Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για την 96η τελετή των Όσκαρ, τα ξημερώματα της Κυριακής (ώρα Ελλάδος). Και λέμε να μπούμε σε… οσκαρικό mood, με τις streaming πλατφόρμες να έχουν ήδη ανεβάσει βραβευμένες ταινίες.

Αλλά για να μην ψάχνεστε, στο αφιέρωμα του Ertflix θα βρείτε τις καλές, οσκαρικές ταινίες, που θα σας κρατήσουν μέσα στο σπίτι αυτό το Σαββατοκύριακο.

Once Upon a Time in… Hollywood (Κάποτε στο Χόλιγουντ)

Το πιθανότερο είναι να την έχετε δει, αλλά ακόμα μία φορά δεν θα βλάψει κανέναν. Ο Ταραντίνο με τη δική του μοναδική σκηνοθετική ματιά μας μυεί στις τελευταίες στιγμές της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Η ταινία μάς μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1969, όπου περιγράφει την πραγματικότητα στη «Μέκκα» του κινηματογράφου, κάνοντας παράλληλα και αναφορές στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα της περιόδου εκείνης, όπως ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Ο Ταραντίνο εδώ έχει ένα δυνατό όπλο που δεν είναι άλλο από το απόλυτο πρωταγωνιστικό δίδυμο, Λεονάρντο Ντι Κάπριο – Μπραντ Πιτ, και τη Μάργκοτ Ρόμπι δίπλα τους. Το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» κέρδισε δύο Όσκαρ για τη σκηνογραφία και το Β΄ανδρικού ρόλου με τον εκπληκτικό Μπραντ Πιτ, το πρώτο στην καριέρα του.

Αφήνοντας το Λας Βέγκας

Αυτή η ταινία είναι ένας καλός λόγος να καθίσετε στον καναπέ σας και να μην το κουνήσετε ρούπι. Ο Νίκολας Κέιτζ σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του υποδύεται τον Μπεν, έναν αλκοολικό τύπο, τον οποίο έχει εγκαταλείψει η γυναίκα του και κάθε μέρα εξαρτάται όλο και περισσότερο από το ποτό. Απολυμένος από το στούντιο του Χόλυγουντ όπου εργάζεται, ο Μπεν κατευθύνεται προς το Λας Βέγκας, τη μόνη πόλη όπου τα μπαρ δεν κλείνουν ποτέ. Κατά τη διάρκεια της νυχτερινής του περιπλάνησης γνωρίζει τη Σέρα (Ελίζαμπεθ Σου), μια νεαρή πόρνη. Οι δύο περιπλανώμενοι ερωτεύονται, αποφασίζουν να ζήσουν μαζί, αποδεχόμενοι ο ένας τον άλλον όπως είναι, μέχρι τέλους. Για το «Αφήνοντας το Λας Βέγκας» ο Νίκολας Κέιτζ κέρδισε επάξια το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου.

Still Alice: Κάθε στιγμή μετράει

Πάρτε χαρτομάντηλα κι ετοιμαστείτε να δείτε την Τζούλιαν Μουρ στον πιο συγκινητικό ρόλο της καριέρας της. Η ηθοποιός είναι η δρ. ‘Αλις Χόουλαντ, μία καταξιωμένη ακαδημαϊκός γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα τριών μεγάλων, πια, παιδιών. Όταν η μνήμη της αρχίζει να την προδίδει, αρχικά δεν δίνει σημασία. Ο προσωπικός αγώνας με αντίπαλο τη μη αναστρέψιμη νόσο του Αλτσχάιμερ μόλις ξεκινά. Η ταινία χάρισε στην Τζούλιαν Μουρ το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.

Ο Πατέρας

Παραμένουμε στο ίδιο κλίμα και παίρνοντας νέο πακέτο χαρτομάντηλα, παρακολουθούμε τον τεράστιο Άντονι Χόπκινς να υποδύεται έναν 80χρονο άνδρα, που ζει μόνος στο λονδρέζικο διαμέρισμά του και τσακώνεται διαρκώς με την κόρη του, Άννα, καθώς αρνείται κάθε βοήθειά της, πιστεύοντας πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τη μνήμη και την αντίληψή του. Γιατί όμως τότε εκείνη επιμένει πως είναι παντρεμένη και ποιος είναι αυτός ο άγνωστος, που μπαινοβγαίνει σπίτι του, ισχυριζόμενος πως είναι ο εδώ και μία δεκαετία σύζυγός της; Κι αν είναι έτσι, γιατί η Αν θέλει να φύγει για το Παρίσι και να ζήσει εκεί με άλλον άντρα; Ο «Πατέρας» είναι από τις πιο συγκινητικές ταινίες, που σου προκαλεί σε όλη τη διάρκειά της ένα σφίξιμο στο στομάχι για τον αδυσώπητο χρόνο που όχι μόνο περνάει αλλά σε πολλούς παίρνει μαζί του το παρόν, το παρελθόν, τις αναμνήσεις, την ίδια τους την ταυτότητα. Η ταινία κατέκτησε το Όσκαρ «καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου», ενώ ο Χόπκινς το «Α΄ ανδρικού ρόλου», αποδεικνύοντας – όχι ότι δεν το ξέραμε – γιατί είναι το «ιερό τέρας» της υποκριτικής και πόσο τυχεροί είμαστε που τον έχουμε.

Χωρίς Μέτρο

O 19χρονος Άντριου είναι ένας ταλαντούχος ντράμερ και από τους καλύτερους σπουδαστές στο ωδείο «Shaffer Conservatory» της Νέας Υόρκης. Πεισματάρης και φιλόδοξος, στα όρια του αλαζονικού, κάνει πολύ μεγάλα όνειρα. Θέλει να γράψει ιστορία. Θα δουλέψει σκληρά και θα κερδίσει μία θέση στην ορχήστρα του Τέρενς Φλέτσερ, του διαβόητου μαέστρου της τζαζ, του καθηγητή που όλοι στη σχολή σέβονται και τρέμουν ταυτόχρονα. Ο δρόμος προς την επιτυχία, όμως, είναι στρωμένος με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Κυριολεκτικά! Η ταινία του Ντάμιεν Σαζέλ κέρδισε 3 Όσκαρ: Β’ ανδρικού ρόλου» για τον Τζέι Κέι Σίμονς, καλύτερης ηχοληψίας και καλύτερου μοντάζ».