Καλεσμένη του Φώτη Σεργουλόπουλου και της Τζένης Μελιτά στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον τη μεσημβρίαν» βρέθηκε την Παρασκευή (2/6) η συγγραφέας Λένα Διβάνη και περιέγραψε το ταξίδι της στην Βενεζουέλα και την Αμαζονία.

Όπως αποκάλυψε, λόγω του ότι το νερό δεν είχε απολυμανθεί, κατέληξε να πάθει δηλητηρίαση.

«Τα κάνω με ορειβατική ομάδα. Η Βενεζουέλα ήταν συναρπαστική. Ήταν ένα απίθανο σημείο και πήγαμε όταν ζούσε ο Τσάβεζ. Ήταν πολύ επικίνδυνο να κυκλοφορήσεις στην πρωτεύουσα. Μας έλεγαν από το ξενοδοχείο να φάτε σε ένα Mall που φρουρούνται από αστυνομικούς. Μερικοί κοιμούνται εκεί γιατί φοβούνται να γυρίσουν το βράδυ. Εμείς πήγαμε σε ένα σημείο απάτητο στην Αμαζονία» είπε αρχικά η συγγραφέας και πρόσθεσε:

«Σε μία στέπα υπήρχαν σαν τα Μετέωρα που έχουν 2.500 μέτρα ύψος. Είναι σαν βράχοι και λες που θα βρω μονοπάτι, φαίνεται σαν λείο πεδίο από γρανίτη. Επάνω είναι flat, δεν έχει κορυφή. Ένας περιηγητής Άγγλος έκανε τους υπολογισμούς του και θεώρησε ότι υπάρχει εκεί πάνω χλωρίδα και πανίδα. Ήθελε να ανέβει εκεί, αλλά οι Ινδιάνοι δεν τον άφηναν γιατί ήταν ιερό. Αυτός προσπάθησε να φτάσει με ελικόπτερο. Κάποια στιγμή έπεσαν στην ανάγκη του οι Ινδιάνοι και με λεφτά του έδειξαν πώς να ανέβει. Αυτό το μονοπάτι ακολουθήσαμε κι εμείς. Ακόμα μισούν οι Ινδιάνοι όποιον έχει τα λεφτά να φτάσει έως εκεί γιατί είναι ένα ταξίδι που κοστίζει. Σκέφτονται ότι είναι ένα αντικείμενο εκμετάλλευσης κι εμάς μας δηλητηρίασαν. Δεν μας απολύμαναν το νερό όπως έπρεπε κι ήμασταν σε μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» σημείωσε η Λένα Διβάνη.

Έχοντας εκφράσει δημοσίως την άποψη πως δεν θέλει να δημιουργήσει οικογένεια, η συγγραφέας σε ερώτηση για το εάν οι γυναίκες επιτίθενται στις γυναίκες που επιθυμούν κάτι τέτοιο, απάντησε πως η μεγάλη του επιτυχία του «status quo, η πατριαρχία εν προκειμένω», αλλά ισχύει για όλα, είναι να μην σε περιθωριοποιήσει, αλλά να βάλει εσένα τον ίδιο να το κάνεις. Έτσι, έχει ενσταλλάξει στις γυναίκες, στους gay, τους μαύρους, ότι παιδιά είστε κατώτεροι. Οπότε το έχεις καταπιεί αυτό, σου έρχεται από χίλιες πηγές και όλο αυτό το μεταφέρουν μέσα τους, επειδή έχουν στερηθεί – όσοι βρίζουν έχουν στερηθεί».

Η ίδια αναφέρθηκε και στην παραίτησή της από τη θέση της καθηγήτριας Ιστορίας Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών, σχολιάζοντας πως δεν άντεχε την πανεπιστημιακή ιεραρχία και τον τρόπο που δουλεύουν εκεί οι άνθρωποι, τονίζοντας πως αυτό που μετρούσε μόνο για εκείνη ήταν η διδασκαλία, την οποία χαρακτήρισε «ιερή».

«Με την πανδημία χάθηκε όλο αυτό γιατί τα παιδιά ήταν πίσω από μία οθόνη, οπότε απομακρύνθηκα ψυχικά από τη γοητεία της διδασκαλίας και τότε αναδύθηκε όλο το σκότος της πανεπιστημιακής κοινότητας και είπα “τι κάνω εδώ, πρέπει να φύγω”», σημείωσε.