«Mira el campeon», μονολόγησε ο Jorge Lorenzo, ακουμπισμένος στο pitwall, απέναντι από το box της Yamaha. «Κοιτάξτε τον πρωταθλητή», σημαίνει η φράση του, αλλά πιο σωστή μετάφραση είναι νομίζουμε το «Ιδού ο πρωταθλητής».
Ο Lorenzo που μιάμιση μέρα πριν είχε τιμηθεί ως ο πρωταθλητής του 2012, παρακολουθούσε στωικά την «αγέλη» των δημοσιογράφων που συνωστίζονταν έξω από το γκαράζ της Yamaha, προσπαθώντας να αποσπάσουν μια φράση ή να τραβήξουν μια φωτογραφία του Valentino Rossi που επέστρεψε στην αγαπημένη του Μ1, δύο χρόνια μετά το πικρό χωρισμό του 2010.
Ειρωνεία; Παραίτηση; Αναγνώριση ότι αυτή κούρσα της δημοτικότητας είναι ένας «αγώνας» στον οποίο δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να κερδίσει τον Rossi; Όλα μαζί μάλλον.
Στα δύο χρόνια με τη Ducati ο Rossi δεν κατάφερε παρά να ανέβει 3 φορές στο βάθρο, κι όμως αντιμετωπίζεται πάντα σαν ο μόνιμος νικητής των MotoGP. Ό,τι κι αν κάνουν οι υπόλοιποι, όσους τίτλους κι αν πάρουν, θα είναι πάντα «δεύτεροι», θα ακτινοβολούν πάντα λιγότερο από το αστέρι των αγώνων.
Ο Lorenzo πήρε τον τίτλο του 2012 ενώ ήταν το αουτσάιντερ. Με 6 νίκες, 12 δεύτερες θέσεις και δύο εγκαταλείψεις, οδήγησε με εξωπραγματική σταθερότητα και έκοψε πρώτος το νήμα, παρότι από τον Ιούνιο και μετά δεν κατόρθωσε να κερδίσει αγώνα, όντας ο μόνιμος δεύτερος…
Ελάχιστοι αναβάτες μπορούν να παινευτούν ότι έχουν οδηγήσει πιο σταθερά, πιο τέλεια, πιο αποδοτικά στην Ιστορία των GP. Όμως κι αυτό ακόμα ωχριά μπροστά στην εκτυφλωτική λάμψη του Rossi. Και όλοι οι υπόλοιποι, αδιάφορο τι τίτλο φέρουν, πρέπει να σκύψουν το κεφάλι τυφλωμένοι.
«Ιδού ο πρωταθλητής»… Πόση δύναμη αλήθεια θα χρειαστεί ο Jorge Lorenzo, ο πρωταθλητής του 2012, για να αγωνιστεί τα δύο επόμενα χρόνια δίπλα στο μόνιμο πρωταθλητή του σπορ;
Αν κάποιος διακρίνει πίκρα στο σχόλιο του Jorge, εμείς λέμε χαλάλι του. Γιατί είναι πράγματι να θαυμάζεις τον Ισπανό που κατάφερε όχι μόνον να μην τυφλωθεί και χάσει τον δρόμο του, αλλά και να γράψει τη δική του Ιστορία με δύο τίτλους στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας του πλανήτη.
