλο το οπλοστάσιο της λεκτικής και σωματικής βίας μέσα σε αυτό τον ατελείωτο πόλεμο για επιβίωση και επιβολή.
Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Κώστα Σταματίου, σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, σκηνικά-κοστούμια Μαγιούς Τρικεριώτη, μουσική Ελένης Καραΐνδρου και φωτισμούς Ανδρέα Σινάνου.
Βοηθός σκηνοθέτη Νίκος Πασχίδης.
Παίζουν: Δημήτρης Καταλειφός – Ντέιβις (επιστάτης)
Δημοσθένης Παπαδόπουλος – Άστον (μεγάλος αδερφός)
Χάρης Φραγκούλης – Μικ (μικρός αδερφός).
