Αντιπροσωπευτικά έργα από τις διάφορες θεματικές ενότητες της δουλειάς του Παναγιώτη Τέτση παρουσιάζει η έκθεση που θα φιλοξενήσει από το Μάιο η Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου-Παράρτημα Ναυπλίου.
Η ζωγραφική του Παναγιώτη Τέτση (1925) διατήρησε πάντα σταθερούς δεσμούς με την αίσθηση. Το βλέμμα του ασκήθηκε να διαβάζει το φως και να το μεταφράζει σε καθαρές δυνάμεις χρώματος. Κατάφερε να δημιουργήσει μια ζωγραφική υπαίθρου αληθινά χρωματική, με δυνατές αρμονίες, που μεταφράζουν πολύ πειστικά τη φύση του ελληνικού φωτός.
Ο Παναγιώτης Τέτσης, στα ώριμα έργα του, χτίζει κυριολεκτικά με το χρώμα. Μεταφράζει το φως και τη σκιά σε υπολογισμένες μονάδες καθαρού και λαμπερού χρώματος και οικοδομεί ένα σύμπαν αίθριο και φωτεινό.
Το φως, μια ποιότητα που παραμελήθηκε στην αντίληψη του χρώματος από τη μοντέρνα ζωγραφική, για τον καλλιτέχνη δίνει τη βάση της χρωματικής τοποθέτησης σε κάθε πίνακά του. Η ζωγραφική του ωστόσο δεν αγνόησε τις κατακτήσεις της Αφαίρεσης. Κάθε τμήμα του πίνακά του διαβάζεται ως καθαρή ζωγραφική και ως μέρος του αινίγματος της εικόνας.
Παναγιώτης Τέτσης ως στοχαστής του βλέμματος, αναζητά το απόλυτο. Οδηγεί το βλέμμα του θεατή στις μύχιες κινήσεις της ψυχής. Γι’ αυτό και δεν ζωγραφίζει παρά μόνο ό,τι γνωρίζει: τους φίλους του, οικείους χώρους της Ύδρας, την ώρα που την αποχαιρετά ο τελευταίος ,τοπία της Σίφνου αλλά και τη Λαϊκή Αγορά της Παρασκευής στην οδό Ξενοκράτους. Ακόμα νεκρές φύσεις με αντικείμενα, με τα οποία διατηρεί διαρκή απτική και οπτική σχέση.
