Λίγο πριν το δεύτερο επεισόδιο της μεγάλης παραγωγής του Mega, «Famagusta», το βράδυ της Κυριακής 28 Ιανουαρίου, η Ελεωνόρα Μελέτη υποδέχτηκε στο πλατό του MEGA Καλημέρα, την Αιμιλία Υψηλάντη.
«Εγώ είμαι μια γυναίκα που ζει στο Λονδίνο, έχω παντρευτεί έναν Κύπριο, δεν ζει όταν βλέπουμε τη σειρά. Δεν μπορεί να κάνει παιδιά και θέλει πολύ ένα παιδί. Η αδερφή μου, γνωρίζοντας τη λαχτάρα του ρόλου που υποδύομαι για ένα παιδί, μου το δίνει» αναφέρει αρχικά η ηθοποιός για τον ρόλο που υποδύεται στη σειρά.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν του έχει πει όλη την ιστορία και θα έλεγα ότι αυτό είναι από τα μεγαλύτερα ζητήματα που έχει ο ρόλος μου. Είναι ένας ρόλος διεκπεραιωτικό σχεδόν μέχρι το σημείο που φτάνει να γίνει ένα πρόσωπο τραγικό» συνεχίζει.
Όπως εξηγεί, εκείνο που χαρακτηρίζει τον ρόλο της είναι ο φόβος: «Όταν αρχίσει να υποπτεύεται ότι το αναζητούν το παιδί αυτό, θα φοβηθεί να πει την αλήθεια».
Υψηλάντη: «Οι ηθοποιοί είμαστε υποχρεωμένοι να κρατάμε κάποιες πληγές νωπές»
Με αφορμή την πλοκή του Famagusta, η παρουσιάστρια του MEGA Καλημέρα αναρωτήθηκε αν ένας ηθοποιός αντλεί συναισθήματα από τα προσωπικά του βιώματα. «Ένας ηθοποιός προσπαθεί να προσεγγίσει έναν ρόλο με ό, τι έχει. Οι αποσκευές που έχουμε, οι οποίες δεν είναι μόνο οι προσωπικές μας εμπειρίες, είναι τα διαβάσματά μας, η φαντασία μας, η παρατηρητικότητά μας» παρατηρεί η κυρία Υψηλάντη.
«Μερικές φορές είμαστε σχεδόν υποχρεωμένοι να κρατάμε κάποιες πληγές μας νωπές, ενώ οι άνθρωποι θέλουν να ξεχάσουν για να ζήσουν. Γιατί από αυτές αντλούμε υλικό και αυτό είναι ένα τραγικό κομμάτι της ύπαρξής μας σαν επαγγελματίες» συμπληρώνει για τη ζωή του ηθοποιού.
Η Αιμιλία Υψηλάντη για την Κύπρο
«Οι μνήμες σε σχέση με τα θέματα της Κύπρου ξεκινάν από πολύ παλιές. Μαθήτρια στο γυμνάσιο κατεβαίναμε στο Σύνταγμα, τα σχολεία όλα και διαδηλώναμε για την Ένωση» σημείωσε στη συνέχεια η ηθοποιός για το κυπριακό ζήτημα.
«Έχω ζήσει όλο τον αγώνα του κυπριακού λαού και τον έχω παρακολουθήσει. Εμείς τους ξέρουμε τους ήρωες του κυπριακού αγώνα, οι νέοι δεν τους ξέρουν. Δεν ξέρουν ότι η Ελλάδα έκανε έκκληση κάποια στιγμή για να σωθεί ο Παληκαρίδης στη Μεγάλη Βρετανία η οποία δεν είχε θανατική ποινή, αλλά στην Κύπρο την εφάρμοσε με σκληρό τρόπο» συνέχισε για το δράμα της Κύπρου.
Σε σχέση με τη σειρά, η κυρία Υψηλάντη είπε: «Είναι πολύ σημαντική αυτή η σειρά γιατί μπορεί να δώσει μια αφορμή, να μάθουν οι νέοι κυρίως κάποια πράγματα. Και να πάμε πίσω και να δούμε, όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα, μια ήττα του ελληνισμού στην ουσία, που οφείλονταν».
Αιμιλία Υψηλάντη: «Να μιλήσουμε γι’ αυτά τα θέματα»
Στην πορεία της κουβέντας, η Αιμιλία Υψηλάντη παρατήρησε πως δεν συζητάμε για τα μεγάλα ιστορικά ζητήματα. «Είχαμε την ευκαιρία να έχουμε τρεις επετείους, το ’21, το ’22, το 23 με το Πολυτεχνείο και τώρα το ’24, ένα τραγικό γεγονός που συνδέεται όμως με την Τρίτη ελληνική Δημοκρατία. Είναι πολύ σημαντική η χρονιά αυτή, θα μπορέσουμε να την εκμεταλλευτούμε;» διερωτήθηκε.
«Η Famagusta είναι ένα σίριαλ, μην περιμένουμε ότι θα μας λύσει κάτι, μπορεί όμως να δώσει μια αφορμή να μιλήσουμε για αυτά τα θέματα, να μάθουν οι νεότεροι. Να καταλάβουν τι έκαναν οι μεγάλες δυνάμεις, τι έκανε η Μεγάλη Βρετανία που σκόρπισε το μίσος ανάμεσα στις δύο κοινότητες» είπε.
Η σχέση της με την Κύπρο
«Πήγαινα κάθε χρόνο στην Κύπρο στην πορεία των γυναικών για τους αγνοούμενους, έκανα εκδηλώσεις για τους αγνοούμενους στο θέατρο μου» δήλωσε η Αιμιλία Υψηλάντη, αλλά πρόσθεσε: «Δεν είναι τι κάναμε εμείς, είναι οι νεότεροι τι πρέπει να μάθουν. Από αυτά τα 50 χρόνια που συνδέονται με ένα πολύ σημαντικό γεγονός στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα λύνεται το πολιτειακό ζήτημα, την ίδια στιγμή που ο κυπριακός λαός υποφέρει. Στην Ελλάδα έχουμε κατάργηση πολιτικών φρονημάτων, έχουμε μια χώρα που μπαίνει στην ΕΕ».
«Αυτό είναι που μπορεί να προσφέρει η Famagusta, πέρα από τον δικό μου το ρόλο, που είναι πολύ σημαντικό για να κάτσει κανείς να δει μια σειρά, πρέπει να έχει και τη μυθοπλασία» παρατήρησε.
Άλλωστε, η ηθοποιός εξήγησε πως δέχτηκε αμέσως την πρόταση του Αντρέα Γεωργίου για τον ρόλο. «Είπα ναι, με ενδιαφέρει για το θέμα, με ενδιαφέρει γιατί έχετε μαρτυρίες μέσα, πραγματικών ανθρώπων. Γιατί η ιστορία γράφεται και από τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων» είπε.
