Το ελληνικό στοιχείο συνοδεύει συχνά τον Κώστα Μητσάκη στις εξορμήσεις του ανά τον πλανήτη. Αυτή τη φορά το «ραντεβού» ανανεώθηκε στη Βόρειο Αυστραλία όπου βρέθηκε συνεχίζοντας το Australian Tour 2015. Διαβάστε την ανταπόκριση του κ. Μητσάκη από το Μεγάλο Νησί του Νότου
«Ο Νικ Χαλκίτης που είχα απέναντί μου και πίναμε τις μπύρες μας, εκτός από αντιπρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της πόλης Darwin, ήταν επίσης οδηγός αγώνων Sprintcars (το μονοθέσιο όχημα που οδηγεί έχει περίπου 680 ίππους) και λάτρης των δυο τροχών.
Στο γκαράζ του είχε μια συλλεκτική Ducati 1198 και μια Harley Davidson Ultra Glide. Ανταποκρινόμενος άμεσα στο τηλεφωνικό μου κάλεσμα, ήρθε να με συναντήσει σε μια παμπ στο κέντρο της πόλης, καθώς ήθελε οπωσδήποτε να με γνωρίσει.
Αυτό που άρεσε υπερβολικά στον Νικ ήταν η ελληνική σημαία που κοσμούσε το κράνος μου – ήθελε κι εκείνος να προβάλλει με τον ίδιο τρόπο (κυρίως μέσα από τους αγώνες) την εθνική του καταγωγή. Νικ, όταν με το καλό έρθεις του χρόνου στην Ελλάδα, φέρε μαζί το κράνος σου και θα το κάνουμε ελληνικό έργο τέχνης…
Τι άλλο μονοπώλησε την συζήτησή μας, εκτός από το κοινό πάθος για τις ρόδες; Μα φυσικά η παρουσία των Ελλήνων στην Darwin, την πρωτεύουσα της πολιτείας Northern Territory. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Νικ, οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν εδώ στις αρχές του 20ου αιώνα (προερχόμενοι κυρίως από την Κάλυμνο και το Καστελλόριζο), ήταν έμπειροι δύτες-σφουγγαράδες και ασχολήθηκαν αποκλειστικά με την κερδοφόρα –αλλά αρκετά επικίνδυνη– αλιεία των λευκών μαργαριταριών από τα βάθη του ωκεανού.
Σήμερα περίπου 10.000 ομογενείς διαμένουν στην Darwin, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων κατάγεται από την Κάλυμνο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η Darwin και η Κάλυμνος είναι αδελφοποιημένες πόλεις, ενώ το άγαλμα της Καλύμνιας κόρης που κοσμεί τον κεντρικό πεζόδρομο της Darwin αποτελεί την απόδειξη των στενών σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ των δυο κοινοτήτων.
Ό,τι γλίτωσε από τις βόμβες των ιαπωνικών πολεμικών αεροπλάνων το 1942, το αποτελείωσε ο καταστροφικός κυκλώνας Tracy το 1974. Αναφέρομαι φυσικά στην Darwin, μια αναπτυσσόμενη και ευημερούσα πολιτεία της Βόρειας Αυστραλίας, που απολαμβάνει ένα ζεστό τροπικό κλίμα όλες τις μέρες του χρόνου και ομορφαίνει με υπέροχα ηλιοβασιλέματα τη ζωή των 110.000 κατοίκων της.
Το πάλλευκο κτίριο του Κοινοβουλίου, η παραθαλάσσια περιοχή Waterfront με τα μοδάτα καφέ και εστιατόρια, το Συνεδριακό Κέντρο και μια φάρμα κροκοδείλων έγιναν ψηφιακές αναμνήσεις στην κάρτα της φωτογραφικής μηχανής μου.
Έπρεπε όμως να φύγω, δυτικά… Επόμενος προορισμός ήταν η παραθαλάσσια πόλη Broome στις βορειοδυτικές ακτές της Αυστραλίας (2.100 χλμ. μακριά). Επιστρέφοντας και πάλι στην πόλη Katherine, έριξα “άγκυρα” για δυο μέρες.
Ο λόγος ήταν το παρακείμενο Εθνικό Πάρκο Nitmiluk National Park. Οι καταρράκτες Edith Falls και το φαράγγι Katherine Gorge αποτελούν εδώ τα θεαματικότερα αξιοθέατα της φύσης και προσελκύουν κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες.
Η διαδρομή Katherine-Kununurra-Broome (1.800 χλμ.) έγινε κατά το 1/3 πάνω στην χωμάτινη αρτηρία Gibb River Road και τα υπόλοιπα 2/3 στον ασφάλτινο οδικό άξονα Great Northern Hwy.
Εξυπακούεται ότι μέρος της χωμάτινης διαδρομής ακολουθούσε τις όχθες του ποταμού Gibb River και χρειάστηκα δυο μέρες για να την διατρέξω, έχοντας φυσικά μαζί μου όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις επιβίωσης (τρόφιμα, νερό, βενζίνη, σκηνή). Κάπως έτσι λοιπόν έβαλα τελικά «ρόδα» στην πολιτεία Western Australia, την μεγαλύτερη της χώρας.
Αυτό πάντως που δικαιολογημένα προκαλούσε την απορία και τον θαυμασμό μου σε όλη της Βόρεια Αυστραλία, ήταν οι αμέτρητες τερμιτοφωλιές, που τις συναντούσα με απίστευτη συχνότητα και σε μια τεράστια ποικιλία μεγεθών – σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούσαν σε ύψος το ανάστημά ενός ανθρώπου.
Με την περιέργεια μικρού παιδιού, ακουμπούσα και εξέταζα έκπληκτος τις παράξενες κατασκευές των τερμιτών, που ήταν έτσι φτιαγμένες για λόγους προστασίας από τις ιδιάζουσες καιρικές συνθήκες και τους εξωτερικούς εισβολείς.
Επρόκειτο για ακόμα μια θαυμάσια έκπληξη του τοπικού οικοσυστήματος, το οποίο έχει καταφέρει να παραμείνει αναλλοίωτο για χιλιετίες ολόκληρες. Σ’ αυτό βοήθησε το γεγονός ότι πριν από 65.000.000 χρόνια η Αυστραλία αποσπάστηκε από την αρχαία ενιαία ήπειρο (Παγγαία) και απομονώθηκε στο νότιο ημισφαίριο της γης, περικυκλωμένη από τις μεγάλες ωκεάνιες μάζες.
Αυτή η εξέλιξη λειτούργησε καθοριστικά στην ανάπτυξη και διατήρηση ενός ξεχωριστού οικοσυστήματος, με μοναδικά στον κόσμο είδη όπως τα αξιολάτρευτα κοάλα και τα άτακτα καγκουρό…»
Θανάσης Χούντρας
