Ο Μίμης Ανδρουλάκης μίλησε για τα χρόνια της Χούντας και ανέφερε ότι παρά την καταδίωξη και το κυνηγητό της εποχής, εκείνος ένιωθε μια εσωτερική απελευθέρωση, που παρόμοια της δεν έχει νιώσει μέχρι και σήμερα.
Μιλώντας στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ ανέφερε πως «τα χρόνια της Χούντας είναι τα πιο συναρπαστικά της ζωής μου. Στα χρόνια της Χούντας, της καταδίωξης, του κυνηγητού, της αγωνίας, της βίας ένιωθα μία εσωτερική απελευθέρωση που δεν τη νιώθω σήμερα. Ήταν η μεγάλη μας στιγμή, ακόμα και όταν τρώγαμε ξύλο».
Επίσης, είπε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αλέκο Σακελλάριο που τον είχε σώσει από σύλληψη, αναφέροντας ότι «τη σύλληψή μου την απέφυγα από τυχαία γεγονότα. Μία φορά το 1972 σε μία πορεία που έγινε στην Πατησίων με έσωσε ο Αλέκος Σακελλάριος, αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος. Ο ταξιτζής φώναζε ότι θα του αφαιρέσουν την άδεια και του απάντησε “Να πεις ότι σε διέταξε ο Αλέκος Σακελλάριος”. Μόλις είπα ότι τον γνωρίζω, έκανε σαν παιδί. Με πήγε μέχρι τέρμα Δροσοπούλου και του φίλησα το χέρι και μετά την πτώση της δικτατορίας, του φίλησα ξανά το χέρι».
«Για την αντιδικτατορική μου δράση, μιλώ πρώτη φορά. Είχα πει ότι θα μιλήσω μετά από 50 χρόνια. Ακόμα και την επέτειο του Πολυτεχνείου που με πολιορκούσαν ακόμα και τώρα, δεν βγήκα ποτέ. Πίστευα ότι στα 50 χρόνια θα είχα πεθάνει και δεν θα μιλήσω ποτέ», πρόσθεσε στη συνέχεια.
