Ο βραζιλιάνος άσος έχει πετύχει στον κορυφαίο ποδοσφαιρικό θεσμό πολλά περισσότερα από κάθε άλλο θρύλο των γηπέδων.
Παρά το γεγονός ότι -εντελώς αναπάντεχα!- δεν ήταν ο πρώτος σκόρερ σε κανένα από τέσσερα Μουντιάλ που συμμετείχε, παραμένει στην τρίτη θέση με τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών σε Παγκόσμια Κύπελλα, επίδοση που εξασφαλίζουν τα 12 γκολ του!
Αν και το μεγάλο καμάρι του Πελέ δεν είναι άλλο από το ρεκόρ που κατέχει ως ο μόνος παίκτης που έχει στην τροπαιοθήκη του τρεις κούπες Μουντιάλ! Και το γεγονός φυσικά ότι παραμένει ο νεότερος ποδοσφαιριστής που σκόραρε ποτέ σε αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Αφού λοιπόν κατέκτησε την πρώτη του κούπα με τα εθνικά χρώματα της Βραζιλίας σε ηλικία 16 ετών, ήταν πια ώρα να κάνει το ντεμπούτο του στα μεγάλα διεθνή σαλόνια: ο Πελέ, σε ηλικία μόλις 17 ετών, περιλαμβάνεται στην αποστολή της Σελεσάο για το Μουντιάλ του 1958 στη Σουηδία!
Παρά το γεγονός ότι τραυματισμός στο γόνατο τον αφήνει εκτός από τους πρώτους γύρους της διοργάνωσης, ο Πελέ κάνει το ντεμπούτο του στον τρίτο γύρο της Βραζιλίας, στο ματς με τη Σοβιετική Ένωση, αν και το πρώτο του γκολ θα έρθει στον επόμενο αγώνα με την Ουαλία (προημιτελικά). Και βέβαια το πρώτο χατ-τρικ του 17χρονου πιτσιρικά θα λάβει χώρα στον αμέσως επόμενο γύρο, αυτή τη φορά κατά της Γαλλίας! Ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί τίποτα παρόμοιο.
Και βέβαια μετά ακολούθησε η «Μέρα που Τράνταξε τον Κόσμο», όταν ο νεοφερμένος Πελέ ισοφαρίζει για λογαριασμό της Βραζιλίας στον τελικό με τη Σουηδία, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στη Σελεσάο να σηκώσει τη βαρύτιμη κούπα με 5-2!
Παρά το γεγονός ότι οι προτάσεις από μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους πέφτουν βροχή για το αδιαφιλονίκητο αστέρι του Μουντιάλ, ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Janio Quadros, αναγορεύει τον πιτσιρικά σε εθνικό θησαυρό(!), κάνοντας νομικά αδύνατη τη μεταγραφή του εκτός χώρας!
Ο Πελέ καταφτάνει στα γήπεδα της Χιλής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 πανέτοιμος να μαγέψει και πάλι τα πλήθη.
Παρά το γεγονός ότι είναι η στιγμή του, επιδείνωση παλιότερου τραύματός του στη βουβωνική χώρα τον αφήνει έξω από τη συνέχεια της διοργάνωσης, παρακολουθώντας πια από τον πάγκο τους συμπαίκτες του να υπερασπίζονται επιτυχώς τον παγκόσμιο τίτλο. Μοιραίος αγώνας, αυτός με την Τσεχοσλοβακία…
Ο μεγάλος μπαλαδόρος έμελλε να έχει την ίδια τύχη και στο επόμενο Μουντιάλ, αυτό της Αγγλίας το 1966, όταν έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο πάνω σε φορείο, θύμα των αντιαθλητικών φάουλ των αντίπαλων αμυντικών, κυρίως της Βουλγαρίας και της Πορτογαλίας. Αυτή τη φορά ωστόσο η Βραζιλία τον ακολούθησε στην πρόωρη και άδοξη επιστροφή του στην πατρίδα, καθώς αποκλείστηκε ήδη από τον πρώτο γύρο.
Αηδιασμένος από την αντιαθλητική συμπεριφορά των αντιπάλων, ο Πελέ ορκίζεται να μην επιστρέψει σε Μουντιάλ, όρκο που ευτυχώς δεν κράτησε. Και κάτι ακόμα: με το γκολ του κατά της Βουλγαρίας, έγινε ο πρώτος παίκτης που σκόραρε σε τρία διαδοχικά Μουντιάλ!
Παρά την απογοήτευση στη διεθνή σκηνή, ο μύθος του Πελέ συνέχισε να αυξάνει, κάτι που θα αποδεικνυόταν περίτρανα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1970, γεγονός που σηματοδότησε τη θριαμβευτική επιστροφή τόσο του ίδιου όσο και της Εθνικής Βραζιλίας.
Οδηγώντας αγέρωχα την ομάδα, ο Πελέ σκοράρει 4 γκολ στη διοργάνωση, περιλαμβανομένου ενός στον τελικό, που συνέβαλε στη νίκη με 4-1 κατά της Ιταλίας. Το γκολ του Πελέ στον τελικό συνέπεσε βολικά με το 100ό γκολ της Σελεσάο σε Παγκόσμια Κύπελλα! Ο κόσμος υποκλίθηκε για άλλη μια φορά στον απόλυτο «βασιλιά»…
Παρά το ιστορικό γκολ κατά της Ιταλίας, όλοι θυμούνται όμως την κομπίνα στον ουρουγουανό τερματοφύλακα Ladislao Mazurkiewicz…
Τα 12 γκολ του Πελέ στα 14 ματς που έπαιξε σε Μουντιάλ παραμένουν η τρίτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, την ίδια στιγμή που ο βραζιλιάνος μάγος της μπάλας συνεχίζει να είναι ένας από τους μόλις δύο παίκτες που έχουν σκοράρει σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα.
Την επόμενη εξάλλου μέρα μετά τον τελικό του ’70, η βρετανική εφημερίδα «Sunday Times» συνόψισε αυτό που ήταν στα στόματα όλων: «Πώς συλλαβίζεις το Πελέ; Θ-Ε-Ο-Σ»!
