«Επώνυμοι στα δίχτυα των ναρκωτικών» ήταν το θέμα της «Αυτοψίας» του Αντώνη Σρόιτερ το βράδυ της Πέμπτης (09/12). Δημήτρης Σκαρμούτσος, Ερρίκος Πετιλόν, Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, Βασίλης Ζούλιας και Αλέξανδρος Πρεβενάς μεταξύ άλλων μίλησαν για την εμπειρία τους από τη χρήση σκληρών ναρκωτικών.
Ο Ερρίκος Πετιλόν, μάλιστα αποκάλυψε πως για 25 ολόκληρα χρόνια ήταν εθισμένος στην κοκαΐνη και την ηρωίνη.
Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, ο Ερρίκος Πετιλόν σημείωσε χαρακτηριστικά πως «ήμουν σίγουρα στις ναρκωτικές ουσίες για 20, 25 χρόνια. Οι βασικές μου ουσίες ήταν η κοκαΐνη και η ηρωίνη. Ειδικά στην εποχή μου, στα τέλη του ’70, ήταν πολύ αποδεκτή κοινωνικά ουσία. Δηλαδή θυμάμαι στη Νέα Υόρκη που ταξίδευα ως νέος και σχετιζόμουν με μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, για παράδειγμα, σε τραπέζι εστιατορίου έβγαλαν κάποιοι άνθρωποι τα μπουκαλάκια με την ουσία και έκαναν τη χρήση τους».
«Από τότε μέχρι σήμερα, ειδικά τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια, η Ελλάδα έχει ενημερωθεί για το τι σημαίνει εθισμός σε ψυχότροπες ουσίες» πρόσθεσε στον Αντώνη Σρόιτερ και την Αυτοψία του Alpha.
«Από τα 25 και έπειτα, όταν καταστράφηκε η οικογένεια μου και ο πατέρας μου οικονομικά, βρέθηκα χωρίς σπίτι και χωρίς τίποτα. Συναισθηματικά ήθελα να πεθάνω. Δεν ήθελα γιατί θα είχα πηδήξει, αλλά ήθελα κιόλας. Η κοκαϊνη για μένα ήταν ένα πανάκριβο άθλημα και δεν μπορούσα να το υποστηρίξω. Όταν μπήκε η ηρωίνη, η οποία είχε άλλες αντιδράσεις, από την έντονη τρέλα που ένιωσα της κατάστασης γύρω μου βυθίστηκα παραπάνω σε αυτήν».
Βασίλης Ζούλιας
«Είχα δυο πιασίματα, είχα ένα πήδημα στο κενό από τα δικαστήρια από τα χέρια της μητέρας μου που ήταν πολύ τραυματικό γεγονός. Παρόλα αυτά δεν σταμάτησα τη χρήση.
Προς τα 25 ήθελα να τελειώνει η κατάσταση.
Αναζήτησα βοήθεια το 1992, βρήκα μια ομάδα 12 βημάτων που τότε μόλις είχε ανοίξει στην Αθήνα και αφέθηκα στη βοήθεια αυτής της ομάδος.
Από εκείνο το πρώτο βράδυ μου έφυγε η επιθυμία. Είμαι 29 χρόνια καθαρός, δόξα τω Θεώ δεν είχα ούτε μία φορά επιθυμία να επιστρέψω.
Η πορεία δεν είναι εύκολη γιατί πρέπει να τα μάθεις όλα από την αρχή. Καθάρισα στα 29. Έπρεπε να μάθω να γελάω από την αρχή, να ερωτεύεσαι από την αρχή, να δουλεύω από την αρχή»
Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου
«Κατάλαβα ότι πρέπει να σταματήσω όταν άρχισα να θέλω να φεύγω από την παρέα και να πηγαίνω σπίτι μόνη μου και να πίνω μόνη μου. Κατάλαβα ότι αυτό είναι άρρωστη. Είχα μπουκώσει από το ψεύτικο ότι θα βγούμε και θα πιούμε, ένα κενό πράγμα. Δεν είχα τη δύναμη να κόψω τα ναρκωτικά.
Ένιωσα ότι έχω πρόβλημα. Έφτασα στο τέρμα. Μια μέρα 18 Μαΐου 2003 λέω τέρμα, έκλεισα το κινητό μου, εξαφανίστηκα από όλον αυτόν τον κόσμο, έφυγα από το κέντρο που το κουδούνι μου χτυπούσε συνέχεια».
Αλέξης Πρεβενάς
«4 Σεπτεμβρίου χαράματα ήταν ίσως η πιο τραυματική εμπειρία σε όλη μου τη ζωή. Πριν βγω να τραγουδήσω μου κάνουν νόημα να βγω στον δρόμο γιατί παίρνουν το αμάξι μου. Δεν ήταν αυτό αλλά ήρθαν να μου αφήσουν αυτό που είχα παραγγείλει. Διακρίνω 15 αστυνομικούς. Μου είπαν “είναι δικό σου αυτό;”. Το αρνήθηκα. Ήταν δικό μου.
Η πιο σκληρή αλήθεια που άκουσα ήταν από τον παραγωγό μου που μου είπε “ή το σταματάς ή τελειώνουμε”.
Το βρήκα από ανθρώπους της μέρας όχι της νύχτας. Το δοκίμασα, λάθος μου.
Έπρεπε να πάθω αυτό το πράγμα για να αναθεωρήσω πολλά πράγματα».
