Ο Πύρρος Δήμας ήταν καλεσμένος το βράδυ της Δευτέρας (6/2) στην «Μεγάλη Εικόνα» με την Νίκη Λυμπεράκη. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης της άρσης βαρών έκανε μία αναδρομή στους πιο σημαντικούς σταθμούς της αθλητικής ζωής του.

Λίγο μετά την κυκλοφορία της ενδιαφέρουσας βιογραφίας του, o Πύρρος Δήμας επέστρεψε εκεί όπου κρέμασε τα παπούτσια του, στους Ολυμπιακούς του 2004, στο άλλοτε «Σπίτι της Άρσης Βαρών» στη Νίκαια, όπου γράφτηκε ο θριαμβευτικός επίλογος της σπουδαίας καριέρας του και έφερε στη μνήμη του στιγμές και γεγονότα που τον σημάδεψαν και τον διαμόρφωσαν.

«Δεν είναι εύκολο να λες τα εσώψυχα σου σ’ ένα βιβλίο. Στο βιβλίο υπάρχει και έρευνα για το πως ήταν τα πράγματα εκεί (σ.σ. Αλβανία) την εποχή εκείνη, το πώς άνοιξαν τα σύνορα, πώς ήρθαν πολλοί Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί στην Ελλάδα. Είναι και λίγο ιστορικό. Μου το έχουν πει πως μοιάζει με ταινία και αυτή την στιγμή το βιβλίο μεταφράζεται και στα αγγλικά. Είμαι αυτός που είμαι, δεν έχω να κρύψω κάτι. Και χαίρομαι. Ήμουν ευσυγκίνητος, αλλά με τα χρόνια είμαι ακόμη πιο πολύ. Η ζωή μου χωρίζεται σε τρία κομμάτια. Το ένα κομμάτι είναι η Αλβανία μέχρι τα 19 μου, το άλλο μέχρι το 2004 και το τρίτο από το 2004 και μετά» εξομολογήθηκε αρχικά και αφηγήθηκε:

«Το 2004 μπορεί να μην πήρα το χρυσό, αλλά ο κόσμος για 13 λεπτά μου χάρισε το χρυσό. Όσο και να το βλέπεις στο βίντεο δεν είναι το ίδιο με αυτό που έζησα εδώ μέσα. Τα μετάλλια είναι σαν τα παιδιά σου, τα αγαπάς όλα το ίδιο. Η προσπάθεια και η κούραση και όλες οι στιγμές, δεν μπορείς να τις ξεχωρίσεις. Θυμάμαι 1,5 μήνα πριν τους Ολυμπιακούς που ήμουν εδώ και είχα πρόβλημα στο γόνατο, καθόμουν και ένιωθα σαν να μου έβαζαν ένα πιρούνι μέσα στο γόνατο. Μία εβδομάδα πριν δεν ήξερα αν θα συμμετέχω. Αν δεν ήταν στην Αθήνα δεν άξιζε να λάβω μέρος. Πήρα μέρος επειδή ήταν εδώ και δεν έρχεται η Ολυμπιάδα κάθε χρόνο εδώ. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που αγωνίστηκα στη χώρα μου».

Ερχόμενος στα 19 του στην Ελλάδα από τη Βόρειο Ήπειρο βίωσε τον ρατσισμό των Ελλήνων που ήταν πάντα ένα αγκάθι στην καρδιά του.

«Οι Βορειοηπειρώτες ήρθαν και ήταν οι Αλβανοί, αυτό ήταν ένα μεγάλο παράπονο. Οι Πόντιοι έρχονταν από τη Ρωσία και έπαιρναν κατευθείαν διαβατήριο. Για εμάς ήταν Γολγοθάς, με χαρτιά, Αλλοδαπών. Δεν μπορώ να περιγράψω την ταλαιπωρία».

Συγκινημένος μίλησε για τη γιαγιά του την Ελένη που της είχε μεγάλη αδυναμία.

«Η γιαγιά μου ξυπνούσε και πήγαινε και μου μάζευε μούρα, μου τα έκανε με ζάχαρη. Το 1990 την τελευταία φορά που την είδα το καλοκαίρι είχα μαζέψει λεφτά και πήγα να της ψωνίσω. Και έλεγε “τόσα να στα δώσει ο Θεός”. Μπορεί να “έφυγε”, αλλά με έβλεπε από εκεί ψηλά και με ακολουθούσε» είπε με δάκρυα στα μάτια.

Όταν τώρα ήρθε η στιγμή να απαντήσει για την προσωπική του ζωή και την σχέση του με την Αφροδίτη Σκαφίδα, η οποία συμμετέχει στο Survivor, ο πρωταθλητής απέφυγε επιδέξια την πάσα της Νίκης Λυμπεράκη.

Ν.Λ.: Στον Άγιο Δομίνικο σκέφτεσαι να πας;

Π.Δ.: Πηγαίνω κάθε χρόνο στον Άγιο Δομίνικο κι η ομοσπονδία κάνει πολλούς αγώνες στον Άγιο Δομίνικο.

Ν.Λ.: Αυτό Πύρρο μου ήταν μια υποδειγματική ντρίπλα που έκανες. Δεν το περίμενα. Ξέρεις από ποδόσφαιρο.

Π.Δ.: Κι από ποδόσφαιρο… Είμαι καλά κι η ζωή συνεχίζεται. Βασικά να έχουμε καλά τα παιδιά, να είμαστε κι εμείς για να τα στηρίζουμε καλύτερα.

Ν.Λ.: Είσαι ήρεμος κι ευτυχής;

Π.Δ.: Είμαι ήρεμος και καλά κι ευτυχής.

Ν.Λ.: Το κλείνω εδώ. Δεν θα ρωτήσω τίποτα.