Η απόλαυση της μοτοσυκλέτας στις υπερβόρειες χώρες της ηπείρου μας είναι ζήτημα λίγων εβδομάδων κι αν… Ακόμα και το καλοκαίρι οι κακοκαιρίες καραδοκούν για να κουτσουρέψουν κι άλλο το ούτως ή άλλως μικρό διάστημα που μπορεί κάποιος να οδηγήσει με ασφάλεια.
Για τον λόγο οι μοτοσυκλετιστές στις χώρες αυτές είναι εξαιρετικά φανατικοί λάτρεις των δύο τροχών. Μόνον αυτοί έχουν τη θέληση, το πείσμα και την αφοσίωση να αντεπεξέλθουν στις αντίξοες συνθήκες που επιπλέον περιλαμβάνουν χαμηλά όρια ταχύτητας, αυστηρή αστυνόμευση και μια ψύχωση με την ουτοπία των «μηδενικών ατυχημάτων» μέσω της απαγόρευσης.
Του Θανάση Χούντρα
Είναι λοιπόν μάλλον εκπληκτικό όταν στην χώρα του ΙΚΕΑ και των ΑΒΒΑ συναντά κανείς καστομάδες που σκαλίζουν με πάθος μέταλλα και πλαστικά στις ατέλειωτες υπερβόρειες νύχτες, δίνοντας διέξοδο στις ανικανοποίητες χειμερινές επιθυμίες.
Ένα τέτοιο γλυπτό είναι και το ριζοσπαστικό CRF που σάς παρουσιάζουμε σήμερα, έργο της σουηδικής Marcus Moto Design.
Ένα πρωτότυπο χωρίς σέλα, βαμμένο σε αυτή την ιδιαίτερη απόχρωση του λευκού που βλέπει μόνον κάτω από το πολικό φως των αρκτικών τόπων. Η πρώτη ματιά σε πνίγει σαν μια γουλιά δυνατό αλκοόλ, σαν να πίνεις πρώτη φορά Aquavit.
Εμπνευστής και κατασκευαστής του διτρόχου ο Marcus Carlsson, ένας μηχανικός που ζει λίγο έξω από την Στοκχόλμη.
«Αυτό που με φτιάχνει είναι να δουλεύω πάνω σε κάτι μοναδικό και λιγάκι παλαβό ταυτόχρονα», εξομολογείται ο 41χρονος Σουηδός. «Σήμερα τα περισσότερα custom μοιάζουνε πολύ μεταξύ τους».
Δεν πάνε πάνω από πέντε χρόνια που ο Marcus είχε ταράξει τα νερά των ιδιοκατασκευών με την Ducati F1 Tracker. Αμέσως μετά είχε πιάσει να δουλεύει πάνω σε μιαν Aprilia SXV 550, ωστόσο εγκατέλειψε τα σχέδιά του όταν συνειδητοποίησε ότι δεν του άρεσε η εμφάνιση του πλαισίου της.
Εδώ να πούμε ότι ο Marcus εργάζεται στο γκαράζ του σπιτιού του που μόλις χωράει ένα αυτοκίνητο. Η κανονική του δουλειά όμως είναι στην Ericsson, όπου διευθύνει μια ομάδα 15 ατόμων. Αυτό σημαίνει πως με τις ιδιοκατασκευές ασχολείται στον λίγο ελεύθερο χρόνο του το βράδυ, αφότου η γυναίκα και τα επτάχρονα δίδυμά τους πέσουν για ύπνο.
«Κατεβαίνω τα βράδυ και δουλεύω για καναδυό ώρες… ουσιαστικά κοιμάμαι λιγότερο από όλους», λέει. Όπως καταλαβαίνετε, τα πρότζεκτ του Marcus απαιτούν τον χρόνο τους.
Μετά το «διάλειμμα» με την Aprilia ο Marcus βρήκε ένα Honda CRF450 του 2006 από κάποιον που ζούσε κοντά στην καλοκαιρινή κατοικία της οικογένειάς του. Η κατάλληλη μοτοσυκλέτα για να υλοποιήσει το όραμά του: να χτίσει το τέλειο Street Tracker –δηλαδή ένα flat tracker με όλον τον εξοπλισμό για να κυκλοφορεί νόμιμα στον δρόμο.
«Στο μυαλό μου η λέξη ‘τέλειο’ σημαίνει τίποτα περιττό, συγκέντρωση των μαζών στο κέντρο βάρους, πανάλαφρο ανθρακόνημα παντού και ύπαρξη της αίσθησης του ‘πρωτότυπου», εξηγεί.
Το CRF 450 με το μοντέρνο αλουμινένιο πλαίσιο και τον πανίσχυρο τετράχρονο μονοκύλινδρο κινητήρα ήταν ιδανικό.
Ο Μάρκους δουλεύει αργά και κάνει τα πάντα μόνος του –ακόμα και το τελικό βάψιμο. Με σέγα και ηλεκτροκόλληση έφερε την εξάτμιση της FMF στα μέτρα του και μετά συγκόλλησε το αλουμινένιο υποπλαίσιο.
Ύστερα έδωσε μορφή στα καλούπια από τα οποία βγήκαν τα ελάχιστα μη μεταλικά κομμάτια που ντύνουν τη μοτοσυκλέτα σαν φύλο συκής: ρεζερβουάρ, καρίνα και κάτι ψιλολόγια που φτιάχτηκαν όλα από ανθρακόνημα στο χέρι.
Κάποια κομμάτια πάντως απέκτησαν πρώτα ψηφιακή μορφή με το σχεδιαστικό πρόγραμμα CAD ΝΧ και ύστερα «εκτυπώθηκαν» στον τριδιάστατο εκτυπωτή.
Η τελική μείωση βάρους ήταν απίστευτη, αφού δεν υπάρχει καν σέλα! «Αμφισβήτησα τη χρηστικότητα και χρησιμότητα κάθε επιφάνειας», δηλώνει ο Marcus. «Είναι πράγματι απαραίτητη ή μήπως τελικά όχι; Οι σέλες είναι για τις τουριστικές μοτοσυκλέτες!»
Ύστερα χαμήλωσε τα πιρούνια για τη χρήση στο δρόμο, άφησε όμως άθικτα πλαίσιο και ψαλίδι, γιατί πιστεύει πως τα motocross της Honda φοράνε κορυφαία εξαρτήματα. Οτιδήποτε άλλο, είτε τροποποιήθηκε είτε αφαιρέθηκε. Το αλουμινένιο υποπλαίσιο που «επιβίωσε» λειτουργεί τώρα και σαν βάση για το ρεζερβουάρ.
«Η τωρινή πινακίδα κυκλοφορίας είναι γιαπωνέζικη, αγορασμένη από ένα σκουτερομάγαζο του Τόκυο, αλλά θα την αλλάξω με μια σουηδική για να μειώσω το ενδιαφέρον της Τροχαίας», λέει. «Να το αποφύγω απόλυτα, έτσι που δείχνει η μοτοσυκλέτα, αποκλείεται. Είμαι βέβαιος πως όλο και κάτι θα βρουν να μου την πουν…»
Σίγουρα θα ξετινάξουν το σύστημα φωτισμού ελέγχοντας αν είναι νόμιμο. Για προβολέα ο Marcus χρησιμοποιεί έναν δακτύλιο γεμάτο διόδους LED, στηριγμένο σε έναν πλαστικό βραχίονα από τον τρισδιάστατο εκτυπωτή.
Ρεύμα παίρνει από μια μίνι μπαταρία τακτοποιημένη ακριβώς κάτω από την κάτω πλάκα του πιρουνιού. Άλλη μια παγκόσμια πρωτιά, αφού δεν έχουμε ακούσει ξανά για μπαταρία σε αυτή τη θέση.
Τα λευκά προστατευτικά στον άξονα του μπροστινού τροχού είναι και αυτά προϊόν εκτύπωσης, ενώ κάτι αντίστοιχο συναντάμε και στη δαγκάνα του πίσω φρένου. Όπως εξηγεί ο Marcus, υπάρχουν εκεί μόνον και μόνον για να επιτείνουν την αίσθηση του «πρωτότυπου» που αναδίνει η μοτοσυκλέτα.
Η επέμβαση στην εξάτμιση είχε σαν αποτέλεσμα να κοντύνει το σιλανσιέ, ώστε εν μέρει τουλάχιστον κρύβεται μέσα στην καρίνα, κάτω από το πλαίσιο. Πάντως το συνολικό μήκος των σωλήνων εξαγωγής έχει διατηρηθεί, για να μην χαθεί ιπποδύναμη.
Το ψυγείο είναι aftermarket, ενώ το ψυκτικό υγρό μεταφέρεται μέσω κατακόκκινων διόδων από σιλικόνη της Samco. Ένας μεγαλύτερο δίσκος μπροστά «προσγειώνει» την ταχύτητα του Street Tracker όταν ο αναβάτης του ξεχνιέται, ενώ το πίσω φρένο ενεργοποιείται από ένα ποδωστήριο της Fasst Co. που προσφέρει γραμμικότητα και καλύτερη αίσθηση.
Οι πανέμορφοι τροχοί παραγγέλθηκαν και κατασκευάστηκαν σαν μοναδικά κομμάτια από την Warp 9. Φορούν λάστιχα flat track της Goldentyre.
εν είμαστε σίγουροι κατά πόσον αυτή η ιδιοκατασκευή είναι νόμιμη για τον δρόμο, καθώς τα φώτα λειτουργούν μόνο με την μπαταρία. Ωστόσο είναι το απόλυτο εργαλείο για μικρές εξορμήσεις στα στροφιλίκια των χωριών γύρω από την Στοκχόλμη.
Μέσα σ’ όλα, ο Marcus είναι και λάτρης των MotoGP. Αν προσέξετε καλά, θα δείτε μάλιστα μερικά αυτοκόλλητα του HRC πάνω στη μοτοσυκλέτα.
«Στα όνειρά μου η μοτοσυκλέτα είναι μια Street Tracker κατευθείαν από το HRC που τη δωρίζει στον Marquez, για να αλητεύει στα δρομάκια της Βαρκελώνης μετά τη νίκη του στο Superprestigio!»
Και σίγουρα δεν θα τον ενοχλούσε η απουσία σέλας!
Θανάσης Χούντρας
