Μια συνέντευξη με τον 26χρονο Αμερικανό αναβάτη – performer Aaron Colton λίγο πριν έρθει στην Αθήνα για ένα σχολείο flat track και μεταφορά των τεχνικών του ανερχόμενου στορ στο 1ο Flat Track Clinic.
Συμμετέχοντας σε αγώνες με σχεδόν όλων των ειδών τις μοτοσυκλέτες, δίνοντας σόου σε όλο τον κόσμο και παραδίδοντας μαθήματα υψηλού επιπέδου, o Aaron Colton είναι ο ορισμός του all around rider.
Παίρνει μέρος σε αγώνες των Αμερικάνικων Πρωταθλημάτων Road Racing, Flat Track, WORCS (Off Road), δίνει Freestyle street σόου και παραδίδει μαθήματα οδήγησης υψηλής τεχνικής.
Όχι δεν είναι κάποιος βετεράνος οδηγός, είναι ο 26χρονος Aaron Colton! Με τη λίστα των κατορθωμάτων του να μοιάζει με μίξη δύο, τριών ή και περισσότερων βιογραφικών από πρωτοκλασάτους αναβάτες, το παιδί θαύμα από τη Minnesota των Ηνωμένων Πολιτειών εντυπωσιάζει με το πηγαίο ταλέντο του σε οποιοδήποτε χημα φέρει δύο τροχούς.
Έχοντας την πρώτη του επαφή με μοτοσυκλέτα σε ηλικία μόλις δύο ετών, οδήγησε για πρώτη φορά σε πίστα motocross και σε διαδρομές trial μόλις στα 12 ενώ σε ηλικία 15 ετών έγινε ο νεότερος πρωταθλητής (National Stunt Riding Champion) στο αμερικάνικο πρωτάθλημα freestyle XDL.
Τακτοποιώντας τις τελευταίες λεπτομέρειες για το ταξίδι του στην Αθήνα και το επικείμενο Flat Track Clinic, μίλησε για το εντυπωσιακό παρελθόν του και τα σχέδια για το μέλλον του.
-Σε ηλικία 26 ετών το να είσαι επαγγελματίας αναβάτης και να ζεις δουλεύοντας πάνω σε μοτοσυκλέτες είναι όσο ωραίο ακούγεται;
Η αλήθεια είναι πως σα δουλειά έχει πολλά θετικά. Δεν έχεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί την ίδια ώρα για να πηγαίνεις στο ίδιο μέρος. Έχω την ευκαιρία να κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα κάθε φορά. Είτε αγώνας σε κάποιο από τα σπορ που παίρνω μέρος, είτε δίνοντας Freestyle σόου ή ακόμα στη δημιουργία κάποιου video ή στη φωτογράφηση για κάποιο περιοδικό, κάθε φορά κάνω κάτι διαφορετικό και έχω ένα νέο κίνητρο.
Από την άλλη, δεν είμαι μέλος κάποιας ομάδας που ετοιμάζει τα πάντα και το μόνο που μένει είναι να πάω να οδηγήσω. Κάνω πολλή δουλειά μόνος μου στο στήσιμο των μοτοσυκλετών μου και κυρίως στη συντήρησή τους. Επίσης πρέπει να έχει κάποιος στο μυαλό του πως οποιαδήποτε δουλειά στα motorsport, έχει σχετικά μικρή διάρκεια ζωής και δύσκολα σου εξασφαλίζει τα προς το ζην για μεγάλο διάστημα.
-Πώς η εμπειρία σου στο Flat Track επηρεάζει την απόδοση σου στα υπόλοιπα είδη μοτοσυκλέτας;
Οι δεξιότητες που απέκτησα στο Flat Track μεταφέρθηκαν αυτούσιες και στις υπόλοιπες κατηγορίες. Ο τρόπος με τον οποίο επιταχύνεις και πλαγιολισθαίνεις, η ευκολία με την οποία βρίσκεις το σημείο ισορροπίας και τη μέγιστη κλίση πριν αρχίσει να χάνει την πρόσφυση ο μπροστινός τροχός, είναι τεχνικές που εφαρμόζονται σε κάθε μοτοσυκλέτα, σε κάθε τερέν. Φυσικά ισχύει και το αντίθετο.
Το γεγονός πως είχα ήδη ανεβασμένο επίπεδο στη freestyle οδήγηση, με βοήθησε να έχω γρήγορη εξέλιξη στο Flat Track και να πάρω γρήγορα την επαγγελματική license ώστε να συμμετάσχω σε κορυφαίους αγώνες όπως το Superprestigio και το αμερικάνικο πρωτάθλημα.
-Συμφωνείς πως το Flat Track μοιάζει να αναγεννάται σε πολλά μέρη του κόσμου και ειδικά στην Ευρώπη που δεν ήταν τόσο δημοφιλές τα τελευταία χρόνια;
Νομίζω είναι διεθνές το φαινόμενο. Πλέον υπάρχουν πολλοί αγώνες τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη όπως το Superprestigio, το ισπανικό και το βρετανικό πρωτάθλημα.
Στο αμερικάνικο πρωτάθλημα (AFT) το ενδιαφέρον του κόσμου είναι πολύ αυξημένο και ήδη έξι αγώνες της σειράς για το 2017 έχουν γίνει sold out! Επίσης για τρίτη συνεχόμενη χρονιά φέτος το Flat Track θα υπάρχει στο πρόγραμμα των X Games.
Ακόμα είναι εντυπωσιακό πως επαγγελματίες αναβάτες χωρίς background στο Flat Track αρχίζουν την ενασχόλησή τους με αυτό ενώ ήδη μεγάλες εταιρείες κατασκευαστών υποστηρίζουν τους αντίστοιχους θεσμούς.
-Στην Ελλάδα το Flat Track δεν είναι τόσο διάσημο. Θεωρείς πως σαν άθλημα είναι πολύπλοκο;
Όχι, καθόλου. Σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες μοτοσυκλέτας, το Flat Track δεν απαιτεί ιδιαίτερες εγκαταστάσεις και είναι πολύ εύκολο να φτιάξεις πίστες σε όλα τα μεγέθη.
Όσον αφορά το κόστος της μοτοσυκλέτας, μπορείς να ξεκινήσεις με πολύ χαμηλό budget και να φτάσεις σε πολύ υψηλό επίπεδο. Πριν λίγο καιρό πέρασα μία καταπληκτική εβδομάδα στο racing camp του αναβάτη MotoGP Colin Edwards και οδηγούσαμε μόνο τετράχρονες μοτοσυκλέτες 125cc (Yamaha TTR).
Γενικά μπορείς να ξεκινήσεις πολύ εύκολα, τοποθετώντας ασφάλτινα ελαστικά σε μία χωμάτινη μοτοσυκλέτα και στη συνέχεια αν θες, μπορείς να ψαχτείς με περαιτέρω βελτιώσεις ώστε να ανεβάσεις το επίπεδό σου. Όπως και να ‘χει, είναι σίγουρο πως έχεις ένα τεράστιο εύρος μοτοσυκλετών που μπορείς να χρησιμοποιήσεις και μεγάλη ποικιλία τερέν στις οποίες μπορείς να διασκεδάσεις.
-Τι σου αρέσει να κάνεις περισσότερο, σόου ή αγώνες;
Σίγουρα και τα δύο. Τα χρειάζομαι το ίδιο. Δε θα μπορούσα να κάνω για τόσα πολλά χρόνια μόνο το ένα χωρίς το άλλο. Όταν κάνεις το ίδιο πράγμα για μεγάλο διάστημα αρχίζεις σιγά σιγά να «καίγεσαι».
Υπήρχε περίοδος που είχα στο πρόγραμμα μου περισσότερα από 30 σόου το χρόνο και αυτό, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, μπορεί να καταντήσει βαρετό. Μέσα μου υπάρχει πάντα μια ανάγκη για αγώνες και όταν σταμάτησα το road racing ξεκίνησα το Flat Track για αυτόν ακριβώς το λόγο.
Επίσης οι αγώνες σε βελτιώνουν πάντα σαν αναβάτη και αυτό στην περίπτωσή μου μεταφράζεται σαν καλύτερη επίδοση στα σόου. Μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μόνο το ένα από τα δύο.
-Πότε συνειδητοποίησες πως αυτή είναι η ζωή που θες;
Έπαιρνα μέρος σε αγώνες μοτοσυκλέτας από πολύ μικρή ηλικία και γύρω στα 13-14 κατάλαβα πως δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Τότε άρχισα να εστιάζω όλη μου την προσπάθεια στα motosport και κυρίως στο freestyle.
Δεν είναι εύκολο να ταξιδεύεις μόνος σου σε τόσο μικρή ηλικία και αυτό θα έλεγα πως μοιάζει με επένδυση για το μέλλον. Φυσικά είμαι πολύ τυχερός που είχα από τόσο μικρή ηλικία την υποστήριξη της οικογένειας μου σε αυτό.
Ο πατέρας μου ήταν παλιά αναβάτης σε αγώνες ταχύτητας και με καταλάβαινε και η μητέρα μου ήταν πάντα στο πλευρό μου και με στήριζε σε όποια απόφαση κι αν έπαιρνα.
-Αν σταματούσες να ήσουν επαγγελματίας αναβάτης, ποιο επάγγελμα πιστεύεις πως θα σου ταίριαζε περισσότερο;
Η εμπλοκή μου με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό με έχει βοηθήσει σε πολλές δεξιότητες όπως οι δημόσιες σχέσεις, η δημιουργία υλικού (φωτογραφία και video) και ο προγραμματισμός για μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ακόμα μου αρέσει να γράφω για ταξίδια με μοτοσυκλέτα και άλλες τέτοιες περιπέτειες. Αν ωστόσο έπρεπε να διαλέξω ένα επάγγελμα χωρίς οδήγηση μοτοσυκλέτας τότε αυτό θα ήταν το βιομηχανικό σχέδιο. Μου αρέσει πάρα πολύ να σχεδιάζω εξεζητημένα αντικείμενα τα οποία χρειάζομαι και να τα κατασκευάζω μόνος μου σε εργαλειομηχανές.
Αν ξεκίναγα τώρα μια καινούργια καριέρα θα ήταν σίγουρα στον τρισδιάστατο σχεδιασμό και στο χειρισμό αυτόματων εργαλειομηχανών (CNC).
